Archive for oktober, 2011

oktober 31st, 2011

Twee = tachtigduizend

Weet je wat één van mijn favoriete dingen is om te doen, behalve chocolade eten en mensen nieuwsgierig maken? Overdrijven. Heel misschien hebben jullie het al gemerkt in mijn blogjes (het is te hopen in ieder geval), maar ik doe het eigenlijk, nou ja, altijd.

Waarom? Omdat een stukje gewoon veel leuker is met een aantal overdrijvingen. Ik kan wel zeggen dat ik klein ben, maar het is toch veel leuker als ik zeg dat ik gesprekken niet versta en dat ik altijd tegen knieën aan moet praten?  En hoe saai is het als ik zeg dat ik Twilight een niet zo heel leuke film vindt, maar ja, als mensen er naar willen kijken, dan moeten ze het zelf weten toch? Nee hoor, laat mij maar overdrijven!

Mijn lievelingsgetal is daarom ook niet zeven (veel te minnetjes!), maar tachtigduizend. Als iemand te laat is, dan is dat niet slechts tien minuten, nee dat is tachtigduizend uur. En ik heb toch al tachtigduizend keer gezegd dat blauw mijn lievelingskleur is? (in de werkelijkheid misschien een stuk of drie keer)

Ik heb hier geen verklaring voor, maar mensen die Freudiaanse technieken op me willen toepassen, (‘Ik denk dat het iets met penisnijd te maken heeft.’) ga vooral jullie gang.

Overdrijven jullie graag en/of vaak?

oktober 30th, 2011

Blok of bloch

Een blog. Ik heb er één en de kans is groot dat jij, lieve lezer, er ook één hebt (misschien wel twee!). Maar de hamvraag is: hoe spreek jij het woord ‘blog’ eigenlijk uit?

Zelf spreek ik het uit als ‘bloch’, met een zachte G dus (nee, niet een echte zachte G, want ik ben geen Brabander, maar je begrijpt me vast wel). Vroeger, in die goede oude tijd, toen ik mijn vorige blog nog had (van mijn twaalfde tot mijn zestiende ongeveer) sprak ik zelfs van ‘loggen’ (ook met een zachte G). Nu moet ik er een beetje om lachen, wat een bizar woord is dat!

Maar goed, er zijn ook mensen die het op zijn Engels uitspreken als ‘blok’ dus (maar dan niet het Nederlandse woord ‘blok’, maar gewoon op zijn Engels, maar zo goed ben ik niet fonetisch, dus vandaar dat ik het maar zo doe).

Ik vind ‘bloch’ gewoon lief, lekker zacht. Ik weet het niet. (Heb ik nou echt gezegd dat een woord gewoon lief, lekker zacht is?)

Maar goed, dan nu de hamvraag aan jullie: hoe spreek jij ‘blog’ uit, als ‘blok’ of ‘bloch’? (het woord met de meeste stemmen krijgt een magnetron)

Tags:
oktober 29th, 2011

Laura beroept zich: Patricia de copywriter

Laura beroept zich is een serie waarin ik een aantal mensen interview (in real life dus, niet via de mail ofzo) over hun beroep. Dit gaat van machinist tot leraar geschiedenis. Deze keer: Patricia de copywriter!

***

Via een vriendin kwam ik in contact met Patricia, die een copywriter is. Interessant om te interviewen, was mijn eerste gedachte, maar: wat is een copywriter eigenlijk?

Kopie-schrijver

De copywriter schrijft op een commerciële manier, altijd binnen de reclamewereld. Je bent bezig met verschillende manier van schrijven, van advertenties (voor allerlei soorten media, zoals radio, televisie of internet) tot hele campagnes. Naast copywriter is Patricia ook een accountant executive, wat inhoudt dat zij de contacten met klanten verzorgd. En: ze schrijft elk kwartaal in haar eentje het Overschie Magazine vol (respect voor dat!).

