De liefde. Wat is het (hij/zij) toch mooi. Helaas zijn de namen die worden gegeven aan degene met wie je samen bent heel wat minder mooi. Hieronder een selectie.
1. ‘Hoe gaat het met de verkering?’
Vooral mensen van mijn ouders’ generatie vinden het leuk om deze term te gebruiken. Maar het punt is: de laatste keer dat ik het woord ‘verkering’ op een serieuze manier gebruikte, was op de basisschool. Ik ben geen meisje van zes meer (zo jong zie ik er nou ook weer niet uit!).
2. ‘Ik kom met mijn partner.’
Een leraar van mij heeft deze zin eens uitgesproken, waardoor wij dachten dat hij homoseksueel was. Niet dus. Ik vind partner echt zo afstandelijk, zo zakelijk. Waar is de romantiek gebleven?
3. ‘Hij is echt mijn wederhelft/soulmate.’
Ik vind soulmate eigenlijk erger, maar wederhelft is toch ook al behoorlijk dat je denkt van ‘die heeft een relatieverslaving’ (zie de eerste aflevering van Café de Liefde van dit seizoen). Ik ben wel behoorlijk romantisch ingesteld, maar of er echt zoiets als een soulmate bestaat? Ik zou het in ieder geval maar niet hardop roepen dat hij/zij je soulmate is, je weet nooit wat er in de toekomst gebeurt…
4. ‘Dit is mijn lover.’
Eerlijk toegeven: ik gebruik het woord ‘lover’ wel eens. Maar meer op de niet-serieuze manier. Ik vind het klinken alsof je een spannende vakantieliefde in Spanje hebt. Een gepassioneerde, maar vluchtige liefde dus.
5. ‘Hubby en ik gaan boodschappen doen.’
Rillingen krijg ik hiervan. Engelse woorden gebruiken mag van mij (lief he?), maar dit gaat me te ver.
Zelf omschrijf ik mijn verkering/partner/wederhelft/soulmate/lover/hubby als het vriendje. Er zijn vast mensen die daar van walgen. Ieder zijn eigen smaak zal ik maar zeggen :)
Van welk woord op dit gebied gruwel jij?
‘Wij zijn zwanger’ En dan meestal uitgesproken door de mannelijke helft.
En oh, die eerste… elk familiefeestje weer, ik word er gek van!
Haha, really?
Tegenwoordig ‘populair’:
“mijn halve trouwboek”.
Implicerend de echtgeno(o)t(e)
Minstens net zo verschrikkelijk als ‘wij zijn zwanger’. Nog nooit gehoord, helaasch.
‘Mijn mannetje’ of ‘m’n vent’.
Ja dit! Bahhhhh.
Oh ja idd… Vreselijk
Überhaupt elke andere benaming dan de persoons naam is walgelijk. En als het dan toch moet klinkt ‘mijn meisje’ nog het liefst.
vriendlief … aergh
Arggggggggggggggggggggggg inderdaad.
aergh²
haha die gebruik ik dan weer als ik hem op internet benoem. Maar in het echte leven,,,, NEE!!!
Hubby vind ik echt verschrikkelijk. Ik moet dan al snel denken aan een klein hondje.
Waarom weet ik niet, maar bij hubby moet ik altijd denken aan een klein dik kaboutertje
Op mijn blog noem ik hem altijd m’n lief ofzo. Maar dit is meer omdat ik zijn naam niet wil gebruiken. In andere gevallen gebruik ik gewoon zijn naam :)
Deze termen komen inderdaad gemakkelijk in de ‘irri-top-10’ (op zich al een woord dat daarin hoort). Wat vind je van het Vlaamse ‘mijn lief’ (al weet ik niet hoe ouderwets dat is). Ik ben wel benieuwd wie nr. 2 te berde bracht, die moet ik toch kennen…
En als ik je wil plagen kan ik natuurlijk zeggen ‘het vriendje’…
Overigens mag ik een van mijn vrienden wel graag plagen met de opmerking ‘je betere helft’ als het over zijn vrouw gaat, maar dan wordt de context heel anders, dus dat telt niet vml.
Weet je wat ik ook altijd zo stom vind klinken?
Als mensen (bijv op twitter) zoiets schrijven:
Dadelijk komt mannetjelief(of vriendlief)
Wat een %^&&$ woord zeg, haha.
Ik kom het de laatste tijd steeds vaker tegen;(
Wat ontzettend leuk geschreven! En ik sluit me helemaal bij je aan, sommige woorden zijn zo walgelijk.
Smurfenkindje (ja bestaat echt) of mijn schatje. Zo ongeloofelijk irritant. Een tante vraagt ook altijd ‘hoe is het met de jongens?’ Dat is echt een wegrenmomentje
Smurfenkindje WHAHAHHAH! Ik ga mijn vriendje gelijk vragen of hij me ook zo wil noemen, nee grapje :P
Hihi, ik sluit me helemaal bij je aan!
