Op de middelbare school ben ik een aantal keer naar de Elf Fantasy Fair geweest (niet verkleed, wat haast een schande is daar, je loopt in ieder geval enorm voor lul in je dagelijkse kloffie), maar vandaag bekeek ik het van de andere kant. Ik was geen toeschouwer, nee, ik stond in een kraam.
Ik had laatst al over het boek Half Zwart van Sally Green geblogd en nu was er tijdens de EFF een hele stand aan gericht! De boekenkasten stonden vol met het boek en ook de rest hadden we in zwart/rood aangekleed (inclusief onszelf). In plaats van langs de kraampjes te lopen, stond ik er nu achter.
Ik keek mijn ogen uit door al die wonderlijk verklede mensen en at ondertussen alle rode en zwarte snoepjes op. Een jongetje kwam erbij staan:
‘Noep!’ zei hij en keek naar het snoep.
‘Neem maar.’ zei ik.
Hij pakte een snoepje, riep nog een keer ‘Noep!’ en ging toen weer bij zijn moeder staan. Wat een schattig kindje!
Gelukkig is het mensen op de EFF opgevallen dat ik famous ben, maar helaas niet op de goede manier.
‘Ben jij de schrijfster van het boek?’ werd er meerdere keren gevraagd.
Boos word ik daarvan. Hoe kun je nou niet weten wie ik ben?
‘IK BEN DE DENKENDE LAURA!’ schreeuwde ik dan ook.
‘Ooooh ja,’ reageerde ze dan. ‘Nu je het zegt, ja.’
Maar handtekeningen gaf ik niet meer.
Het is goed om een keer zoiets mee te hebben gemaakt, want nu weet ik dat ik niet op de markt wil werken (last van mijn beneeeeeen). De volgende keer dat ik naar de Elf Fantasy Fair ga, zit ik niet meer achter een kraam, maar loop ik er langs.
(en pak ik stiekem ‘noep’)
