Ik heb dit blogje al drie keer geschreven, maar elke keer kwam ik er niet uit en eerlijk gezegd wil ik hem ook niet publiceren, maar ja. Het zit zo: sinds ik op kamers woon, heb ik het gigantisch druk. Een overzicht:
– Ik doe de minor Journalistiek en Nieuwe Media.
– Daarnaast heb ik één vak van mijn hoofdstudie Literatuurwetenschap en om de week ook een vak met betrekking tot het scriptie schrijven.
– Ik blog dagelijks.
– Eén avond in de week heb ik toneel.
– Ik geef bijles (de huur moet ook betaald worden).
– Eén dag in de week doe ik de dagredactie voor het programma ‘Nieuwsradio’ van omroep Hoeksche Waard en meestal ben ik op zaterdagochtend tussen tien en twaalf ook bij/in de uitzending.
– Ik doe vrijwilligerswerk als taalcoach bij het Rode Kruis.
– Ik schrijf artikelen voor studenten.net.
– Heel af en toe (schiet er nu heel erg bij in) schrijf ik columns voor Whoopsiedaisy.nl.
– En oh ja: ik heb ook nog een sociaal leven.
Het probleem is: ik vind het allemaal heel leuk, maar elke week heb ik het enorm druk en vraag ik me af hoe het me allemaal weer moet gaan lukken. Dat laatste heb ik vooral bij mijn blog. Had ik voorheen minimaal tien blogjes ingepland, moet ik nu bijna elke dag bedenken wat ik die nacht online ga zetten. Dit heeft niet zozeer met inspiratie als wel met tijd te maken. Ik heb geen tijd om inspiratie te zoeken, veel blogjes te schrijven en vooruit te plannen, dus moet het allemaal vlug, vlug, vlug. Nu denk (hoop) ik niet dat jullie daar heel veel van gemerkt hebben (behalve misschien dat er bij sommige blogjes geen foto’s zitten, omdat ik geen tijd heb om die te maken/zoeken), maar het blijft vervelend.
Ik blog sinds maart 2011 dagelijks en natuurlijk wist ik dat dat niet voor altijd ging lukken (zeker in het tweede semester niet met scriptie en stage en dergelijke), maar het is zo lastig om zoiets op te geven. Voor het grootste gedeelte is dat iets wat in mezelf zit: het voelt een beetje alsof ik faal wanneer ik niet meer dagelijks blog (terwijl dat nergens op slaat, want het is sowieso al knap dat ik het tot nu toe heb volgehouden) en bovendien vind ik het bloggen wel heel erg leuk. Maar ik voel ook een bepaalde druk en ik weet dat jullie het niet zo bedoelen, maar probeer je er maar eens aan te onttrekken! Het is ontzettend leuk als mensen vertellen dat ze uitkijken naar je blogjes en ze lezen bij het ontbijt en dergelijke. Maar het zorgt er ook voor dat ik denk: oh, maar als ik niet dagelijks blog, dan vinden die mensen dat jammer en dat is ook niet leuk.
Ik ben er nog niet over uit wat ik ga doen. Ik zit erover na te denken om één dag in de week als rustdag te houden (dinsdagnacht of woensdagnacht), maar eerlijk is eerlijk: dat wil ik helemaal niet! Maar ik zal toch iets moeten veranderen aan de dingen die ik allemaal doe, want anders gaat het op een gegeven moment niet meer (en stoppen met al die dingen wil ik niet). Maar ik weet het dus niet zeker. Ik zou ook om de dag kunnen bloggen, maar dat wil ik nu al helemaal niet. Maar het zou kunnen dat dat het later wel gaat worden.
Sorry voor de zeikblog, maar het is wel iets waar ik mee zit en ik ben benieuwd wat jullie erover denken. Ik denk dat ik net even dat zetje nodig heb om deze beslissing echt te nemen. Het klinkt misschien heel stom, misschien denk je: ‘Doe het gewoon, lekker boeiend!’ Maar als je iets anderhalf jaar doet en je hebt er zoveel ingestopt (en uit gekregen), dan is dat echt niet makkelijk. Zoals ik al zei, voelt het toch een beetje als falen.
Maar goed: helemaal stoppen ga ik sowieso niet, daar is bloggen veel te leuk voor!