Haha ik vind het een geweldig artikel en kan me helemaal bij je aansluiten! Vooral je eerste punt, ooohhhh ik krijg er alweer rillingen van, wat een rotwoord is dat! :P
‘de verkering’ ja, ik krijg er de rillingen van! :’)
Ik gebruikte bij een eerder vriendje het woord schatteboutje vaak, maar dat vind ik nu dus echt vreselijk. Ik gebruik nu gewoon mijn vriendje als ik het over hem heb en als ik met hem bezig ben noem ik hem wel schat of dat soort dingen.
ohhh ik ben het zoooo met je eens, vind ze allemaal heel erg.
Waar ik echt van gruwel is: liefje. Mensen die elkaar continu liefje noemen, heb je een tijltje? ;) Of: me schatje (en dan vooral ME schatje). Mn ventje vind ik ook walgelijk, ventje klinkt alsof het over je kind gaat, maar sommigen gebruiken het echt voor hun…partner? ;)
En tja zelf gebruik ik ook maar vriend, vriendje, of vriendlief, maar eigenlijk vind ik alles stom.
Nee ik hou ook niet zo van dag gekwijl. Zowiezo de na druk op mij.. Je bent nog steeds jezelf niet van hem. Je deelt wel een hele mooie tijd samen, maar ja je weet nooit wat de toekomst brengt..
Op mijn blog, omdat ik anoniem blog zou ik iets gebruiken als vriend.. Of een fictieve naam..
Liefs!!
Brrrrrrrrrrrrrrrrrrrr…. Hubby!
Of op z’n Vlaams:
‘Die van ons’ (jongen over meisje)
‘Dieje van ons’ (meisje over jongen)
‘Die van ulle’ (iemand over het liefje van iemand anders)
‘Schattie’ (ja echt!) en ‘mijn betere helft’.. buuh!
Hihi te leuk stukje! ‘Mijn mannetje’, daar ga ik ook van kotsen!
Hubby ja, maar gelukkig hoor ik dat bijna nooit iemand zeggen ;)
Met partner dat klinkt zo gigantisch volwassen, maar ik vind hem niet eens heel slecht. Vooral als je onder collega’s bent of wat en je bent niet getrouwd, plus als je de dertig bent gepasseerd. Dan vind ik Partner echt zo slecht niet. Beter dat, dan dat je op je 35ste nog zegt “Mijn vriendje” of “Vriendlief” “Mijn schatje”
Mijn lover vind ik ook nog best een erge.
En misschien mag ik het niet zeggen; maar vriendJE vind ik na een bepaalde leeftijd ook gewoon echt erg. Ik weet niet, vind altijd dat je dat gebruikt als je 16 bent. Maar na een bepaalde leeftijd en je bent al langer samen vind ik toch vriend beter staan.
En dan is er toch altijd nog de beste versie; gewoon de naam benoemen van die gene :)
Haha nee hoor, ik ben niet beledigd en natuurlijk mag je het zeggen! En ik ben het met je eens dat de naam zelf het beste is, maar ik weet eigenlijk niet of mijn vriend dat wel zo fijn vindt en aangezien ik vanaf het begin al ‘het vriendje’ gebruik, blijf ik daarbij denk ik :)
‘Partner’ en ‘verkering’, barfbarfbarf!
De meeste woorden die met liefde en relaties te maken hebben klinken vreselijk, maar ik heb vooral een hekel aan het woord bezet. Dat is echt belachelijk. Of zoals ik een keer schreef: “een wc is bezet, een mens niet.”
Partner vind ik trouwens wel een handig woord als het bijvoorbeeld in een uitnodiging aan meerderen is. Dat vind ik dan beter klinken als ‘aanhang’.
Ooooh aanhang, dat is ook zo vreselijk!
Oh please shoot me, wat een vreselijke taalfout maakte ik daar :$ “Beter klinken dan” moet dat uiteraard zijn.
Ik vergeef het je ;) :P
Mensen (meestal vrouwen) die het over hun ‘mannetje’ hebben. Braakneigingen.
hee!
ja.. soms erge momenten ja! vooral op feestjes ofzo.. genant!
leuk bericht, ga zo door!
xoxo
Eef en Lot
Ben het helemaal met je eens meid, vooral die met verkering.
Mijn oom vraagt ook nog heel vaakl ‘hoe is het met de verkering’? walgelijk haha
Ooo ja, vreselijk! Ik gruw van allen!
Ik gruwel van: vieze lesbo’s, potten, etc. Dus ik gebruik meestal gewoon partner of mijn vriendin. Maar mijn vriendin is meer als uhm.. een vriendin of dé vriendin? en dan moet ik het weer uitleggen. Partner kan best (op mijn leeftijd iig..) en laat geaardheid mooi in het midden staan.
