Geelblauw

Ik wil vaker fictie schrijven en daarom heb ik dit onderdeel in het leven geroepen. Verhaaltjes over – je raadt het al – liefde. Omdat liefde fijn is. En stom. En raar. En bijzonder. Allemaal tegelijk.

***

Vandaag is het: “Hij is fijn.”
Soms een opmerking over een foto, eet smakelijk en wat een leuk shirt.
“Hij is fijn.”
Het gepiep. De gele, plastic, kaarten.
“Hij is fijn.”
De mensen die in paniek, waar is hij, ik had hem net nog.
‘Hij is fijn.”

Gisteren had hij “In orde.” geprobeerd, maar dat voelde niet lekker in zijn mond. Ook “Prima.” dekte de lading niet.
“Hij is fijn.”
Wat lulde hij nou. Fijn. Fijn. Fijn. Hij kon het woord godverdomme niet meer uit zijn strot krijgen. Zijn mondhoeken trilden bij elke poging tot een glimlach. Het pakken van het pasje, onder het apparaat halen, piep, piep, akkoord, hij is fijn, volgende, volgende, volgende, volgende, komt er ooit een einde aan?

Oh nee, pas als het niet lukt, dat is waar het allemaal om draait.
“Meneer heeft niet ingecheckt?”
Meneer kijkt schuldbewust of juist brutaal, diep in de ogen. Het vragen van het identiteitsbewijs, de kick als die er niet is, en het schrijven van het bonnetje.
“Hij is fijn.”
Ja, dát was pas fijn.

2 Comments to “Geelblauw”

  1. Mijn hersenen starten wat traag op vandaag maar bij de tweede keer lezen dacht ik ‘Hij is fijn’…

Leave a Reply