Dit is een deel van mijn ov-chipkaart en er staat een geheel zwarte koe op (zeldzaam in Nederland) in een geheel geel landschap (tevens zeldzaam in Nederland).
Ik zat in de bus. Ik zit wel vaker in de bus. Het ritje begint me nu al behoorlijk te vervelen (nog een paar weken en dan is het gelukkig vakantie), maar dat is eigenlijk niet het punt.
Goed, ik zat dus in de bus. Busritjes zijn saai, dus was ik muziek aan het luisteren. Helaas heb ik daardoor een gesprek gemist: er kwamen namelijk twee oudere dames de bus in. Maar in plaats van meteen in te checken (duur: één seconde) gingen ze met de buschauffeur praten (duur: vijf minuten).
Mijn gedachte: schiet toch eens op.
Het gesprek tussen de vrouwen en de buschauffeur heb ik dus niet gehoord, maar toen ze gingen zitten, hoorde ik ze praten. In het Engels. Het ging ongeveer zo:
‘This is robbery!’
‘They changed the rules, I didn’t know that.
‘What a ridiculous country.’
‘It’s robbery!’
Mochten jullie geïnteresseerd zijn: de ene vrouw kon niets anders zeggen dan: ‘It’s robbery!’ Misschien is haar Engelse vocabulaire nog niet zo goed ontwikkeld, maar dat durf ik niet met zekerheid te zeggen.
Wat voor enorm groot drama was er nou aan de hand? Ik zal het u vertellen. Kijk, ik woon in een heel lieflijk dorp, gekozen door TMF als het leukste dorp van Nederland (jawel) (no, I don’t agree). Als wij eilanders naar de Grote Stad (Rotterdam) willen, kunnen we met de bus alleen maar naar Zuidplein. Dus ja, dat doe je dan.
Dit is een ritje van slechts vijftien minuten.
Hoeveel mag dat kosten? Zes euro. Retour, dat wel. En dat vonden de vrouwen be-lach-e-lijk. Zes euro voor een ritje naar Southplein? Robbery!
Ik deed mijn oordopjes weer in en luisterde naar muziek, totdat we bij Zuidplein aankwamen.
Toen ik mijn oordopjes uit deed, bleek dat ze het er nog steeds over hadden: ‘It’s crazy!’
Het antwoord?
‘It’s robbery!’
Hebben jullie nog rare gesprekken opgevangen in de bus de laatste tijd?