Posts tagged ‘communicatie’

februari 4th, 2013

Wat er mis is met miscommunicatie

Fietje is jarig. De hele dag krijgt ze Facebooknotificaties en e-cards van haar (niet zulke goede) vrienden. Maar ze hoort niets van haar bff (best friend forever) Marietje. Zelfs een Whatsappje kan er niet vanaf. Wat een trut. Een week later belt Marietje.
‘Zullen we afspreken?’
‘Sorry, ik kan niet, ik heb het druk.’ zegt Fietje.
Datzelfde zegt ze als Marietje het een paar weken later weer vraagt. En uiteindelijk verwatert de vriendschap.

Wat wil nou het geval: Marietjes opa was net op die dag overleden. Marietje was zo verdrietig dat ze vergat Fietje te feliciteren. Maar Fietje weet dat niet, want die ontwijkt elke vorm van contact sindsdien.

Weet je wat ik me afvraag: hoeveel relaties gaan er stuk door miscommunicatie? We vullen in wat anderen denken (‘Oh, blijkbaar vindt Marietje de vriendschap niet zo belangrijk als ik.’ ‘Ik ben zeker niet goed genoeg.’ ‘Ze denkt nooit aan me.’) en gaan er ons naar gedragen, alsof het echt waar is. Maar dat weet je niet. Dat kun je alleen weten door ernaar te vragen: ‘Zeg Marietje, waarom heb je me eigenlijk niet gefeliciteerd?’

Maar soms is het eng om daarnaar te vragen. Stel je voor dat je man echt vertelt dat hij vreemd gaat wanneer je vraagt waarom hij zo laat thuis is. Of misschien vindt hij je dan wel een aansteller. Of erger nog: wil hij er niets over zeggen. Nee, dan liever allerlei rampscenario’s in je hoofd bedenken en hem de rest van de avond negeren.

Het punt is alleen dat je daar ook niet gelukkiger van wordt. Denk niet voor anderen. Je EQ is echt niet zo hoog als je denkt. Vraag en krijg antwoord. Je zult merken dat het (meestal) wel meevalt.

(en nee, natuurlijk lukt dit niet in alle gevallen en doe ik het ook niet altijd, maar denk er eens over na)

maart 27th, 2012

Good communication is as stimulating as black coffee, and just as hard

Posters die ik in Amsterdam zag.

Pingen. WhatsApp. E-mail. Sms. Facebook. Twitter. Er zijn zoveel mogelijkheden om met een ander te communiceren tegenwoordig. En dat is fijn. Ik kan het contact onderhouden met mijn tante die in Australië zit (ik heb geen tante die in Australië zit, maar het gaat om het idee, dat snap je wel). Ik kan mijn beste vriendin smsen dat ik wat later kom. Ja, het is heel handig. Maar er zitten ook nadelen aan.

Want Bo heeft ruzie met Diederik. Op WhatsApp. In eerste instantie was er niets aan het handje: ze zouden naar de film gaan, maar Bo kon niet en toen liep het opeens uit de hand. Want Bo smste dat ze Diederik stom vond en dat ze daarom niet ging. Het was bedoeld voor Jan-Hendrik-Roderick, maar ze stuurde het per ongeluk naar Diederik.
En het blijft niet op WhatsApp. Bo zet op Twitter dat Diederik echt een sukkel (eigenlijk zei ze iets anders, maar dat durf ik niet op mijn blog te zetten) is. En Diederik plaatst een foto van Bo in haar ondergoed op Facebook.
Als ze elkaar de volgende dag op school zien (in REAL LIFE dus), negeren ze elkaar.

Dit probeer ik hiermee te zeggen: ik vind het jammer dat alles tegenwoordig via de moderne communicatiemiddelen gaat. Liefdesverklaringen, maar ook ruzie’s en het uiten van diverse gevoelens. Want het is niet echt (nee, ook niet nep, maar ik weet niet precies hoe ik het anders moet noemen). En ik vind het stom. Want zoiets doe je toch niet? Als je boos bent op iemand, dan zeg je dat gewoon. Recht in zijn of haar gezicht. Het is laf om zoiets via pingen of wat dan ook te doen. Wat is er gebeurd met het echte contact? Het betekent veel meer als iemand in het echt zegt dat hij/zij van je houdt dan op Twitter (voor mij dan).
Bovendien kunnen dingen door die social media en dergelijke heel verkeerd opgevat worden. Want je ziet iemands gezicht niet, je hoort de stem en daarmee een bepaalde toon niet. En dan loopt het al snel uit de hand.

En ik snap het. Ik vind het ook moeilijk en doe het ook niet altijd goed. Het is makkelijker om je gevoelens te uiten wanneer je niet iemand in de ogen kijkt. En soms kan het ook niet anders, vanwege de afstand of omdat de ander je niet face to face wil spreken.

Maar alsjeblieft. Het is zo zonde. Natuurlijk mag je boos zijn op iemand, maar zég het dan gewoon. Houd het tussen jou en die persoon, zet het niet op Facebook, want daar blijft het voor altijd staan (ja, ook als je het verwijdert, Facebook is slim).
En wees gewoon niet zo laf. Dat er makkelijkere wegen zijn, wil nog niet zeggen dat je die ook moet nemen (aldus Laura de wijze *ahum*).

Wat vinden jullie hiervan?

(Oh en Bo, Diederik en Jan-Hendrik-Roderick bestaan niet echt. Maar dat had je misschien al door)