De mensen die mij kennen weten dat het mijn grootste droom is om een persoonlijke kok te hebben. Ik vind koken namelijk verschrikkelijk. En niet zeggen ‘Ja, ik vind het ook niet leuk om alleen voor mezelf te koken, maar voor andere mensen wel.’ Voor andere mensen koken is NOG erger. De druk, het gedoe. Nee, laat mij maar dingen opeten, dat is veel leuker.
Toen Mathijs in the picture kwam, is die droom uitgekomen en hoe: hij heeft nog nooit iets gemaakt wat ik écht niet lekker vind. Soms noem ik een ingrediënt en moet hij op basis daarvan een recept maken. Of ik zie ergens iets en zet dat in de Google Keeplijst ‘Wat Mathijs voor Laura moet koken’. Denk aan gyoza (dat is inmiddels gelukt) en dat ene gerecht uit Parasite (heb ik laatst voor het eerst gezien en omg, wat een goede film). We hebben hierbij een mooie balans: ik bedenk iets, hij voert het uit en we eten het samen op. Oh ja en ik doe dan de afwas.
Sinds een tijdje werkt hij daadwerkelijk in een keuken en kan ik dus officieel zeggen: ik heb een persoonlijke kok. Dromen komen uit, echt waar.
Als dromen uitkomen, vraag ik mij nu af wie over Corona gedroomd heeft.
Wel fijn een kok in huis. Hoewel ik koken wel leuk vind, kan ik enorm blij worden van niet hoeven koken en zo aanschuiven.
Dat jij dat nu dagelijks hebt, heb je goed geregeld.
Heerlijk, een eigen kok. Tenzij hij rond etenstijd betaald wordt om voor anderen te koken? :p Mijn vriend kookt niet, helaas. Gelukkig doet hij wel veel andere klusjes.
Whoop whoop! Nooit meer laten gaan, die man.
Hahahaha geniet ervan!