Tag: bloggen

Bloggers: tha bomb of losahs?

Bloggen is dood.
Althans, dat beweren sommige mensen. Dat ik dit nu typ op een BLOG (levend dus, zowel ik als de blog) beweert het tegendeel. Maar het zet me wel aan het denken. Want wat voor status heeft het bloggen eigenlijk?

Wanneer ik zeg dat ik een blog heb, dan vindt iedereen dat eigenlijk wel leuk. Maar misschien ligt dat aan de mensen met wie ik om ga (ik weet niet of de buschauffeur, om maar even iemand te noemen, het erg interessant zou vinden).

Maar wat zijn bloggers nou? Zijn ze tha bomb of losahs (ik zal even straattaal integreren op mijn blog)? Of zijn het een stelletje egocentrische weirdos? Wat is het algemene beeld? Ik denk dat het er ook mee te maken heeft wat voor blog je hebt en met wie je praat. Bij mijn oma maak je echt geen indruk als je zegt dat je een beautyblog hebt, maar bij je vriendinnen waarschijnlijk wel.

Ik heb (nog) geen vervelende reacties gehad over het bloggen an sich, maar ik zou me kunnen voorstellen dat mensen dit zeggen (niet dat ik het er mee eens ben): ‘Waarom zou je dat doen? Wie boeit het nou dat je een gekke bril van je vader hebt gevonden of dat je zo gestoord bent dat je met prullenbakken en andere levenloze dingen praat. En op het internet nog wel! Het internet is gevaarlijk. Iedereen kan het lezen! En het is echt tijdverspilling hoor.’
Als antwoord op deze dialoog met een fictieve tegenstander zou ik geven: ‘Ik doe het, omdat ik het leuk vind. Blijkbaar boeit het mensen wel en als het ze niet boeien, dan kijken ze lekker niet. Het internet kan gevaarlijk zijn, maar je hebt zelf in de hand wat je erop zet. Dikke doei.’)

Dus nu dezelfde vraag aan jou: wat voor status denk je dat het bloggen heeft? Mensen die geen blog hebben: wat voor associaties (positief of negatief) heb jij bij bloggers? Mensen die wel een blog hebben: wat voor reacties krijg je als je vertelt dat je een blog hebt? (positief of negatief)

Tien weetjes over mijn blog (deel twee)

En deel één kun je hier vinden.

1. Er staan tot nu toe 416 blogjes op mijn blog, deze meegerekend.

2. Ik sta in de top 200 van Nederlandse blogs (volgens BlogLovin’ dus). Dat vind ik best een prestatie voor een niet-beautyblog (aangezien ongeveer 90% van de top 200 dat dus wel is en van de top 300 waarschijnlijk ook en misschien ook wel van de top 400).

3. Momenteel heb ik 53 concepten staan, maar een stuk of tien daarvan zijn blogjes die ik daadwerkelijk goed genoeg vind om op mijn blog te zetten. De rest is meestal niet afgemaakt of gewoon superduperslecht.

4. Als ik links in een blogje zet, dan zet ik in het concept *klik* (dus zonder de link). Dat komt omdat ik te lui ben om de link er meteen in te zetten en zo vergeet ik het (meestal) niet.

5. Meestal heb ik muziek op als ik een blogje schrijf. Wat voor muziek verschilt. Nu luister ik bijvoorbeeld Rise van Eddie Vedder.

6. De vorige keer zei ik dat ik een nieuwe lay-out wilde en dat ik die zelf wilde maken. Haha, wat ben ik toch grappig/naïef. Uiteindelijk is het me niet gelukt om op een bepaalde wijze aan Artisteer te komen en ben ik simpelweg te lui. Maar zo erg vind ik het eigenlijk niet, ik ben op zich wel tevreden met deze lay-out. Hij is wel erg wit, maar dat heb ik liever dan een drukke lay-out eerlijk gezegd.

