Tag: vooroordelen

Het enige wat klopte, was de datum


Marjan van den Bergs column over mij, die in de Margriet is verschenen (hoogtepuntje!)

Ik was een jaar of elf en zat op pianoles. De muziekvereniging had een boekje dat eens in de zoveel tijd uit kwam. Eén keer per (half?)jaar was er een voorspeelavond. Over één zo’n voorspeelavond schreef mijn vader een stukje, voor het boekje van de muziekvereniging.

Ik weet niet waar het boekje is, dus ik kan het jullie niet laten lezen, maar dit kwam er in voor: het feit dat het vrijdag de dertiende was, mijn moeder die tegen mijn vader schreeuwde omdat hij te laat was en ik die moest huilen, omdat ik het van de stress allemaal niet aan kon.

Het enige wat klopte, was de datum.

In plaats van trots te zijn op mijn vader schaamde ik me rot. Ik had helemaal niet gehuild! Wat moest iedereen wel niet denken? De pianojuf kon wel zeggen dat ze het een leuk stukje vond, maar er klopte helemaal niets van!

Toen ik de column van Marjan van den Berg over mij las en ik zag dat ze mij doodverlegen noemde, dacht ik: neeeeeee. Want ik was misschien timide (zoals ze dat met een mooi woord noemen), maar toch echt niet een stotterend muisje dat haar niet aan durfde te kijken en mijn vragen fluisterde.

Maar ja, toen ging ik nadenken. Mijn moeder denkt dat jullie haar inmiddels wel seniel vinden na mijn blogjes over haar (even voor de duidelijkheid: dat is ze niet). Maar dat is het hele punt van columns: je dikt hier en daar wat aan, anders is het niet leuk.

Soms krijg ik reacties waarin mensen me verwijten dat ik overdrijf en generaliseer. En ja mensen, dat doe ik, ik geef het toe! Ik strooi met vooroordelen en alles vergroot ik. Maar dat is wat naar mijn idee een column juist leuk maakt. Je weet dat het overdreven is, maar dat maakt het juist grappig. Als ik alles zou opschrijven zoals het was, dan val je halverwege in slaap. En ja, ik verzin wel eens dingen om het verhaal wat leuker te maken. Wat precies weet alleen ik, muwhahaha…

En de boodschap van vandaag is dus: geloof niet alles wat ik zeg en voel je vooral niet persoonlijk aangesproken!

When you judge another, you do not define them, you define yourself

Bron

Voor en na het interview heb ik nog lang met Laura gepraat. Het ging over van alles, werk, politiek, fotografie etc. Op een gegeven moment hadden we het over vooroordelen.

En toen zei Laura dit: we hebben allemaal vooroordelen of denken dat we beter zijn dan anderen. Het verschil zit hem erin dat er mensen zijn die zich daarvan bewust zijn en mensen die dat niet zijn.

Ik ben het met haar eens. Natuurlijk kunnen we proberen om andere mensen minder te veroordelen (en dus niet in vooroordelen naar hen te kijken), maar dat is lastig. Je zal nooit helemaal van je vooroordelen afkomen. Dit komt door je opvoeding, de media, je vrienden, maar natuurlijk ook gewoon door jezelf.

Maar er is wel een verschil. Ik weet dat ik vooroordelen heb en dat dat niet goed is. Ik ben me daarvan bewust. Maar veel mensen zijn dat niet.  En dat kan kwalijke gevolgen hebben. Misschien kun je wel raden waar ik het over heb (het huidige kabinet en vooral een bepaalde partij).

Maar ook in het ‘klein’ heeft het gevolgen. Mensen die uitgescholden worden op straat, omdat ze er anders uit zien en daarom wel gothic/homo/buitenlands/weetikveelwat zullen zijn. Soms leidt het zelfs tot geweld.

Ook belangrijk, zoals het plaatje al zegt: dat jij een vooroordeel hebt over iemand, zegt iets over jou, niet over die persoon. Denk daar maar over na.

We hebben allemaal vooroordelen. In principe maakt dat niet uit (in de zin van: iedereen doet het, als is dat eigenlijk geen goed argument en in de zin dat je er heel moeilijk of misschien wel niet vanaf komt), maar let wel: wees je er van bewust. Kijk naar de vooroordelen die jij hebt over anderen en ga na of het wel helemaal klopt.
Ik weet het antwoord daar al op.

Welke vooroordelen heb jij over bepaalde mensen/groepen? (en wees niet bang, ik zal je niet gaan uitschelden en hopelijk andere lezers niet, want zo laat jij al zien dat je je bewust bent hiervan en dat is juist goed!)

Ik zal zelf ook even een voorbeeld geven: als ik langs een groepje jongeren loop, voel ik me onveilig, omdat ik bang ben dat ze vervelende dingen gaan roepen. Ik ga er dus al automatisch vanuit dat ze zich zo gedragen en dat hoeft natuurlijk niet per se zo te zijn.