httpv://www.youtube.com/watch?v=Zr5wjOJ0cjs
Toon Hermans heeft veel mooie liedjes geschreven, maar ook gedichten. Dit is er één van (zoooo ontzettend mooi!).
Jullie weten inmiddels wel dat ik een beetje gek ben. Ik heb bloemen uitgedeeld met lieve briefjes eraan, post-its met quotes in boeken geplakt, warme chocolademelk uitgedeeld op het station. En ik ben niet van plan om daarmee te stoppen. Het leven is soms al zwaar genoeg.
Jullie hoeven van mij geen Winnie de Poeh voor te lezen in de trein, maar zoek het in het kleine: zeg de buschauffeur gedag met een stralende lach, stuur zomaar een kaartje naar een vriendin, knuffel je geliefden. Huilen, schreeuwen, vloeken: het mag. Maar vergeet niet om ook voor kleine geluksmomentjes te zorgen. Niet voor jezelf, maar voor anderen. Geven is zoveel fijner dan nemen. De Beatles zeiden het al: and in the end, the love you take is equal to the love you make.
Dus probeer minder te zeuren, minder te fronsen (zorg dat het lachrimpels zijn die je krijgt, geen fronsrimpels), minder na te denken, maar gewoon doen. Ja, er zal nog steeds oorlog zijn, mensen zullen dood gaan, de pijn is niet weg. Maar het gaat om de kleine momenten. Kijk een keer uit het raam (thuis, in de auto of in het openbaar vervoer) en probeer zoveel mogelijk mooie dingen op te noemen die je ziet. Vergeet je geliefden niet te vertellen hoeveel je van ze houdt. Glimlach. Luister. Heb lief. Want zulke mensen moeten er zijn.
(Ik beweer overigens niet de wijsheid in pacht te hebben ofzo of dat ik alles van het leven weet, maar ik denk dat dit soort dingen wel belangrijk zijn)