Journalistiek

Patricia heeft HBO Journalistiek gedaan en wil(de) graag bij een tijdschrift werken, maar dat is tegenwoordig niet zo makkelijk. Er studeren jaarlijks veel journalisten af en het is moeilijk om een baan in de journalistiek te krijgen. Vandaar dat ze haar zoekveld heeft uitgebreid en zo is ze bij GB10 gekomen, een bedrijf dat veel werkt voor grote merken zoals Heinz.
Ze mocht de dag van haar sollicitatiegesprek meteen aan het werk en ze heeft het daar nog steeds naar haar zin. Wat ze vooral fijn vindt, is dat het werk niet saai is. Er zijn verschillende projecten tegelijk aan de gang. Maar daar zit ook weer een nadeel aan: het is moeilijker om je te concentreren.

De oude kerk in Overschie

Interviews en sfeerverslagen vindt Patricia het leukst. Het bijzonderste wat ze heeft meegemaakt, is dat ze met een oud-museumvoorzitter de oude kerk in Overschie ging bezoeken. Ze gingen via de wenteltrappen helemaal omhoog en stonden daar onder de klok met een mooi uitzicht op Overschie. Een heel verschil met een normale werkdag waarbij ze meestal achter de computer zit te tikken.

‘Wat vind jij nou van de islamisering?’

Veel mensen weten niet zo goed wat een copywriter is (net zoals ik voorheen). Dat krijgt Patricia dan ook vaak te horen. Een andere reactie die ze vaak krijgt, als ze vertelt dat ze journalistiek heeft gestudeerd, is dat mensen met haar in discussie willen gaan over het nieuws. Maar wat veel mensen niet beseffen, is dat er verschillende soorten journalisten zijn en dat niet elke journalist zin heeft in een discussie.

Tips

Een tip van Patricia is: blijf kritisch. Daarnaast een tip waar ze zelf veel aan gehad heeft: probeer altijd een stap voor te zijn. Zorg ervoor dat je (bijvoorbeeld in een interview) al weet wat de ander gaat zeggen. Zo ben je altijd een paar stappen voor op iemand.

Ik vond het (weer) een interessant interview. Copywriter is een veelzijdig beroep en een goede (tweede?) keuze voor mensen die Journalistiek hebben gestudeerd.

***

Dit is (waarschijnlijk) het laatste interview van Laura beroept zich. Als ik een mailtje krijg van iemand die mee wil werken of als ik iemand ontmoet met een enorm interessant beroep, dan zou er zomaar nog een interview bij kunnen komen, maar ik ga er in ieder geval niet meer naar op zoek. Waarom niet? Omdat ik bezig ben met een nieuw interview-project, die nog tien keer leuker wordt dan deze! Wanneer deze op mijn blog komt, weet ik nog niet. Ik moet eerst nog mensen zoeken (heb er nu twee), de interviews doen en uitschrijven en ik wil wel een voorraadje hebben, zodat er niet heel veel tijd tussen zit. Wat het thema van dit project is, ga ik niet vertellen, maar oh, wat is het leuk!

oktober 28th, 2011

Your true colours

De lucht is (als je geluk hebt) blauw. De blaadjes aan de bomen in de zomer zijn groen. Aardbeien zijn rood. Zonnebloemen zijn bruin met geel. Logisch toch? Of niet?

Want wie zegt dat jij dezelfde kleur ziet als ik? Kleuren zijn conventies. We hebben besloten dat de kleur die een banaan heeft ‘geel’ heet. Het had net zo goed ‘groen’ kunnen heten. Maar dat bedoel ik eigenlijk niet.

Stel, jouw lievelingskleur is blauw en die van mij ook. Hoe weten we dan zeker dat dat dezelfde kleur is? Misschien is wat de kleur blauw voor jou is wel de kleur groen voor mij.
Ik hoop dat jullie het snappen, maar anders leg ik het nog een keer uit. De mijter van Sinterklaas (waarom ook niet dat voorbeeld, er liggen immers al kruidnoten in de schappen) is rood. Maar wie zegt dat wij allebei dezelfde kleur rood zien? Misschien is de kleur die rood is voor mij wel de kleur paars voor jou.

Dus even nadenken. Stel je voor dat alles wat jij nu als oranje ziet voor een ander blauw was. Hoe raar zou dat zijn! Het is echt vreemd om je dat voor te stellen.

Punt is, we weten het niet. En dat is eigenlijk wel jammer.

