Detective Laura en het telefoontje

Ik zat bij mijn ouders op mijn bank, toen mijn broertje naar beneden kwam.
‘Je werd gebeld.’
Verbaasd keek ik op.
‘Maar ik word nooit gebeld.’
‘Nee, omdat je geen vrienden hebt.’ zei mijn lieve broertje.
Dat is niet waar, maar mijn vrienden houden niet van bellen. Daar zoek ik ze op uit, want ik houd er ook niet van. Dus wie kon het in godsnaam zijn? Ik rende als een gek naar boven en zag een nummer dat ik niet kende. Huh? Snel belde ik terug, maar: in gesprek.

Geduld is niet mijn sterkste kant.

Na tien minuten belde ik dus weer en hij ging over, maar die persoon nam niet op. Hier kon ik dus niet tegen he. Maar toen kreeg ik een slim idee zoals alleen ik die kan hebben, want ik ben niet voor niets een genie. Ik sloeg het nummer bij mijn contacten op onder de naam ‘Iemand’ en keek op Whatsapp. Ja hoor, hij/zij had Whatsapp (is het toch nog ergens goed voor). Er stond een foto bij, van een kindje.
Ik ken niemand met zo’n kindje.
Toch maar wachten dan en ja hoor, na een paar minuten werd ik gebeld. Boem boem-muziek op de achtergrond.
‘Met Laura.’
‘Met WIE?’
‘Ik denk dat je een verkeerd nummer hebt.’
‘Ja.’
‘Doei.’
‘Piep piep piep.’

Eén minuut later.

Mijn Spongebob ringtone ging af. Hij was het weer.
‘Ja, je hebt weer het verkeerde nummer.’
‘Oh. Sorry.’
Weer die boem boem-muziek, nu nog harder.
‘Ken jij toevallig Japie?’
‘Eh nee.’
‘Oké doei.’

Gedesillusioneerd bleef ik achter. Maar wel met één grote vraag: wie is Japie?

21 gedachten over “Detective Laura en het telefoontje”

  1. Haha dat had ik een keer op de basisschool, iemand die me heel de tijd belde onder de les en uiteindelijk bleek hij ook het verkeerde nummer te hebben. Zo heb ik ook iemand in mijn What’s App contacten staan waarvan ik geen idee heb wie het is, hoe ze heet (ik kan dus wel een foto zien) en hoe ze er gekomen is ^^

  2. Hahahah, frustrerend dit! Ik hou ook niet van bellen, en ben altijd bang dat er een of andere verkoper aan de lijn hangt als ik het nummer niet ken… Daar ben ik nogal gevoelig voor, dus onbekende nummers neem ik nooit op. :)

  3. Naar! Ik vind het altijd zo naar als ik een gemiste oproep van een privé nummer heb, dan moet ik de hele tijd m’n telefoon in de gaten houden of ze terug bellen omdat ik zelf niet terug kan bellen en de hele tijd denken ‘wie kan het nou ziiijjjnnn’. Ik houd ook niet van bellen.

    1. Ik neem onderdrukte nummers over het algemeen sowieso niet op. Maar dat komt ook doordat ik in Duitsland woon, en moet betalen als iemand naar mijn NL nummer belt. die zeldzame keren dat ik opneem zijn het marketeers die me iets aan willen smeren, meestal iets waar je niks aan hebt als je niet in NL woont…

  4. Ik hou niet van bellen. En als ik dan een gemiste oproep heb dan zit ik continu panisch naar m’n telefoon te kijken of ‘ie weer over gaat. Ik hou van sms’jes en appjes. :)

  5. Doet mij denken aan een geintje wat mijn broer en zijn vrienden vroeger wel eens uithaalden. Om de beurt naar een willekeurig persoon bellen (vanuit een telefooncel, mind you) en dan naar ‘Jan’ vragen. Wanneer de persoon aan de andere kant van de lijn in de gaten kreeg dat er een geintje werd uitgehaald, en de telefoon opnam met ‘Jan’, dan was de vraag ‘Hoi Jan, is jullie Karel thuis?’

    Japie klinkt daar wel wat naar…

  6. Zoiets had ik ook laatst, ik werd gebeld en iemand hing een heel verhaal op over ene Esmee. Heb maar iets gebazeld als ”Eh, ik denk dat je het verkeerde nummer hebt, nou, doei hé.” Weet niet of ik er wel mee kan leven dat ik er waarschijnlijk nooit achter kom wie Esmee is..

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.