herinnering Archieven

Oude herinneringen in een nieuw huis

Een nieuw huis kan soms beangstigend zijn, omdat het nog niet als thuis voelt. Maar dan zie je die speciale spulletjes, gesleept van hot naar her en besef je: de herinneringen zijn er nog.

Koffertje

In de bijna twee jaar dat we bij elkaar zijn, hebben Jeroen en ik wat afgeschreven. Vele malen kwam ik thuis in mijn kamer om een lief handgeschreven briefje te vinden. Al die briefjes en kaarten en andere herinneringen bewaar ik in dit koffertje. Hij barst inmiddels uit elkaar door al die blikken op het verleden, maar who cares? I love it.

Boekenkast

Negentig procent van mijn boeken staat bij mijn ouders (ik zou wel tachtigduizend boekenkasten moeten hebben om dat te kunnen stallen) dus hierin staan alleen studieboeken en boeken die ik nog niet gelezen heb. Maar boeken zijn fijn, want het voelt als thuis. Een huis zonder boeken is niet af.

Mandjes

‘Lekker boeiend,’ zul je misschien denken, maar dan weet je nog niet wat erin zit. Eén van mijn favoriete bezigheden is mensen verrassen met kaartjes, brieven en andere lieve dingen. Deze mandjes liggen dus vooral vol met briefpapier, stickers, stempels en kaarten. De bovenste lade is bestemd voor de brieven en kaarten die ik zelf heb mogen ontvangen.

Boekenlegger

Door mijn studie heb ik drie hele lieve meisjes leren kennen (Jeroen noemt ons het vrouwenkwartet). Door de jaren heen zijn we bevriend gebleven (we hebben zelfs een boekje waarin we dingen schrijven die rondgaat). Tijdens de diploma-uitreiking van onze bachelor kreeg ik van één van hen, Jozefien (die ik altijd Joosjepoosje ofwel JP noem), een boekenlegger. Ze heeft mijn naam, de datum van de uitreiking en haar voorletter erin geborduurd. Beste boekenlegger evah.

Deze vier dingen gaan altijd mee. Ook al verhuis ik nog honderd miljoen keer. Ik doe ze niet meer weg.

Mijn eigen oude bibliotheek

Op maandagavond had ik pianoles met mijn beste vriendin. Daarna wachtte mijn moeder me altijd op in de bibliotheek, die zich in hetzelfde gebouw bevond. Ik leverde de boeken van de vorige week in (minstens vijf) en ging op zoektocht naar nieuwe.

Door mijn moeder belandde ik bij de bieb. Ik begon bij de vierkante, rode Sleutelboekjes (hebben jullie die ook gelezen vroeger?) en ging daarna over naar de echte kinderboeken. Het was geen enorme bibliotheek, dus veel boeken las ik meerdere malen. Ik griezelde bij de boeken van Paul van Loon, lachte om meester Jaap en bloosde bij boeken als ‘Zoenen enzo’ van Haye van der Hayden.

Op verjaardagen van familie deed ik niet aan small talk, want daar was ik te verlegen voor. Naast me lag een stapel boeken en oh wee als je me aansprak.

Inmiddels ben ik wel wat socialer geworden en bloos ik niet meer als personages gaan zoenen. Bij de bibliotheek van mijn geboortedorp ben ik al jaren niet meer geweest en dat zou ik eigenlijk ook niet meer willen: herinneringen zijn beter. De indeling is veranderd, de boeken die ik las zijn weg, de medewerkers herkennen mij niet meer en ik denk er liever aan terug zoals het was.

Maar later, als ik groot ben, neem ik mijn kinderen mee naar de bibliotheek. Ze mogen zoveel boeken uitkiezen als ze willen en ik doe net alsof ik dat ene boek over zoenen niet zie. Soms, als ze niet kijken, sluit ik mijn ogen en denk aan mijn eigen oude bibliotheek, om alleen opgeschrikt te worden door een: ‘Mam, ik heb de boeken, zullen we gaan?’

Jeugdtrauma 2: de oranje vlag

Ik heb een jeugdtrauma. Ja, ik had jullie al verteld over het peeropbroodtrauma, maar ik heb er dus nog meer. Je kunt eigenlijk wel stellen dat ik een verschrikkelijke jeugd heb gehad. Deze keer kwam het niet door de oppas, nee, het waren mijn ouders.

Ik was uitgenodigd op een kinderfeestje. Duh, dat krijg je als je famous bent. Ik heb geen idee wat we gingen doen, maar we moesten op de fiets. Nu moeten jullie weten, ik fietste niet zo vaak. Daar was geen reden toe. Voor buiten spelen hoef je niet te fietsen en bovendien ~~ben ik een verwend kind~~ ~~was ik een verwend kind~~ reden mijn ouders me naar school. En er was nog iets.

Iedereen had een mooie fiets. Ik ook. Hij was perfecto. Deed wat hij moest doen. Dikke prima. Of nou nee, toch niet. Want mijn fiets verschilde op één ding van de andere fietsen: er zat een oranje vlag op.

Nu denk je: ‘Wat de f, was het Koninginnedag ofzo?’ Nee, het was geen 30 april. Het Nederlandse elftal speelde niet. Mijn ouders zijn niet extreem koningsgezind. Ze zijn gewoon intens gemeen.

Ze wilden namelijk voor mijn veiligheid zorgen en hoe val je op? Ja, door zo’n verschrikkelijk ding op de fiets van je kind te plaatsen. Na jaren smeken hebben ze hem uiteindelijk op mijn 22e van mijn fiets gehaald.

Hoe ik dat kinderfeestje in godsnaam heb overleefd? Niet. ~~Ik raakte verdwaald, want dat is mijn noodlot, gelukkig vonden ze me nog op tijd.~~ Ik ben weggefietst. Mét oranje vlag.

Geur en herinnering

Een tijdje geleden las ik een goede tip op MissLipgloss.nl. Draag geen parfum als je naar een begrafenis of een crematie gaat.
Geur en herinnering zijn namelijk aan elkaar verbonden. De geur van pannenkoeken kan je terugbrengen naar je jeugd, toen je bij je oma op bezoek ging.
Laatst was ik op Leiden Centraal en toen rook ik een ondefinieerbare geur: met een klap was ik weer terug in Engeland (daar heb vorig jaar twee weken in een gastgezin gezeten). En niets is zo fijn als de geur van je geliefde in je kleren ruiken.

Iedereen heeft een eigen geur. Alleen kan je het zelf niet ruiken. Raar is dat eigenlijk. Dat je zelf niet weet hoe je ruikt. Sommige mensen hebben een sterke lichaamsgeur. Heb ik dat ook? Ik zou het niet weten.

En bovendien heeft geur ook effect op het oordeel dat je over iemand hebt. Een jongen die naar zweet stinkt, zal je minder aantrekkelijk vinden (ik in ieder geval wel). Bij iemand die teveel parfum op heeft, kom ik niet graag in de buurt.

Er zijn mensen die niet kunnen ruiken. Ik besef nu eigenlijk pas hoeveel je dan mist. Geur geeft een extra dimensie, aan situaties en aan mensen. Bovendien smaakt eten veel beter als je kan ruiken (denk maar even terug aan alle verkoudheden die je hebt opgelopen).

Geur en herinnering zijn onlosmakelijk aan elkaar verbonden. Zoals Helen Keller (nee, ik weet ook niet wie dat is) het zei: ‘Smell is a potent wizard that transports you across thousands of miles and all the years you have lived.’

Welke geur roept bij jou een herinnering op?