7. Een vriendin van mij noemde mijn blog soms ‘edgy’, oftewel: op het randje en dat vond ze leuk. Ik had er eigenlijk niet zo over nagedacht en het ook niet zo bedoeld, maar ik denk wel dat ze gelijk heeft. Natuurlijk met mijn meer column-achtige blogjes waar ik vaak gebruik maak van overdrijvingen en stereotypes en sommige dingen die ik over bloggen zeg. Soms zijn er mensen die dat niet door hebben of denken dat ik dat niet weet (ik weet dat ik dat doe, maar je moet het allemaal met een flinke korrel zout nemen) en dat levert soms misverstanden op. Dat is dan weer het nadeel, maar ik blijf gewoon doorgaan!

8. Dit is niet mijn eerste blog. Van mijn twaalfde tot mijn zestiende ongeveer had ik ook een blog. Die was veel meer persoonlijk (en slechter geschreven haha) en ik was er ook minder fanatiek mee bezig dan nu. Het ging over saaie dingen zoals school.

9.  Ik weet niet precies hoeveel, maar ik heb sowieso al meer dan vijf bloggers in het echt ontmoet en ik kan jullie vertellen: in real life zijn ze net zo leuk! :)

10. Ik denk dat ik columns en interviews het leukste vind om te schrijven. En op de interviews ben ik het meest trots, want dat is echt veel werk en heeft wel wat discipline nodig.

Laura doet alle tags

Normaal doe ik niet aan tags. Maar ik word wel getagd. Dat, lieve mensen, is niet meer nodig. Ik zal even snel alle tags (dat zijn een soort blog-vragenlijstjes die je aan andere bloggers moet doorgeven, een soort kettingbrief online) doen, zodat jullie me niet meer hoeven te taggen (‘Wat lief van je, Laura.’ ‘Ach, zo ben ik.’).

De what’s in my bag-tag.

Een hoop troep (zie foto hierboven).

De let’s get VERY personal-tag.

Laten we het even niet doen.

De eleven questions-tag.

Elf vragen, tja, dat is wel erg veel hoor. Ik weet niet of ik daar wel tijd voor heb.

Hoe nep ben jij-tag.

Heel erg nep. Niets is echt aan mij. Stiekem ben ik een vieze man van 75 uit Maastricht.

My boyfriend does my make-up-tag.

Welke ‘boyfriend’? En welke make-up?

Als ik een … was, was ik een …-tag.

Als ik een Laura was, was ik een Laura. Lekker makkelijk.

Mijn alfabet-tag.

Abcdefghijklmnopqrstuvwxyz. Ik denk niet dat die van jou anders zal zijn en anders ga ik toch erg twijfelen aan je scholing.

Wat heb je liever-tag.

Ja, ik heb heel veel liever.

Ben jij een echte beautyfreak-tag.

Duidelijk wel ja. Je hoeft alleen maar naar mijn blog te kijken om daarachter te komen. Beetje een onzinnige vraag hoor!

Your mobile phone-tag.

Die heb ik ja.

Show your screen-tag.

Mijn ‘screen’ wil graag privé blijven.

‘Laura, is het nou echt nodig om deze tags belachelijk te maken?’
Ik zal jullie even mijn mening over tags verkondigen. Ik vind het lief als mensen mij taggen, maar ik vul ze nooit in. Waarom niet? Omdat ik het onorginieel vind. Natuurlijk heb ik niet altijd originele blogjes, maar er is een bepaalde grens. Bovendien zijn de meeste van die tags ook niet leuk, vind ik. Als jij het wel leuk vindt, moet je er vooral mee door gaan, natuurlijk :) Maar tag mij niet, want dat heeft geen zin en bovendien heb ik ze nu toch al allemaal gedaan!

Wat vinden jullie van tags?

Wat mijn tags over mij en mijn blog zeggen

Ik heb tags. Ja heus, geloof me maar! En niet een stuk of twee, nee eerder ehm ja, een stuk of 1050 (eigenlijk meer). Dit, lieve lezer, kan natuurlijk echt niet. Tags zijn goed (Google is er dol op), maar 1050? Is dat niet iets teveel van het goede? En wat is eigenlijk je niche, Laura? Waarom heb je een blog als het over van alles en nog wat gaat en je niet één overkoepelend onderwerp hebt zoals: opgezette honden, deurknoppen of desnoods haarelastiekjes? Dan zou je ook niet zoveel tags hebben.

