Nieuwsgierig. Nieuws-gierig. Raar woord eigenlijk. Zoals de Van Dale-definitie hierboven al vertelt, is het nieuwsgierig aagje (te) verlangend om te weten. Eigenlijk raar dat het nieuws-gierig is, want als ik het woord zo zou zien, zonder te weten wat het écht zou beteken, zou ik dit als definitie geven: mensen die gierig zijn met nieuws haha.
Maar goed, nieuwsgierig dus. Ik ben het, heel erg. Vertel mij maar niet waar je dagboek is en zeg ook niet ‘Ik heb een geheim en ik ga het aan niemand vertellen.’, want dan word ik gek. Ik vind persoonlijke blogs leuk om te lezen, ook al ken ik die mensen helemaal niet.
En tegenwoordig is het zo makkelijk voor ons, de nieuwsgierigen. Goh, hoe is het eigenlijk met dat oude klasgenootje… Wacht, ik kijk wel op Facebook! Hoe zat het eigenlijk met die boeken van Laura Ingalls Wilder? Even op Wikipedia zoeken hoor.
Sommige mensen zeggen dat het een slechte eigenschap is. Je moet je niet met anderen bemoeien, heb je aan jezelf niet genoeg? Maar ik ben het er niet mee eens. Als je van schrijven houdt, dan is deze eigenschap toch maar verdomd handig. Ik ga niet discreet een krantje lezen in de trein als ik een interessant gesprek hoor. Nee, dan doe ik mijn oordopjes in met de muziek uit (geef toe dat jij dat ook wel eens doet!). En jawel: daar komen wel eens blogjes uit. En in de journalistiek kom je ook niet ver zonder enige nieuwsgierigheid.
Dus nee, ik zeg: lange leve de nieuwsgierigheid! En jij, vind jij het een goede of een slechte eigenschap?