Tags:
oktober 27th, 2011

Vijf originele dingen om te doen met een vriend of vriendin

Alles hebben jullie al gedaan: films gekeken (alle films al gezien), naar de stad geweest (alle winkels in geweest), gewinkeld (alle winkels leeg gekocht) en ook alle andere dingen die jullie vaak doen komen je de neus uit. Gelukkig ben ik er om jullie om op ideeën te brengen. Hier dus vijf originele dingen om te doen met een vriend of vriendin.

1. Trein/bloemenactie.
Deze heb ik zelf helaas met weinig succes uitgevoerd.  Maar dat mag de pret niet drukken. Ik stel wel voor om naar een andere plek dan Amsterdam te gaan, waar hopelijk minder achterdochtige mensen zijn. Vooral fijn voor mensen met studentenov, maar tegenwoordig zijn er ook acties bij de Kruidvat waardoor je voordelig kunt treinen. Wat heb je nodig:
– Een treinkaartje/ov.
– Bloemen.
– Kaartjes.
– Lint.
– Stiften.
Als jullie allebei een studentenov hebben, gooi dan de dobbelsteen en die bepaalt waar jullie naar toe gaan (bijvoorbeeld welk spoor ofzo). Als je een treinkaartje moet kopen, kun je ook de dobbelsteen gooien (misschien twee of drie keer) en dat getal betaalt dan een letter uit het alfabet. Die moet je dan intoetsen en dan weer de dobbelsteen gooien om te kiezen welke het wordt.
Goed, dan zit je in de trein naar een willekeurige bestemming en wat moet je dan doen? Lieve/leuke/mooie teksten schrijven op de kaartjes. De kaartjes bevestig je aan de bloemen door middel van het lint. Als je op je bestemming uit bent gekomen, ga je naar het centrum toe en deel je de bloemen uit. Heb je ook meteen weer je goede daad gedaan voor die dag ;)

2. Bezoek een museum.
Ik weet het, er zijn een heleboel saaie musea, maar ook een heleboel leuke. Doe eens iets cultureels verantwoord. Zelf vind ik het museum voor de communicatie in Den Haag erg leuk (is meer op kinderen gericht, maar als je het innerlijke kind in jezelf nog niet hebt verloren, dan kun je je hier ook wel echt vermaken).

3. Doe iets creatiefs.
Samen een blog beginnen, oude Allstars pimpen, een toneelstukje schrijven (het liefst een bizar, raar, achterlijk toneelstuk waar alleen jullie de lol van inzien), een fotoboek maken of verzin zelf iets leuks.

4. Speel eens old school een (bord)spelletje.
Het is suf, burgelijk en hopeloos ouderwets: bordspellen. Maar als je er eenmaal aan begint, begin je het stiekem wel leuk te vinden. En je merkt dat je steeds fanatieker wordt. Vind je bordspellen echt zó 1900, dan is er natuurlijk altijd nog de Wii of de Xbox.

5.  Maak foto’s.
‘Maar Laura, deze tip is toch helemaal niet origineel?’ Nee, beste lezer, dat klopt, maar lees maar even door. Ik heb het niet over de gewoonlijke iklachheelnepenikdenkdatniemanddatdoorheeft- of duckface-foto’s die je normaal gesproken met je vrienden maakt (dit is een grapje, mensen, al zijn er mensen die dat wel doen en voor die mensen heb ik de boodschap: google duckface). Nee, hele gekke foto’s. Probeer alle smiley’s na te doen, doe die belachelijke trui met een eland erop van vroeger aan (wel je haar in twee staartjes doen), ga op de foto met vreemden etc.

Meer tips zijn vanzelfsprekend altijd welkom!

oktober 26th, 2011

Aangenaam, ik ben Kleumpie

Aangenaam, ik ben Kleumpie. Misschien ken je me niet, maar ik ben de bibberende alterego van Laura. Niet het hele jaar hoor, nee, ik verschijn meestal in oktober en verdwijn zodra het eerste lentezonnetje komt.