Goed, dat was wel weer genoeg kritiek voor vandaag. Laten we maar naar de tags zelf kijken. Want dat is me toch wat. Ik ben blij dat ze in ieder geval relevanter zijn dan de zoektermen die ik krijg. Maar ja, ík ben dan ook degene die deze voortreffelijke tags (‘Ahum, Laura.’) verzint.

Wat meteen opvalt, is dat ik van dingen met de letter L houd, maar hoe kan dat ook anders als je Laura heet? Het meest voorkomende onderwerp op mijn blog is de brief Nu kan dat wel kloppen, want ik heb de afgelopen tijd iets van zestig brieven ofzo geschreven. En ik mag dan wel op de universiteit zitten, maar blijkbaar geeft de middelbare school (die goede, oude tijd, snik) me meer inspiratie.

En oh, wat is mijn blog zelf-reflectief, eigenlijk is het een meta-blog (een blog over bloggen), want kijk eens hoe groot het woord ‘bloggen’ daar staat! Tevens houd ik van uitdagingen, boeken, films, liefde, liedjes en geef ik enorm veel tips. Ik heb veel vragen en de trein komt ook wel eens langs.

Het enige familielid dat er tussen staat, is mijn broertje en dat is nota bene degene die mijn blog niet leest. En tóch houd ik van hem (dit leest hij ook niet, dus dat kan ik best zeggen).

Goed, nu weten jullie eindelijk waar mijn blog over gaat (pfff en dat na meer dan een jaar!). Toch nog handig, die tags.

Wie schrijft die blijft (2): beautyblogger Vera


Bron: veracamilla.nl

Na Laura beroept zich komt er eindelijk een nieuwe interviewserie op mijn blog: wie schrijft die blijft. In deze serie interview ik mensen die voor hun beroep schrijven, op wat voor manier ook. Denk aan een columniste of een beautyblogger als Vera. Ik ben erg benieuwd wat jullie ervan vinden, ik vind het in ieder geval erg leuk om te doen!

Vera Camilla Lucker

Waarschijnlijk kennen jullie haar al: Vera Camilla Lucker. Een twintigjarig meisje dat haar geld verdient met haar beautyblog.
Vera deed een grafische opleiding, maar miste het schrijven. Daarom startte ze een blog op web-log.nl, over make-up. Op een gegeven moment kwamen er steeds meer bezoekers en wilde ze het serieuzer aanpakken. Daarom kocht ze een eigen domein: veracamilla.nl en na een tijdje besloot ze ook fulltime te bloggen: ‘Mijn opleiding verliep niet goed. Ik moest opeens blijven zitten, terwijl ik hard werkte en goede cijfers haalde. Dus toen dacht ik: ik stop ermee en kijk wel wat ik in de toekomst ga doen. De aankomende jaren wil ik blijven bloggen. In de toekomst wil ik misschien voor de radio of de televisie gaan werken.’

Cijfers, geen hoofden

Vera probeert zoveel mogelijk vooruit te plannen, maar dat lukt niet altijd. Meestal schrijft ze twee dagen vooruit, zodat ze zich het kan veroorloven als er wat gebeurt (zoals ziekte) om er even tussenuit te gaan.
Soms denkt ze erover na wie haar blog allemaal lezen: ‘Wat wel moeilijk is: als ik naar mijn statistieken kijk, zie ik cijfers, geen hoofden. Daarom vind ik het heel leuk als lezeressen me aanspreken, want dan krijg ik er een beter beeld van. Maar het blijft gissen, want bijvoorbeeld oudere lezeressen zijn minder betrokken.’

