Mijn eigen oude bibliotheek

Op maandagavond had ik pianoles met mijn beste vriendin. Daarna wachtte mijn moeder me altijd op in de bibliotheek, die zich in hetzelfde gebouw bevond. Ik leverde de boeken van de vorige week in (minstens vijf) en ging op zoektocht naar nieuwe.

Door mijn moeder belandde ik bij de bieb. Ik begon bij de vierkante, rode Sleutelboekjes (hebben jullie die ook gelezen vroeger?) en ging daarna over naar de echte kinderboeken. Het was geen enorme bibliotheek, dus veel boeken las ik meerdere malen. Ik griezelde bij de boeken van Paul van Loon, lachte om meester Jaap en bloosde bij boeken als ‘Zoenen enzo’ van Haye van der Hayden.

Op verjaardagen van familie deed ik niet aan small talk, want daar was ik te verlegen voor. Naast me lag een stapel boeken en oh wee als je me aansprak.

Inmiddels ben ik wel wat socialer geworden en bloos ik niet meer als personages gaan zoenen. Bij de bibliotheek van mijn geboortedorp ben ik al jaren niet meer geweest en dat zou ik eigenlijk ook niet meer willen: herinneringen zijn beter. De indeling is veranderd, de boeken die ik las zijn weg, de medewerkers herkennen mij niet meer en ik denk er liever aan terug zoals het was.

Maar later, als ik groot ben, neem ik mijn kinderen mee naar de bibliotheek. Ze mogen zoveel boeken uitkiezen als ze willen en ik doe net alsof ik dat ene boek over zoenen niet zie. Soms, als ze niet kijken, sluit ik mijn ogen en denk aan mijn eigen oude bibliotheek, om alleen opgeschrikt te worden door een: ‘Mam, ik heb de boeken, zullen we gaan?’

Ik ben lid

Sinds een half jaar ben ik lid. Nee, niet van een studentenvereniging of de regionale boerengolfclub, maar van de Rotterdamse bibliotheek.

Vroeger ging ik vaak naar de bibliotheek in mijn dorp. Dit, lieve mensen, is echter niet te vergelijken met de bibliotheek van Rotterdam. Volgens mij zijn het zes verdiepingen en op elke verdieping staan op zijn minst duizend boeken. Trappen zijn voor losers: hier doen ze aan éénpersoonsroltrappen. Inhalen is er niet bij.

Ik vind het een fijne plaats om naar toe te komen. Natuurlijk omdat het een bibliotheek is (boeken!), maar ook de hele sfeer (jeej, lotgenoten!) en alles eromheen. Zo is in de hal elke keer weer een andere tentoonstelling (bijvoorbeeld over wasknijpers, geniaal.). Maar in de hal staat ook een groot schaakspel met hele rare schaakstukken. Wat wel jammer is: hij ziet er helaas niet zo mooi uit als de bibliotheek in Dublin en dergelijke. Maar dat vergeef ik de bieb wel.

De bibliotheek is ideaal voor een arme student en al helemaal voor een studente Literatuurwetenschap. Dus woon je in de omgeving Rotterdam: lid worden is zeker aan te raden :)

Ben jij lid van een bibliotheek?

Het is het perfecte huis

Later, als ik groot ben, heb ik heel veel geld. Zoveel geld dat ik meerdere huizen heb en auto’s, waaronder vooral oldtimers. Natuurlijk heb ik ook een huis in Nederland (en in Italië en in New York), maar mijn favoriete huis staat in Engeland, in een schattig Brits dorpje.

Het is het perfecte huis.

Het komt uit de achttiende eeuw en is eigenlijk een klein kasteeltje. Ik heb een prachtige tuin met bloemen in allerlei kleuren en vormen. Middenin is een klein meer en de planten weerspiegelen in het water. Aan de oever ligt een roeibootje. Soms vaar ik daarin om vervolgens te picknicken op mijn eigen grasveld.
Ik heb ook een doolhof in mijn tuin, net zoals in Disneyland Parijs, inclusief Alice in Wonderlandfiguren. Af en toe hoor je geschater vanachter de heggen, want de buurtkinderen komen natuurlijk geregeld langs om te spelen en limonade te drinken. Soms geef ik ze een snoepje, maar dat zeg ik natuurlijk niet tegen hun ouders.

Ik heb een eigen werkkamer en mijn bureau staat voor het raam, zodat ik uitkijk op de tuin. Mijn bureau is van hout en er staan inspirerende quotes in gekrast. In een hoek staat een grammofoonspeler en een stapel elpees van de Beatles. Naast mijn computer staat een ouderwetse typemachine waarop ik liefdesbrieven tik voor mijn geliefde.

Aan deze kamer grenst de grootste kamer van het huis. De bibliotheek. Deze zaal is net zoals in Belle en het Beest. Ik heb een ladder nodig om bij sommige boeken te komen. Er staan twee grote stoelen in, van die stoelen waar dandy’s in zitten. Het vuur van de openhaard verwarmt me tijdens het lezen.

Natuurlijk zijn dit niet de enige kamers. Vanzelfsprekend heb ik een woonkamer (tevens met openhaard en heel veel zachte kussens), keuken (+ kookeiland) en een eetruimte met een hele lange houten tafel en iedereen mag altijd mee eten (ik heb een kok in dienst). In mijn slaapkamer staat een heel groot bed en als ik op een knopje druk, gaat het dak open en kan ik naar de sterrenhemel kijken. Mijn badkamer heeft een enorm bad met heel veel kranen waar allerlei bubbels en andere dingen uit komen, net zoals in Harry Potter. Natuurlijk heb ik ook diverse gastkamers, want als je wil, mag je blijven slapen. En ik heb een muziekkamer met een vleugel in het midden en akoestische gitaren eromheen. Dat ik geen gitaar kan spelen, vergeet ik maar even voor het gemak.

Ja. Dat is mijn huis. Mijn lievelingshuis voor in de toekomst. Later. Als ik groot ben.