Je hebt helemaal gelijk! Ik zou ook gewoon vriendje zeggen (als ik er al één had ;d).
x
Bah, hoe gaat het met de verkering vindt ik ook zo vreselijk. Aanhang klinkt ook raar. Net alsof het een ontzettend klef stel is..
Acceptabel:
Mijn vriend(in) als je net bij elkaar bent of jong bent.
Mijn partner als je holebi bent (om uitleg te voorkomen).
Mijn man / vrouw als je 30+ bent en al lange tijd samen (of je nou getrouwd bent of niet).
Perfect:
Mijn vriend(in) / partner / man/vrouw *vulnaamin* en dan de naam blijven gebruiken gedurende het gesprek / vriendschap etc.
Noooooo:
Vriendje/vriendinnetje, het vriendje/vriendinnetje, vriend(in)lief, me schat(tie), m’n schatje, mijn lief(je)(fie), mijn mannetje, mijn ventje, mijn kerel, die van mij, mijn mokkel, mijn echtgeno(o)t(e), mijn soulmate, mijn lover, mijn hubby, mijn shortie (shawtee), mijn verkering etc.
Sowieso, verkleinwoordjes zijn alleen voor kinderen / dieren / humor (spottend, sarcasme, als een grapje etc.).
Oh ja en laten we moeder de vrouw niet vergeten *kots*
“Mijn schatje en ik gaan daar en daar heen.” Fijn dat je hem je schatje vindt, maar nee, doe maar niet..
Ik zeg trouwens standaard ‘mijn vriend’, omdat hij een niet-vaak-voorkomende-naam heeft. Dan krijg ik weer vragen van “HOE heet-ie?!” en dan vergeten ze z’n naam meestal alsnog.
hahaha ik noem hem op het wereld wijde web ook vriendlief. Maar hij heeft ook gewoon een naam hoor, dus die gebruik ik in real life meestal ;)
Al die benamingen zijn, zeker als je er over na gaat denken, verschrikkelijk, maar ik denk dat ‘hubby’ bij mij toch wel op nummer 1 zou staan in het irri-lijstje…
Sommige woorden zijn echt te wagelijk, meestal zeg ik gewoon zijn naam of dit is mijn vriend zo zeg amar.. Maar hubby hoe komen ze er op! XD
vriendlief, manlief…brrrr!
Ik spreek mijn vriend meestal wel aan met schatje, maar als ik het over hem heb zeg ik meestal ‘mijn vriend’ of gewoon zijn naam. Soms heb ik ’t wel sarcastisch over mijn vriendje/lover ofzo, maar dat is meer omdat ik het zo belachelijk vind klinken dat het weer leuk wordt.
Ik heb er een gruwelijke hekel aan als één deel van een stel praat alsof ze sowieso, geen twijfel mogelijk, dezelfde mening delen. ‘Ja want WIJ houden gewoon niet van leren banken, snap je? Dat is het gewoon niet voor ons’. En deel twee van dat koppel is in geen velden of wegen te bekennen en krijgt dus zomaar een mening door de maag geboord. En: mijn wijffie/mannetje. En de ‘subtiele grapjes’ over hoe lekker/goed de ander in bed is.. niet zo subtiel, echt niet. Op mijn blog noem ik mijn vriend trouwens wel vriendjelief wat ik in het echt nooit zou kunnen. De digitale taal van liefde is dus toch weer anders ;)
Ik heb het nog weleens over ‘mijn huidige echtgenote’…
Krijg altijd commentaar en dat kan het gesprek even opvrolijken.
‘Vrijer’ Nou weet ik niet of dit alleen in brabant gezegd wordt (vooral mensen uit de omgeving van het toch al zo bijzondere dorp St. Willebrord gebruiken dit vaak) maar zodra iemand aan mij vraagt hoe het met mijn ‘vrijer’ is, kunnen ze rekenen op een belachelijk antwoord. Ook word het gebruikt in de zin ‘Heb je het gehoord? Sofie vrijt nu met maarten’. Ik krijg er jeuk van.
Ooooh verschrikkelijk! Die gebruiken ze hier (zuid-holland) gelukkig zelden!
Ik moet even zeggen dat ik ‘het vriendje’ echt nog steeds geniaal vind.
Hahaha dankje!
Ik ben het helemaal met je eens ;). Waar ik altijd over struikel: Hoe vraag je dan iemand? Misschien een idee om daar antwoord op te geven? :)
Bedoel je hoe je iemand vraagt om een relatie met je te beginnen?
Mijn broer noemt zijn vrouw ‘duifje’ erger kan ik me niet voorstellen!