Onbegrip

Wanneer Vera vertelt dat ze haar geld verdient met bloggen, reageren mensen altijd positief, maar echt begrijpen doen ze het niet. Ze snappen niet hoe je er geld mee kunt verdienen (dat gebeurt overigens via advertenties).
Ook krijgt ze wel eens te maken met vooroordelen: ‘Mensen denken dat het het eigenlijk alleen maar leuk is, lekker gratis make-up krijgen, een beetje filmpjes maken. Het is hartstikke leuk, maar niet alleen maar leuk. Je hebt wel verplichtingen en je moet ook zorgen dat het geld binnen komt.’
Ook zijn er randactiviteiten waar mensen niet zo snel aan denken: ‘Alle mails beantwoorden van lezeressen, maar ook van persbedrijven. Reacties lezen en beantwoorden. Daar ben ik echt veel tijd aan kwijt. En als ik pakketjes krijg, dan moet ik de persinformatie erover lezen en producten op de foto zetten, die foto’s bewerken. Het is niet dat je het even neer legt, klik, en klaar is het. En natuurlijk ook perspresentaties en dergelijke. Dat zijn ook allemaal dingen die veel tijd in beslag nemen, zodat je niet kan bloggen. Er blijft altijd wel onbegrip, dat mensen het niet snappen. Maar dat begrijp ik ook, dat je het gewoon echt moet doen om het te begrijpen.’

Origineel… of niet?

Wat ik vaak merk, is dat beautybloggers over hetzelfde schrijven. Wat vindt Vera daar eigenlijk van?
‘Ik denk dat het heel  goed is dat juist meerdere blogs erover reviewen, omdat je dan meer meningen hebt om te vergelijken. Dan kun je een betere keuze maken of je een product wil kopen, vooral als het iets duurders is of echt iets innovatiefs. Maar als ik al op vijf andere blogs een review heb gelezen over een product, schrijf ik er niets meer over. Daar hebben bezoekers ook geen zin in. Maar ik vind het zelf ook prettig om meerdere reviews te lezen als ik een product wil kopen. Dus ja, ik vind wel dat dat kan.’
Momenteel zijn blogjes waarbij er een kijkje in het leven een blogger (de week van, iPhone-foto’s etc.) populair. Vera vindt dat ook leuk, maar probeert er dan een eigen draai aan te geven.
‘Ik heb bijvoorbeeld een blogje gemaakt over foto’s van mijn verslavingen. Dan is het toch een persoonlijke kijkje, maar dan anders verpakt.’

Momenteel is Vera één van de grootste beautybloggers van Nederland. Wat ze in de toekomst gaat doen, is dus niet helemaal zeker, maar wie weet zien we haar wel op tv verschijnen!

Ik heb Vera ook nog gevraagd een stukje te schrijven over dit onderwerp en dit is wat ze geschreven heeft:

‘Full-time bloggen is best wel iets bijzonders. Je hebt er geen diploma voor nodig, maar het is maar voor een klein aantal van de honderden bloggers in Nederland weggelegd. En wat ga je dan in de toekomst doen? Je kunt toch niet voor eeuwig blijven bloggen? Ik kan alleen voor mezelf spreken als ik zeg: ik weet het niet. Vind ik dat erg? Nee. Mijn beautyblog veracamilla.nl is een droom die is uitgekomen. Een droom die is uitgekomen, maar die soms nog steeds een beetje op een droom lijkt. Is dit echt? Ik knijp mezelf nog regelmatig.  

Ik heb ontzettend veel van mijn blog geleerd. Ik ben beter door gaan schrijven, fotograferen, communiceren. Ik vond het interview met Laura leuk en ik had het gevoel dat ze mij ook echt snapte. Dank daarvoor!’

Ik vond het leuk om Vera te interviewen. Het is interessant om te zien dat je geld kunt verdienen met een beautyblog, alleen beseffen veel mensen niet dat het niet alleen maar leuk is. Hopelijk biedt het interview je een ander perspectief op beautyblogs, ik ben er in ieder geval wel anders over gaan denken!

Dit is een supersentimenteel verhaal, ga alsjeblieft niet huilen

Het begon in Deventer, in een restaurant waarin ik samen met mijn tegenwoordig ex-vriendje zat. Van mijn 13e tot mijn 16e had ik een blog gehad (het ging over mijn niet zo boeiende leven als vwo-scholier op web streepje log en hij is zelfs een keer in een boek genoemd, maar dat is een ander verhaal die ik ooit wel zal vertellen) en toevallig hadden we het er nu over.
‘Ik ga echt nooit meer een blog nemen!’ zei ik.
Misschien heb je hem al door, maar ik heb me dus niet aan mijn woorden gehouden.
De reden dat ik het niet wilde, was omdat mijn vorige blog erg persoonlijk was. Maar dat hoeft natuurlijk niet altijd, merkte mijn ex-vriendje op, en dat is waar. Binnen een paar minuten veranderde ik van mening en begon ik er serieus over na te denken. Ik zou een blog beginnen. Niet bij web streepje log, maar gewoon met .nl erachter.