Het zit namelijk zo: ik denk dat ik allergisch ben voor kou. Zodra de temperatuur onder de vijftien graden komt, krijg ik last van een aantal symptomen: bibberen, kippenvel en de herhaling van zinnen als ‘Ik heb het koud!’ en ‘Oh mijn god, het is zó koud, niet normaal gewoon!’. Helaas is er nog geen medicijn voor gevonden (emigreren naar Spanje kost me teveel geld).

Ik heb een probleem, een tamelijk levensbedreigend probleem, namelijk: hoe ga ik in hemelsnaam aanstaande winter overleven? Ze hebben mij verteld dat het een zogeheten ‘horrorwinter’ wordt. Ik weet niet precies wat het inhoudt, maar het klinkt nogal eng. Elk jaar ben ik weer trots op mezelf dat ik die barre maanden heb overwonnen, maar eerlijk gezegd, ik weet ook niet hoe ik het doe. Het is meestal net aan. En ik betwijfel of ik het deze keer ga overleven…

Ik weet dat er nog meer mensen zijn zoals ik, maar helaas kom ik die niet zo vaak tegen: ze zitten meestal binnen. Maar mocht jij,  dierbare lotgenoot, dit lezen, vertel het me dan. Misschien kunnen we iets voor elkaar betekenen. Samen een kop warme chocolademelk (met slagroom uiteraard) drinken, lekker warm in een cafeetje, terwijl het buiten sneeuwt. Of een sjaal voor elkaar breien.

En als je hier dan geen last van hebt (lucky bastard!), begrijp dan hoeveel leed dit veroorzaakt. Minstens drie maanden kou is lang, mensen, heel erg lang. U kunt mij steunen door geld op mijn rekening te storten. Alvast hartelijk bedankt.

oktober 25th, 2011

Zoek, zoek, zoek

Bron

Zoekwoorden. Ik ben niet de eerste niet erover schrijft, dus sorry voor deze onorginaliteit, maar het is gewoon een leuk onderwerp! (kan jullie ook aanraden om erover te gaan bloggen) Dus hier komen ze dan, een aantal rare zoekwoorden waardoor mensen op mijn blog komen.

1. Jersey Shore.
Bij een blog zoals die van mij verwacht je eerder dat een zoekwoord als ‘laura denkt’ (die overigens wel hoog in de zoektermentophonderd staat) als eerste staat. Maar nee hoor, het is Jersey Shore. Wat een teleurstelling voor de mensen die een Jersey Shore-fanblog gevonden dachten te hebben. En als ze het blogje (die ik ergens in het begin heb geschreven) dan lezen, worden ze helemaal teleurgesteld: ik vertel er namelijk niet in over alle avontuurtjes die deze Guido/Guidettes beleven, maar ik wijd er een serieus blogje aan. He bah, wat saai.

2. Voldemort.
Ondanks dat hij dood is (ik ga er geeneens spoiler achter zetten, want mensen die dit nu nog niet weten, zijn… nou ja, oelewappers), is deze kerel wel behoorlijk populair. Ik snap wel dat mensen dit googlen, want ik heb natuurlijk een exclusief interview met hem.

3. Schaar.
Oké. Schaar. Juist. Zo’n ding om mee te knippen. Blijkbaar zijn heel veel mensen op zoek naar een schaar of geïnteresseerd in scharen. Niets mis mee natuurlijk. Maar dan zijn we hier wel aan het verkeerde adres. Waarom ze op mijn blog komen? Ik heb een keer een verhaal op mijn blog gezet die met een kapper te maken had. Dus. Geen scharen te koop hier, excusez-moi.

Andere populaire zoektermen: Geert Wilders, laura denkt, Amelie, finding nemo, marlies dekkers bh, bus, smurfenijs en geld.
Ik weet niet wat dit over mijn blog zegt.

Dan nu naar een aantal minder voorkomende zoektermen, maar wel heel grappig:

4. Antwoord op hoe gaat het
Lieve schat, dat antwoord kan ik je niet geven, dat moet je helemaal zelf verzinnen. Sorry.

5. Neanderthalers sliepen niet in een waterbed
Wat een slimme opmerking! Nee, dat denk ik ook niet dat ze in een waterbed sliepen (maar helemaal zeker weet je dat natuurlijk nooit).

6. Rij toilet in mijn broek
OH MIJN GOD, hoe is dat mogelijk? Een rij toilet in je broek? Dan moet je wel een erg grote broek hebben!

