Tag: stereotype

When you judge another, you do not define them, you define yourself

Bron

Voor en na het interview heb ik nog lang met Laura gepraat. Het ging over van alles, werk, politiek, fotografie etc. Op een gegeven moment hadden we het over vooroordelen.

En toen zei Laura dit: we hebben allemaal vooroordelen of denken dat we beter zijn dan anderen. Het verschil zit hem erin dat er mensen zijn die zich daarvan bewust zijn en mensen die dat niet zijn.

Ik ben het met haar eens. Natuurlijk kunnen we proberen om andere mensen minder te veroordelen (en dus niet in vooroordelen naar hen te kijken), maar dat is lastig. Je zal nooit helemaal van je vooroordelen afkomen. Dit komt door je opvoeding, de media, je vrienden, maar natuurlijk ook gewoon door jezelf.

Maar er is wel een verschil. Ik weet dat ik vooroordelen heb en dat dat niet goed is. Ik ben me daarvan bewust. Maar veel mensen zijn dat niet.  En dat kan kwalijke gevolgen hebben. Misschien kun je wel raden waar ik het over heb (het huidige kabinet en vooral een bepaalde partij).

Maar ook in het ‘klein’ heeft het gevolgen. Mensen die uitgescholden worden op straat, omdat ze er anders uit zien en daarom wel gothic/homo/buitenlands/weetikveelwat zullen zijn. Soms leidt het zelfs tot geweld.

Ook belangrijk, zoals het plaatje al zegt: dat jij een vooroordeel hebt over iemand, zegt iets over jou, niet over die persoon. Denk daar maar over na.

We hebben allemaal vooroordelen. In principe maakt dat niet uit (in de zin van: iedereen doet het, als is dat eigenlijk geen goed argument en in de zin dat je er heel moeilijk of misschien wel niet vanaf komt), maar let wel: wees je er van bewust. Kijk naar de vooroordelen die jij hebt over anderen en ga na of het wel helemaal klopt.
Ik weet het antwoord daar al op.

Welke vooroordelen heb jij over bepaalde mensen/groepen? (en wees niet bang, ik zal je niet gaan uitschelden en hopelijk andere lezers niet, want zo laat jij al zien dat je je bewust bent hiervan en dat is juist goed!)

Ik zal zelf ook even een voorbeeld geven: als ik langs een groepje jongeren loop, voel ik me onveilig, omdat ik bang ben dat ze vervelende dingen gaan roepen. Ik ga er dus al automatisch vanuit dat ze zich zo gedragen en dat hoeft natuurlijk niet per se zo te zijn.

We stoppen iedereen in hokjes, vakjes

Je zit op een bankje in het park en er lopen veel mensen voorbij.

‘Emo.’ denk je bij dat meisje met die zwarte kleding.
‘Chagrijnig mens.’ is je gedachte bij de vrouw die niet teruglacht, als jij naar haar glimlacht.
‘Player.’ bij die jongen met al die meisjes om zich heen.
Geef toe, ik doe het en jij ook. We hebben allebei onze stereotypen bij ons en stoppen mensen binnen een paar seconden in een vakje (een liedje dat hierover gaat en daar verwijst de titel ook naar, is ‘Hokjes vakjes’ van Elly & Rikkert).

Ik zal het er niet over hebben hoe slecht dit eigenlijk is, maar iets anders: in welk stereotype/hokje word jij meestal gezet? En waarin wijk je er vanaf? Wat verwachten mensen niet van jou? Want zo’n hokje is nooit helemaal op maat gemaakt voor jou, dus het kan niet anders dan dat je er op de één of andere manier vanaf wijkt.

Ik heb even aan het vriendje gevraagd in welk hokje ik zou passen en waarin ik er vanaf wijk. Hij zei dat ik dromer gedefinieerd kan worden. Maar waarin ik er vanaf wijk, is dat ik tegelijkertijd de controle over dingen wil hebben. Ik wil zekerheid, een planning hebben, voordat ik eraan begin. En eerlijk is eerlijk: hij heeft gelijk.
Verder denk ik dat ik soms misschien afstandelijk over kan komen, omdat ik verlegen ben. Dit weet ik overigens niet zeker, maar het zou best kunnen kloppen. In ieder geval, dat klopt niet (Hoop ik! Kan iemand die mij in real life kent dit alsjeblieft bevestigen dat ik niet afstandelijk ben!).

Dus nu de vraag aan jullie: in welk stereotype/hokje word jij meestal geplaatst en waarin wijk je er vanaf?