Toen begon het uitzoeken. Verstand had ik er niet van en als ik het ene probleem met wordpress.org had opgelost, dan kwam er weer een nieuwe. Maar 24 maart was het er dan eindelijk: www.lauradenkt.nl, mijn eigen blog!

Ik wilde het rustig aanpakken. Drie keer in de week wat plaatsen. En toen stapte ik met mijn ex-vriendje een boekenwinkel in Rotterdam in. En daar was Nico Dijkshoorn, aan het voordragen. Nico had (heeft) een baard. En daar schreef ik een blogje over. En ik tweette het naar hem. Een seconde later had ik al spijt: mijn god, wat had ik gedaan?
Maar toen kwamen ze: de bezoekers. Waarom? Nico Dijkshoorn had me geretweet en teruggestuurd dat hij het goed geschreven vond! Het resultaat? Meer dan 2500 unieke bezoekers op één dag.

Tja en wat doe je dan? Dan ga je die dag erna weer een blogje schrijven. En die dag erna ook. En voor je het weet, blog je dagelijks.

Nu moeten jullie niet denken dat die 2500 bezoekers allemaal zijn blijven hangen (ik kom er niet eens bij in de buurt). Maar in dit jaar zijn de bezoekers wel flink omhoog gegaan en de reacties ook. Bedankt daarvoor!

Als ik erover na denk, is er best wel veel gebeurd. Ik heb zoveel leuke blogs ontdekt in dit jaar en sommige bloggers heb ik ook ontmoet. Ik heb gekke dingen gedaan, mensen geïnterviewd en vooral veel geglimlacht vanwege de lieve reacties. Wat ook leuk is, is dat ik het idee heb dat ik nu onderdeel ben van een soort community, de blogcommunity.

En nu? Nu ga ik gewoon weer door. Dagelijks bloggen zo lang het kan (dus volgend collegejaar waarschijnlijk niet, omdat het dan drukker wordt, maar ik blijf bloggen, dat sowieso!), verder met ‘wie schrijft die blijft’, brieven schrijven, fictieve interviews houden. Ik ga nog meer bloggers ontmoeten, nog meer gekke dingen doen.

Oftewel: ik ben blij dat ik niet naar mezelf heb geluisterd. Bloggen heeft bijna alleen maar goede dingen gebracht en ik ben blij dat ik er weer mee ben begonnen!

(Het is dat dit allemaal online is en ik niet zoveel geld heb, maar anders had ik jullie allemaal een glaasje Jip en Janneke-champagne aangeboden! Oh en geef het maar toe: je hebt keihard zitten janken om dit supersentimentele stukje. Tja, ik heb je gewaarschuwd.)

Het is oh zo fijn om een blogger te zijn

Deze titel mag dan misschien licht sarcastisch overkomen (dat risico loop je als je het sarcasme veelvuldig gebruikt), het is niet zo bedoeld: dit is namelijk een lofrede op het blogger-zijn.

Er zijn bloggers die zeggen: ‘Ik schrijf alleen voor mezelf.’ Zelf beweer ik dat niet (anders zou ik het wel in een schriftje of in een word-document zetten in plaats van op een blog). Natuurlijk schrijf ik óók voor mezelf, anders valt het simpelweg niet vol te houden, maar ik kan niet zeggen dat ik het niet leuk vind om reacties en bezoekers te krijgen.

Er zijn zoveel dingen fijn aan het zijn van een blogger. Je kijkt op een andere manier om je heen (overal zit een blogje in), je oefent je schrijven, je leert andere blogs en mensen kennen (en komt daardoor in contact met mensen of dingen die je anders nooit zou kennen).