7. marlies is kaknaam
Nou ja zeg, ik denk niet dat Marlies dat leuk vindt om te horen.

8. ik hou van jou hartje
Awww, ik ook van jou!

9. Ik vond het leuk je stem te horen
Oh dankje! Maar wanneer heb je die gehoord dan?

10. dagje iets doen met laura
Zullen we naar de film gaan?

11. волдемор
Ehm?

12. he mijsje weel je een leker ijsje
Volgens mij moet jij even een spellinglesje volgen op de basisschool.

13. geert wilders kan niet omgaan met facebook
Zo moeilijk is het toch niet?

14. is mijn vrouw afstandelijk
Je ne sais pas.

15. ik moet plassen maar ik heb geen zin
Ik weet hoe je je voelt.

16. hoe gaat het daar
Goed hoor, dankjewel!

17. awkward kijken
Iets kan awkward zijn, maar ik ben er vrijwel zeker van dat je niet awkward kunt kijken.

18. erg nodig moeten naar de wc op de kermis oktober 2011
Oei, dan moet je een toilet zoeken he!

19. sommige mensen worden alleen maar verliefd
Nou, ik denk dat mensen wel meer doen dan alleen dat hoor.

20. snel gemakkelijk emo make up doen
Men neemt:
– Zwarte eyeliner.
– Zwarte oogschaduw.
– Zwarte lippenstift.
– Zwarte nagellak.
Van alle producten zoveel mogelijk op doen. Succes!

Ik hoop heel erg dat ik die mensen nu geholpen heb. Maar ik twijfel nu wel: zal ik hier gewoon een Jersey Shore-fanblog van maken of niet? Wat denken jullie?

oktober 24th, 2011

Laura’s brieven: Sportlife en Marktplaats

Wederom komt er een nieuw projectje op Laura denkt, namelijk: Laura’s brieven. De afgelopen weken heb ik enorm veel brieven (zesentwintig om precies te zijn) geschreven naar verschillende bedrijven. Daar stonden vragen in en soms ook suggesties (niet allemaal even serieus). Waarom? Omdat brieven schrijven leuk is. Omdat het kan en omdat ik benieuwd ben wie er (überhaupt) terugschrijven en wat dan precies!

Marktplaats


Klik op de foto om het groter te maken. 

Op Twitter ontving ik een tweet van een medewerker van Marktplaats: of ik mijn e-mailadres wilde geven. En jawel, enkele dagen later ontving ik dit mailtje in mijn mailbox.

Wat ik jammer vind, is dat het een mail en geen brief is. Maar dat is ook weer logisch: Marktplaats is een website. En: ze hebben wel moeite gedaan om achter mijn e-mailadres te komen!

Sportlife 

De eerste brief kreeg ik, twee dagen nadat ik alles op de bus had gedaan, van Sportlife. Ik had hen deze brief gestuurd (let niet op mijn niet zo mooie handschrift, that’s not the point).

En dit was het antwoord:

Positief: Ze hebben een brief teruggestuurd.

Negatief: Ze hebben mijn brief niet (goed) gelezen. Ik houd al jaren geen spreekbeurten meer! Bovendien krijg ik geen antwoord op mijn vragen, alleen op de vraag hoe kauwgom ontstaan is.

Wel ben er ik erachter gekomen dat ze in Japan kauwgom hebben die naar augurk smaakt (bah). En dat je pindakaas moet smeren wanneer de kauwgom zich op harde vlakken bevindt. Werkt dat niet? Gebruik dan alcohol of nagellakremover. Oh en dat ze bij Sportlife dingen heel goed weten te verwoorden op een nette manier: ‘Soms hoor je het praatje dat het slecht is om kauwgom in te slikken. Het spul zou op zijn minst zeven jaar in je maag blijven zitten en daar de boel dichtplakken. Grote onzin! Ingeslikte kauwgom komt er langs de normale weg weer uit.’

Conclusie: ik heb er weer wat van geleerd, maar helaas geen antwoord op mijn vragen gekregen. Jammer.

oktober 23rd, 2011

All the lonely people, where do they all come from?

