Bloggen Archieven - Pagina 4 van 13

Zotte en zalige zoektermen (25)

hallo laura

Hallo.

friezen kussen niet met verjaardag

Is er toch nog iets positiefs aan Friezen.

hoe gaat het met je antwoord

Met mijn antwoord gaat het goed.

hoe schrijf ik jouw oma

Gewoon, een brief sturen.

het wordt niets zonder jou

Dat hoor ik wel vaker ja.

je vriend is jarig schrijf de brief

Doe het lekker zelf.

laura is een lieve meid en c i a o

Ciaoooo.

je bent een oegstgeester

Niet.

laura is mijn naam

Nee, dat is MIJN naam, na-aper.

verschil douchegel en shampoo

Jij bent sowieso een man.

Blog confessions

– Ik vind mommyblogs echt HEEL leuk. Seriously. (En nee, ik ben niet zwanger zoals de rest van blogwereld) Vooral van mensen die er op een originele, grappige manier over schrijven zoals Des en Dionne (die laatste gaat me killen, omdat ik haar blog een mommyblog noem).
– Ik lees beautyblogs. Ik draag alleen mascara. Ja.
– Meestal schrijf ik de blog op de dag zelf, terwijl ik vroeger altijd vooruit blogde.
– ~~Ik heb er over nagedacht om (nog) minder te gaan bloggen, maar ik kan niet zonder pressure.~~ Dit gedeelte van de blog schreef ik al vooruit en nu klopt het niet meer, want ik ben mijn ritme een beetje kwijt.
– Ik hartje hartje hartje de omnibloggers, ook al brengen ze ultieme bitcherigheid bij me naar boven (ja, ik kan nog gemener zijn dan je dacht dat ik al was).
– Eén van mijn hobby’s is bloggers ontmoeten. Oké nee, dat nou ook weer niet, maar ik heb er op zijn minst al tachtigduizend ontmoet (ja, dit is een hint).
– Ik vind je blog minder leuk als er veel (spel)fouten in staan.
– Vlogs vind ik vervelend. Ik vind lezen fijner dan naar een filmpje kijken en veel vlogs zijn van iemand die alleen maar achter zijn/haar bureau zit te lullen.
– I don’t care about your outfit of the day/eyelook of the day/whatever of the day.
– Ik zou immens veel tijd over hebben zonder het bloggen en het lezen van blogs. Maar hé, het houdt me van de straat.

Laura het mememonster: één van mijn vele talenten

Ik zat naast een studiegenootje (die een ex-blogger bleek te zijn, die niet wist dat ze mijn blog kende, ook al had ik hem laten zien en het was gewoon te bizar voor woorden dat we elkaar al kenden van het bloggen, maar dat even terzijde) die opeens vroeg: ‘Hoe kom jij eigenlijk aan die plaatjes?’
Nu moet ik weten dat ik mailcontact heb gehad met haar (omg, dat meen je niet, how dare you!) en dat ik daarin zogeheten memes en andere grappige plaatjes zette. En dat was niet de eerste keer.

Tijdens mijn stage stuurde ik namelijk ook geregeld kattenplaatjes naar mijn collega’s, maar wel op zo’n manier dat ze aansloten bij wat zij schreven of stuurden. Anticiperen noemen ze dat ook wel eens met een mooi woord.

Tja, wat is dan mijn geheim? Je moet het wel in je hebben en het dan ontplooien tot een talent. Dit is niet zomaar iets. Maar eigenlijk komt het erop neer dat je het onderwerp waarover je een plaatje wil intypt en het woordje ‘meme’ of ‘funny’.

Ja. Daar moet je wel echt heel talentvol voor zijn.

(ik heb ook twee schrijfopdrachten van een meme voorzien, maar ik weet nog niet wat de docenten daarvan vinden)

Why I love this book: Helene Wecker – De golem en de djinn

‘Je MOET De golem en de djinn lezen.’ riep ik al weken naar mijn collega’s bij mijn stage. Ik gaf het boek cadeau aan een paar vriendinnen en raadde het iedereen aan. Nu wil het toeval (of niet) dat Janinke één van die collega’s was en ook voor Why I Love This Book ging werken. Blijkbaar was mijn enthousiasme toch nog ergens goed voor, want ze vroeg of ik er een filmpje over wilde opnemen.