Wat is één van de eerste sites waar ik op kijk wanneer ik ’s ochtends mijn laptop aan doe? ‘Oh god, wat is dit moeilijk. Ik heb echt werkelijk geen idee.’ Juist, mijn blog. En het eerste wat ik dan zie, is jullie reacties. En elke dag is er wel een leuke, lieve of grappige reactie, een reactie (of reacties eigenlijk) die me aan het glimlachen maakt. En behalve discipline, perfectionisme en een bepaalde drang zorgen ook die reacties ervoor dat ik het vol houd om elke dag te bloggen.

Binnenkort (24 maart, zet het in je agenda, leukste dag van het jaar!) bestaat mijn blog één jaar. Ik heb dan ook één jaar (tenzij er tussen nu en dan iets gebeurt, bijvoorbeeld dat ik mijn vingers op een dag op miraculeuze wijze kwijt ben geraakt, waardoor ik niet meer kan bloggen) dagelijks geblogd. Ik weet niet hoe lang ik het ga vol houden, maar twee jaar gaat het sowieso niet worden. Volgend collegejaar wordt veeeeel drukker. Maar ga ik dan stoppen met bloggen? Zeker niet!

Dus hier nogmaals een bedankje voor jullie reacties en dat jullie mijn blog lezen, ik vind het echt heel erg leuk en vooral lief :D

En bloggers: wat zijn nog meer fijne dingen aan het blogger-zijn?

Dagelijks bloggen: hoe doe je dat?

Onderstaand stukje is eerder verschenen als gastblog op BlogOok.

Sinds 24 maart 2011 verschijnt er dagelijks een stukje op mijn blog. Hoewel ik dat oorspronkelijk niet van plan was, is het wel zo gegaan en ben ik er ook van plan mee door te gaan, zo lang als ik het volhoud en er tijd voor heb. Maar wat veel mensen zich afvragen, is hoe ik het doe. Hier zijn vijf tips voor mensen die ook dagelijks willen bloggen:

1. Maak er tijd voor vrij.
Dat geldt eigenlijk voor alles wat je wil, dus ook voor bloggen. Of je nou veel tijd hebt of niet: die blogjes schrijven niet zichzelf. Wat het makkelijker maakt, is om een vast tijdstip/plek in de week te kiezen.

2. Schrijf vooruit.
Soms heb je er echt geen tijd voor (of geen zin): zorg voor die momenten dat er al blogjes klaar staan. Zo kun je bijvoorbeeld in het weekend, wanneer je meer tijd hebt, de blogjes voor de week daarop schrijven. Schrijf ook zoveel mogelijk wanneer je inspiratie hebt.

3. Zorg dat je een aantal terugkomende thema’s hebt.
Verzin een project, vertel elke week over een liedje dat je leuk vindt of schrijf elke woensdag een column. Dit is niet alleen leuk voor de lezer, maar ook fijn voor jezelf: je hebt een paar ijkpunten waar je altijd op terug kunt vallen.

4. Doe het alleen als je echt wil en ook leuk vindt.
Ik doe het bijvoorbeeld (naast dat ik het leuk vind) om mijn schrijven te verbeteren door juist zoveel mogelijk te schrijven. Maar zodra je merkt dat je er geen zin meer in hebt, stop er dan vooral mee en ga minder frequent bloggen. Het moet van niemand, je bent zelf degene die de regels bepaalt.

5. Gebruik een notitieboekje.
Schrijf de blogideeën die je hebt op. Wanneer je geen inspiratie hebt, maar nog wel een stukje voor morgen moet schrijven, dan kun je in het boekje kijken voor onderwerpen.

(BlogOok zoekt nog mensen die een gastblog willen schrijven, dus vooral doen als je dat wil!)

Waar moet ik in hemelsnaam over bloggen?

Soms lukt het bloggen niet. Alle ideeën die je in je notitieboekje hebben geschreven zijn stom. Of je kan überhaupt geen dingen bedenken. Of je voelt je niet zo fijn, maar wilt toch bloggen. En dan komt die onvermijdelijke vraag: waar moet ik in hemelsnaam over bloggen?
Gelukkig staat Laura weer voor u klaar met haar tips (de vraag is natuurlijk of je er wat aan hebt).

