Het leven van een veertienjarige is niet makkelijk. Je zit op de middelbare school en dat is niet zo leuk als het lijkt in series en films. Je bent geen lief basisschoolkindje meer, maar wordt verscheurd door puberhormonen. Het lijkt wel alsof je als veertienjarig meisje maar twee keuzes heb: je wordt emo of je wordt een huppelkutje.
De emo, vijf kenmerken:
1. Zwart, zwart, zwart. Kleding, make-up, haar, accessoires. Alles.
2. Knuffelen als ze een soortgenoot tegenkomen.
3. Permanent depressieve blik in de ogen.
4. Outfit: bandshirts. Van bands als 30 seconds to mars, paramore etc.
5. Doet uitspraken als: ‘Ik ben niet emo, ik ben mezelf.’
Het huppelkutje, vijf kenmerken:
1. De laag foundation is zo dik als karton. De wimpers zijn net spinnenpootjes. Ik voel de lipgloss al plakken als ik er alleen maar naar kijk.
2. Fervent liefhebber van afkortingen als: bff, wjnmk, ntb.
3. Permanent arrogante blik.
4. Rookt een sigaret, terwijl ze staat te pingen op haar roze BlackBerry met haar bff.
5. Ontmaagd op haar 10e, gezoend met minstens dertig jongens en is nu bezig met haar vijftiende vriendje, maar ze zijn wel ntb hoor!
Gelukkig ben ik (bijna) twintig en zit ik niet meer op de middelbare school. Ik ben niet emo of huppelkutterig, ik ben gewoon mezelf. En ik en mezelf zijn ntb!
Disclaimer: dit is uiteraard met een knipoog geschreven, vandaar de generalisaties, vooroordelen en overdrijvingen.
(Ook mijn blogcollega Marc heeft over emo’s en huppelkutjes geschreven, lees het maar!)