Allereerst het concept Why I Love This Book. Het is bedacht door Marc Barteling en eigenlijk heel simpel: vertel in één minuut (ik hield me niet aan de regels en deed er wat langer over) waarom je een bepaald boek zo goed vindt. Het gevolg is dat je je nooit meer af hoeft te vragen welk boek je nu weer moet lezen (niet dat ik dat ooit heb trouwens), omdat de tips je al tegemoet komen.

Nou, jullie zijn natuurlijk superenthousiast geworden van mijn filmpje waarin ik eruit zie als een twaalfjarige en heftig met mijn ogen knipper (bleek door mijn lenzen te komen, ik dacht al: wat knipper ik veel, maar ik heb dus de verkeerde grootte lenzen). Niet getreurd als je een arme pleb bent, want je kunt hem namelijk gewoon winnen!

Klik hier om te kijken wat je moet doen en mocht je gewonnen hebben: vertel me dan vooral wat je van het boek vindt :)

(Dit filmpje was trouwens ook in het kader van ‘enge dingen moet je doen, want dat is goed voor je’) (ik wil geen presentatrice worden geloof ik)

(Oh en ook wel goed om te melden: dit is allemaal op vrijwillige basis, dus ik kreeg er niet voor betaald ofzo) (was het maar zo’n feest) (als je heel veel medelijden hebt, wat ik goed kan begrijpen, mag je me geld sturen)

Foto’s, de kleur groen en de liefde

Hoi.

Hoi, ik zit op een bankje en er zijn allemaal enge mensen, maar ik doe net alsof ik ze niet zie.

Was da nou?

Ik was wel een beetje zenuwachtig. Op de foto gezet worden vind ik namelijk niet zo leuk, want onzekerheid en no way, zie ik er echt zo uit? Bah. Maar enge dingen moet je juist doen, dus toen Tamarah op haar blog schreef dat ze bepaalde dingen qua fotografie wilde uitproberen en hiervoor mensen zocht, reageerde ik.

Lachen joh.

We spraken af in Utrecht op een hele mooie dag. We begonnen in een parkje (Lepelenburg) vlakbij de universiteit, wat vol enge mensen bleek te zitten. Daarna vervolgden we al kronkelend ons weg door Utrecht, vol vallende kastanjes (het was nogal gevaarlijk), mooie gebouwen en… de tuin van de Dom.

Haha, ik zit op Hogwarts.

Het leek net alsof we in een scene van Harry Potter waren gestapt gecombineerd met een romantische film. Terwijl Tamarah de één na de andere foto schoot, zagen we vanuit ons ooghoek een verliefd stelletje zitten. Zo verliefd als pubers, maar ze waren rond de zeventig. De liefde straalde er vanaf.
‘Maak een foto!’ beval ik Tamarah en zoals het een goede slaaf betaamt, luisterde ze.
Het bleek een liefdesverhaal te zijn zoals je in het programma Hello Goodbye tegenkomt. Veertig jaar geleden waren ze geliefden, maar raakten elkaar uit het oog, trouwden beiden, verloren allebei hun partner en nu zagen ze elkaar weer voor het eerst.

*pinkt een traantje weg*

Omg, weer een kastanje die in het water valt. Ik lach maar, maar eigenlijk vind ik het doodeng.

‘Ah, wat asociaal! Heeft ze een fotoshoot, is ze gewoon aan het lezen.’

Never not reading.

Goed, genoeg over hen, laten we over mij praten. Ik verliet Tamarah ook enigszins zenuwachtig achter op het perron van Utrecht Centraal, want hoe zouden de foto’s worden? Maar ik werd niet teleurgesteld. Hoewel ik bij sommige foto’s wel denk: omg, ben ik echt zo dik? (ik blijf een vrouw hè) denk ik vooral: oh, ik wist niet dat ik er ook zo leuk uit kon zien.

Just chillin’.

Wanneer komen die chocoladekruidnootjes nou?

Oeps.

Ik ben zelfs zó blij met de foto’s dat ik ze in mijn bloglay-out heb gebruikt, zoals jullie kunnen zien. Met een beetje verdriet neem ik afscheid van de foto’s door Naomi die ik nog steeds heel leuk vind, maar het uiterlijk van mijn blog wel verdient wel een update na een jaar of twee.

Dus Tamarah, heel erg bedankt, het was super!

Ah, daar zijn de chocoladekruidnootjes!

Ik ben blij.

