De klappende zeehond

Je kunt veel over Nederlanders zeggen. Dat ze niet kunnen dansen. Dat ze aso direct zijn. En dat ze verdomme met alle muziek meeklappen.

Random zanger/band is aan het spelen. Dat is leuk. Je deint een beetje mee (je durft niet te dansen, want je bent een Nederlander en danst alsof je een vastgeroeste kunstheup hebt) en je neuriet het refrein. Dan komt er een catchy stukje en voor je het weet, ja, ja, daar komt het dan: het geklap.

Als een stelletje zeehonden staan de Nederlanders massaal – uit de maat – mee te klappen met muziek die niet vraagt om op geklapt te worden (het is niet We Will Rock You van Queen namelijk). Het catchy stukje loopt weer af en daarna wordt het geklap wel heel awkward. Het wordt minder, maar er blijven altijd nog wel een paar zeehonden klappen, totdat ze beschaamd om zich heen kijken en merken dat ze de laatste debielen zijn.

Beste Nederlanders en andersoortigen: kap hiermee. Jullie hebben geen ritme. Het is awkward, vooral als je een glas in je hand hebt. Bovendien verpest het de muziek. Alvast hartelijk bedankt.