In het liedje Eleanor Rigby van de Beatles wordt het verhaal van twee eenzame mensen verteld. Allereerst Eleanor Rigby, die een weduwe is (?) (vanwege de zin: ‘picks up the rice in the church where her wedding has been’). En Father McKenzie, die een preek schrijft die niemand zal horen. Allebei eenzame mensen.

All the lonely people, where do they all come from? Eenzaamheid is iets wat vaak niet opgemerkt wordt. Dit klinkt misschien logisch: ‘Als je eenzaam bent, zie je niet veel mensen, dus kunnen ook niet veel mensen weten dat je eenzaam bent.’ Maar dat is het niet. Al heb je tachtigduizend vrienden en familie, dan nog kun je eenzaam zijn.

Met de definitie van mijn woordenboek (eenzaamheid v het alleenzijn) ben ik het dus niet eens. Al sta je in een ruimte met enorm veel mensen (die dan ook nog eens vriendelijk tegen je praten), dan nog kun je eenzaam zijn. En andersom (dit argument is waarschijnlijk niet geldig, want ik draai het antecedent en consequent om, voor de mensen die iets van filosofie en logica weten) ook: alleen zijn hoeft niet per se eenzaamheid tot gevolg hebben.

Het is een lastig gegeven (gegeven is niet het goede woord, maar ik kan het juiste woord momenteel niet bedenken), eenzaamheid. Want hoe kom je er in hemelsnaam ooit achter of iemand eenzaam is? Misschien is je buurvrouw het wel. Die ene aardige docent. Of een familielid. Het is niet bepaald iets waar veel over gepraat wordt in onze samenleving, misschien is het zelfs wel een taboe te noemen.

En wat is er tegen te doen? Meer contacten is niet altijd de oplossing. Misschien wel de verdieping van de contacten die je het hebt. Ik weet het eigenlijk niet. Weten jullie het?

oktober 22nd, 2011

Jawel, ik heb er één: een jeugdtrauma

Vroeger, vroeger was alles beter. Dat zeggen ze wel eens. Ik moet bekennen, ik heb geen slechte jeugd gehad. Mijn ouders sloegen me niet, ik kreeg elke dag te eten (zelfs ook een snoepje zo af en toe) en ik mocht zelfs buiten spelen. Maar toch hangt er een schaduw over mijn jeugd. Jawel, ik heb er één: een jeugdtrauma.

Nu moet je weten, om al die snoepjes te kunnen betalen, daar moet voor gewerkt worden. Dus waren mijn ouders niet altijd thuis. De oplossing? Een oppas. Misschien heb jij ook wel eens een oppas gehad. Zo’n lieve, die met je ging knutselen en liedjes voor je zong. Ach, had ik dat maar kunnen hebben…

Mijn oppas heette, tja, hoe zal ik haar noemen? Geen Truus deze keer, nee laten we het op Marietje houden. Ik kan me niet zoveel meer herinneren van Marietje (ik heb waarschijnlijk alles verdrongen), maar één gebeurtenis wel, die ik nog dagelijks voor me zie. Je wilt niet weten hoe vaak ik badend in het zweet wakker werd door al die nachtmerries.

Ik weet niet waarom ze het deed. Het was volkomen onlogisch. Maar daar gaat het niet om. Ik zal het maar vertellen, hoewel het moeite kost.

Marietje dwong me om peer op brood te eten.

Ik voel jullie afschuw. Ik voel het op dit moment ook. Alle herinneringen komen weer naar boven… Want, u moet weten, ik houd ABSOLUUT NIET van peer. Misschien hield ik er daarvoor wel van, want ik kan me de perenijsjes nog herinneren. Maar Marietje heeft het verpest. Huilen deed ik, huilen, maar van Marietje moest ik de boterham met peer (waarom doe je überhaupt peer op een boterham?) opeten. Soms wel twee.

Het is werkelijk hartverscheurend. En weet je wat al dit leed heeft veroorzaakt? Dat ik nu geen peer meer eet.

Bovendien heeft ze hetzelfde bij mijn broertje geflikt. Hij is er nog steeds niet over heen…

Hebben jullie ook soortgelijke (niet-serieuze) jeugdtrauma’s?

Tags: