Kinderboeken van vroeger aan het lezen. Dit kan geen toeval zijn, mijn levensverhaal in twee plaatjes. #famous pic.twitter.com/m08tbqmtRK
— Laura Bosua (zij/haar) (@lauradenkt) January 28, 2017
Mijn favoriete boeken van vroeger kwamen van een schrijfster met dezelfde naam: Laura Ingalls Wilder. De televisieserie vond ik geen drol aan, maar die boeken, jongens. Die heb ik sowieso het meest herlezen van alle boeken die er beschikbaar waren in de bibliotheek van het dorp. Ik wilde dat mijn vader ook een huis van hout voor ons bouwde. Dat al het snoep een cent kostte. En ik maakte naamkaartjes, net als Laura, maar ik wilde ze niet uitdelen aan mijn vrienden, want zoiets was al honderd jaar niet meer in.
Ook las ik Ronja de Roversdochter. Dat speelde ik na door te doen alsof buddy (weten jullie nog wat dat was? Van dat kneedgum wat toen hip was) het brood was dat zij maakte, onder mijn bureau zittend op een deken.
Een paar jaar geleden heb ik ‘Brief voor de koning’ weer herlezen. Alles zag ik weer hetzelfde voor me als vroeger. Ik wilde ook ridder zijn en spannende avonturen beleven, al was het maar in mijn hoofd.
Maar nu zit mijn hoofd vol zorgen. Studie, werk, toekomst. Dat is wat ik nu aan mijn bureau doe, ik zit er nooit meer onder. Geen plek voor kinderlijke fantasieën, landen ver weg die niet bestaan, het bouwen van hutten. Maar heel soms komen ze toch weer tevoorschijn: die was het nog maar vroegergevoelens.