Geen grapjes: ik ben echt famous

Jullie werden vast gek van de bubbel waarin ik leefde, zowel op social media als in het echt: het idee dat ik beroemd zou zijn. Ik strooide de #famous overal om me heen en het was niet voor niets, want ja, mensen: zondag ben ik voor het eerst herkend.

Ik had mezelf voorgenomen om erover bloggen als dat voor het eerst zou gebeuren, maar helaas ging het niet zoals ik dacht.

Dit dacht ik:

‘Ben jij soms Laura van Lauradenkt.nl?’
Met een mix van verrassing en een vleugje bescheidenheid kijk ik op. Ik zie er stralend uit, in mijn mooiste jurkje, net gekapte haren en slanke lijn.
‘Ja,’ antwoord ik. ‘Dat klopt.’
Meteen verschijnt er een brede glimlach op het gezicht van mijn fan.
‘Oh, wat leuk zeg! Ik volg je al jáááren en je schrijft superleuk en je bent geweldig en wanneer ga je een boek uitgeven? Mijn vader is een uitgever, die wil het wel doen hoor.’
Ik zet mijn handtekening, we maken een foto en dat was dan mijn eerste moment of fame.

Het ging zo:

‘Ben jij Laura?’
Als een domme koe staar ik haar aan.
‘Eh ja, wie ben jij?’
Er zit een gat in mijn panty, mijn haar is verwaaid en ik ben nog nooit zo dik geweest.
‘Ik ben Ilse.’
Ilse, Ilse. Welke van de duizenden Ilse’s die bloggen? (ja en jij maar denken dat er zoveel bloggende Laura’s zijn) (oké goed, het zijn twee Ilse’s en ik noemde natuurlijk net de verkeerde).
Ik probeer net zo over te komen als op mijn blog, leuk, grappig, gevat, slim (‘Zo, jij bent arrogant.’ ‘Dat wist je toch al?’), maar ik stotter en stamel en zeg de ene stomme uitspraak na de andere. Tot overmaat van ramp ken ik de blog van de jongen met wie ze naar Manuscripta was niet (nog steeds niet, ik ben de url vergeten) en verval ik dus maar in een awkward stilte.
‘Ehm ja, we gaan maar weer verder,’ zegt Ilse en ik doe een halfslachtige poging tot zwaaien.

Dat ging niet helemaal als verwacht.

Maar het heeft me er niet van weerhouden om de hele dag rond te bazuinen dat ik werd herkend*.

(*Ik was bang dat niemand me zou herkennen of dat het zo was van: ‘Oh, ben jij Laura denkt? Huh, je ziet er helemaal niet zo uit als op je foto, je bent veel lelijker, dikker en stommer in het echt.)

L@urAaLiicii0usSsS swatcht: review over Voorschoten 2014

Zie hier mijn swatch.

Welkom in het pittoreske Voorschoten, waar Poetins dochter woont en criminelen naar toe vluchten. Vandaag ga ik een review over deze schone plaats plaatsen, want ik heb geen make-up meer die ik kan beoordelen. Such a shame!

Verpakking

Ziet er mooi uit. Veel groen aangevuld met een beetje blauw, mooie kleurencombinatie dus! Erg trendy. Alleen jammer dat het niet heel erg colourblocking is, maar je kan niet alles hebben in life. Nou ja, ik natuurlijk wel, omdat ik famous ben, maar het plebs niet.

Inhoud

Voorschoten heeft in principe weinig inhoud, de inwoners althans. Ze zijn óf bejaard óf onderdeel van de drugsdealende hangjongeren. Voordeel is wel dat je je lekker smartyfarty voelt.

Feeling

Voorschoten ligt goed in de hand. Niet te zwaar, maar ook niet te licht. Just in between dus. Daar ben ik wel blij mee, want mijn handbag is al zwaar genoeg haha.

Geur

Een combinatie van verbrande patat, wiet, oude mensen en een vleugje gras. Delicious!

Smaak

Ik heb net mijn tanden gebleacht, dus ik kon helaas niet proeven. Gevoelige tanden hihi.

Prijs

Pff, geen idee meer. Als beautyblogger let ik niet meer op de prijs, want ik krijg bakken vol met geld binnen door advertorials. Dus who cares? Jullie lezen mijn artikelen toch wel.

Pluspunten

– Matcht met mijn Dior-tas.
– Genoeg dure appartementen.
– Ik ben de enige beautyblogger hier.

