Oude herinneringen in een nieuw huis

Een nieuw huis kan soms beangstigend zijn, omdat het nog niet als thuis voelt. Maar dan zie je die speciale spulletjes, gesleept van hot naar her en besef je: de herinneringen zijn er nog.

Koffertje

In de bijna twee jaar dat we bij elkaar zijn, hebben Jeroen en ik wat afgeschreven. Vele malen kwam ik thuis in mijn kamer om een lief handgeschreven briefje te vinden. Al die briefjes en kaarten en andere herinneringen bewaar ik in dit koffertje. Hij barst inmiddels uit elkaar door al die blikken op het verleden, maar who cares? I love it.

Boekenkast

Negentig procent van mijn boeken staat bij mijn ouders (ik zou wel tachtigduizend boekenkasten moeten hebben om dat te kunnen stallen) dus hierin staan alleen studieboeken en boeken die ik nog niet gelezen heb. Maar boeken zijn fijn, want het voelt als thuis. Een huis zonder boeken is niet af.

Mandjes

‘Lekker boeiend,’ zul je misschien denken, maar dan weet je nog niet wat erin zit. Eén van mijn favoriete bezigheden is mensen verrassen met kaartjes, brieven en andere lieve dingen. Deze mandjes liggen dus vooral vol met briefpapier, stickers, stempels en kaarten. De bovenste lade is bestemd voor de brieven en kaarten die ik zelf heb mogen ontvangen.

Boekenlegger

Door mijn studie heb ik drie hele lieve meisjes leren kennen (Jeroen noemt ons het vrouwenkwartet). Door de jaren heen zijn we bevriend gebleven (we hebben zelfs een boekje waarin we dingen schrijven die rondgaat). Tijdens de diploma-uitreiking van onze bachelor kreeg ik van één van hen, Jozefien (die ik altijd Joosjepoosje ofwel JP noem), een boekenlegger. Ze heeft mijn naam, de datum van de uitreiking en haar voorletter erin geborduurd. Beste boekenlegger evah.

Deze vier dingen gaan altijd mee. Ook al verhuis ik nog honderd miljoen keer. Ik doe ze niet meer weg.