1. Over jezelf.
Waar weet je het meeste vanaf? Van jezelf. Vertel dingen die je lezers nog niet over weten, wat je toekomstdromen zijn, desnoods vertel je wat je gisteren gegeten hebt. Want onthoud, mensen zijn nieuwsgierig, dus dat soort dingen vinden ze alleen maar leuk om te weten! (al weet ik niet of het jullie kan interesseren wat ik gisteren gegeten heb)

2. Boeken en films.
Waarschijnlijk heb je leren lezen op de basisschool, althans dat hoop ik. En zo niet, dan kun je dit niet lezen, dus tja. Maar goed, boeken dus, van die dingen die sommige mensen in hun kast hebben staan. Of films, als je niet van boeken houdt (al snap ik niet dat je niet van boeken kunt houden). Wat is je lievelingsboek of film? Of welke vind je juist echt stom? Welke Disneyfilm vind je het leukst? Et cetera.

3. Lijstjes/weetjes.
Lijstjes zijn makkelijker om te maken dan een gewone blogpost (vind ik althans) en het leest ook lekker weg. Zoals ik al zei, zijn mensen nieuwsgierig dus weetjes doen het ook altijd goed.

4. De actualiteit.
Politiek, the voice of Holland, het weer: er is altijd wel iets over te vertellen (of: er is altijd wel ergens een mening over te geven).

5. Een maandelijks/wekelijks patroon.
Plan maandag in als boekendag op je blog. Of vertel elke vrijdag iets over je jeugd. Maar zorg er wel voor dat het ook daadwerkelijk iets is waar je veel mee kan. Ga het niet elk weekend over je kleding hebben als je steeds dezelfde dingen draagt (sowieso: het is vies om elke dag hetzelfde te dragen, gooi het eens in de was joh!)

Hopelijk hebben jullie er wat aan, maar ja, deze tips zijn misschien niet voldoende voor de inspiratieloze blogger. Weet jij er nog meer?

Tien weetjes over mijn blog

Weetjes zijn altijd leuk (vind ik). Dus hier zijn tien weetjes over mijn blog :) Voel je vrij om het over te nemen en het als een tag te zien, lijkt me ook leuk om bij anderen te lezen!

1. Ik heb deze blog sinds 24 maart 2011. Reken zelf maar uit hoeveel maandjes dat zijn.
2. Ik wil een nieuwe lay-out. Zelf maken. Ja ja. De vraag is natuurlijk of dat gaat lukken! Maar dat merken jullie vanzelf wel ;)
3. Mijn blog wordt gelezen door familie, vrienden, kennissen, bloggers en onbekenden.
4. Er verschijnt elke dag een blogje, maar ik schrijf niet elke dag. Wel veel dagen in de week, vooral in het weekend en dan schrijf ik vooruit.
5. Blogjes die met namen te maken hebben, zijn populair. De meeste reacties (geloof ik, ik heb niet naar alle blogjes gekeken, maar ik geloof het wel hoor) heb ik tot nu toe op dit blogje gekregen (76, inclusief mijn reacties, maar ook zonder mijn reacties zijn het de meeste, geloof ik).
6. Op dit moment heb ik 291 blogjes geschreven.
7. Ik heb ook niet altijd inspiratie of zin. Maar het komt gelukkig meestal wel snel terug.
8. Belangrijk bij het bloggen: mijn notitieboekje, muziek (op dit moment luister ik naar ‘Lonely Boy’ van de Black Keys) en mijn camera.
9. Sinds een tijdje gebruik ik amper foto’s van internet meer, omdat het illegaal kan zijn, zelfs al zet je de bron erbij (omdat je geen toestemming van de maker hebt). Maar er staan nog wel veel oude blogjes met foto’s van internet erop, dus als ik tijd heb (wanneer dat is, is de vraag), ga ik het allemaal aanpassen. Ik weet dat het niet de meest geweldige foto’s zijn, maar helemaal geen plaatjes vind ik een beetje saai, dus vandaar :)
10. Een blog nemen is één van mijn beste beslissingen van 2011 geweest!

Hoe vaak blog jij?