Minpunten:

– Geen Sephora-winkel.
– Ik ben de enige beautyblogger hier.
– Paparazzi vinden het te ver rijden.

Conclusie:
Yay of nay? Yaaaaaay! (maar alleen omdat ik dat zo’n leuk woord vind, love it)

Zotte en zalige zoektermen (24)

wat betekend het als je in je droom een kokoskoek krijgt

Dat je niet kan spellen.

kan je,als je whats app heb,nog gewoon smsen

Nee, het is of of, niet en en.

jurkje aan doen naar middelbare school?

Serieus? Belachelijk. Je gaat toch geen jurkje aandoen naar school, ben jij besodemieterd!

ik huil spontaan omdat ik aan me vriendje denk

Dat is geen goed teken.

hoe word je minder zenuwachtig voor karaoke

Wijn.

wat is een leuk e mailadres voor gmail met de naam laura

lauwelaura@gmail.com

ik ben heel stil terwijl ik druk wil zijn

Drink een blikje Red Bull en eet een reep chocolade. Graag gedaan.

hallo ik ben laura

Hoi, ik ben ook Laura.

mijn kat kijkt me boos aan

Je bent een slecht baasje. Geef hem maar aan mij.

hoe en wanneer draag je een legging

Niet en nooit.

gaat een monobrauw ooit weg

Nee, die blijft voor altijd zitten, het enige wat je kan doen, is het vel tussen je wenkbrauwen er vanaf scheuren.

Ik mag mezelf eindelijk een echte blogger noemen

Hongerrrrr.

Goed, ik eet nog steeds geen havermout. Met instagram heb ik sinds januari niets gedaan. Eyeliner opdoen lukt ook niet. Maar ik eet nu wel minstens één keer in de week risotto.

Ja, risotto. Het lievelingsmaaltje van een bepaalde beautyblogger. Gadverdamme, dacht ik. Wat ziet dat er smerig uit. Eigenlijk net zo vies als havermout en dat beloofde niet veel goeds. Maar mijn moeder (‘Wat? Zelfs je moeder heeft het eerder gegeten dan jij?!’) had het gegeten en vond het heerlijk.

Ik kwam er gewoon niet onderuit.

Mijn vriend kookte (ja, sorry hoor, denk je dat ik het zelf ga doen?) en we proefden… Mijn leven had opeens weer zin weet je. Ik huilde tranen van geluk.

Sindsdien eten we het dus elke week. Maar ik ga nog níet zo ver dat ik het op Instagram zet. (‘Wacht maar, Laura, wacht maar.’)

Laura, een healthy hip(ster) foodblogger?

Naar de Albert Heijn To Go ga je niet voor iets gezonds. Nee, ik ook niet. Ik wilde chocolade en ik wilde het NU. Maar toen viel mijn oog op bovenstaand product. Ergens in mijn hoofd klonk een stemmetje: ‘Je zou toch beter eten, Laura? Minder chocolade en meer bewegen enzo? Misschien is dit een goed idee.’
Goed, daar had dat stemmetje gelijk in. Dus ik pakte de zak op ~~en een reep chocolade~~ en rekende hem af bij de kassa.

Ik moet natuurlijk wel een beetje meekomen als blogger. Eerlijk is eerlijk: als je niet iets doet met gezond eten hoor je er niet bij. Ik eet geen havermout, dan is wel het mínste wat ik kan doen groentechips eten.

Vol verwachting opende ik de zak. Zou dit dan de oplossing zijn van al mijn problemen? Zou ik al mijn keukenkastjes vullen met deze chips en kilo’s afvallen? Zou ik nu eindelijk een echte blogger worden?

Ik rook en dat viel niet tegen. Langzaam haalde ik er een chipje uit, een gele.

Het was ongelooflijk smerig.

Oké, een oranje.

Ik moest bijna overgeven.

Aan de rode durfde ik bijna niet te beginnen, maar ik deed het toch.

Na tien keer tandenpoetsen was de gore smaak nog steeds niet uit mijn mond.

Het spijt me, lieve lezers. Ik ben geen echte blogger. Het enige waar ik vol overtuiging over kan bloggen, zijn chocoladekruidnootjes. Het spijt me dat ik jullie teleur moet stellen. Ik ga nu even huilen in een hoekje en daarna een lachende selfie op Instagram plaatsen. Be right back.