‘Wat een leuk t-shirt heb je aan!’ en andere complimenten

httpv://www.youtube.com/watch?v=83-9d9d8L9o&feature=youtu.be
Credits: Robin.
Allereerst: ik vind het superdupereng om een filmpje te laten zien waarin ik voorkom. Het is een verslag van de middag. De tweede keer dat ik op mensen af stap, loop ik weer terug, omdat ik ‘Hallo!’ zei, maar ze me gewoon negeerden :( En op het laatst konden we de briefjes niet meer echt kwijt (het was etenstijd), dus hebben we er een paar in brievenbussen gemikt.  Ik ben benieuwd wat die mensen dachten toen ze dat in hun brievenbus vonden haha. 

Er was een plan van een kleine blogmeeting (niet van mij overigens) in de zomer. Uiteindelijk werd het wel erg klein, want afgelopen zondag kwamen alleen Rosalie, Robin, Irving en ik opdagen op Utrecht Centraal. Na een terrasje was het natuurlijk weer tijd voor een gekke actie.

Situatie nummer 1: het viertal bevond bij het pleintje bij de Dom van Utrecht. Om ons heen talloze toeristen en af en toe een verdwaalde non. De benodigdheden waren gekleurde briefjes en een marker. En slachtoffers. Want wat gingen wij doen? Complimenten op briefjes schrijven en aan mensen geven (niet willekeurig, want het moet wel gemeend zijn).

Dit, lieve mensen, is makkelijker gezegd dan gedaan. Robin begon. Hij zag een meisje met felgekleurd rood haar en wilde een briefje met ‘Ik vind je haar cool!’ geven. Daar is niks mis mee. Het probleem was alleen dat ze niet Nederlands was. Gelukkig kan Robin nog wel een beetje Engels en kon hij de boodschap nog wel overbrengen, maar ja, wat moet je dan met dat briefje?

Daarna deden Rosalie en ik een poging. Een compliment is toch moeilijk te verzinnen en hoe zorg je ervoor dat je geen toerist te pakken hebt? (nee, niet omdat toeristen geen complimentjes mogen krijgen, maar hoe weet je of het een toerist is of een Nederlander). Ik zag een oud omaatje bij de bushalte en die leek wel wat vrolijks te kunnen gebruiken. In plaats van een compliment schreef ik (iets van): ‘Fijne dag!’
We liepen op haar af en ik wenste haar een fijne dag. Eerst keek ze me verbaasd aan (‘He? Jongeren die aardig doen, wat is dit?’), maar daarna glimlachte ze. Toen ik terugliep, zag ik dat ze het briefje meerdere malen herlas.

Bij de Dom zou het niet goed lukken. Dit moest anders.

Situatie 2: we gingen op een paar bankjes zitten bij een bruggetje over één van de vele grachten. Er werd bedacht dat we eerst dingen op briefjes moesten schrijven (niet per se complimenten) en dan kijken naar de mensen die langs lopen en als het past, het ze geven. Dat waren dingen als: ‘Eet smakelijk!’, ‘Wat heb je een leuk t-shirt aan!’ en ‘Wat lach je leuk!’ (die laatste, zodat Robin nog wat meisjes kon versieren). Ieder kreeg iets van vijf briefjes.
Ik had drie keer ‘eet smakelijk’.

Het is ongelooflijk, maar eigenlijk reageerde iedereen wel leuk! Ik had ‘Have a nice day!’ aan een vrouw gegeven en dat vond ze lief. Veel mensen waren eerst verbaasd (Duh, zou ik ook zijn.), maar moesten daarna wel lachen. Eén van de meest succesvolle acties tot nu toe dus!

En toen viel de dag letterlijk in het water, want de regen deed heeeeel erg zijn best om neer te vallen.

Ondanks dat was het toch een leuke dag :)

Rotterdam is er weer een stukje onveiliger op geworden

Robin vond het stoepkrijten zo leuk dat hij spontaan flauwviel. 


Geniet nooit met mate – Loesje.
Met je maten mag wel! – Robin.


Durf jij het?

Vrijdag de dertiende. Normaal is dat een voorbode voor ramp, onheil en tegenspoed, maar zo niet deze keer. Want Rosalie, Robin en ik gingen namelijk Rotterdam onveilig maken.

Nu zul je misschien zeggen: ‘Is Rotterdam niet onveilig genoeg dan?’ Wij vonden van niet. Daar moest wat aan gedaan worden. Dus gingen we stoepkrijten.

Eigenlijk zou iedere zichzelf respecterende volwassene (en kinderen vanzelfsprekend ook) stoepkrijt moeten bezitten. Zeg nou zelf, dat ziet er toch hartstikke leuk uit, vrolijke kleurtjes op grijze tegels? Rosalie en ik hadden een paar mooie citaten gezocht en die gebruikten we. Nu moet u wel weten, stoepkrijt is niet alleen maar pret:
1. Stoepkrijt gaat verrassend snel op.
2. Stoepkrijt kan deels wegwaaien.
3. Stoepkrijt blijft aan je handen zitten en en probeer dan maar eens niet aan je kleding te zitten.
4. Het kan regenen.
Maar, ondanks vrijdag de dertiende, regende het niet.

Het grappigste waren de reacties van de mensen. Vooral toen we bezig waren, bleven veel mensen kijken om te lezen wat er nou precies stond. Op een gegeven moment hadden we in een winkelstraat een tekst van de Beatles geschreven: ‘The sun is up, the sky is blue. It’s beautiful and so are you.’
Eén meneer bleef heel lang kijken.
‘Vindt u het leuk?’ vroeg ik.
‘Nee, nee, helemaal niet.’ zei hij hoofdschuddend en keek naar de lucht. ‘De lucht is helemaal niet blauw!’
Tja.
Gelukkig waren er ook mensen die er blij van werden. En daar gaat het om!

Van stoepkrijten krijg je honger. Dus gingen we naar de Eazie om te genieten van gewokt eten en een artikel uit de Cosmogirl (Namelijk de horoscoop van Robin, die vertelde dat hij wat vaker mascara op moest doen. Daar ben ik het overigens helemaal mee eens.).
Dachten we.
Want Rosalie moest naar gitaarles en we hadden het eten nog niet half op of we moesten al naar de trein rennen.

Toen Robin en ik terugkwamen, was het eten al foetsie. Heeft vrijdag de dertiende toch nog zijn reputatie eer aangedaan…