Als jullie dit lezen, zit ik misschien wel in de collegebanken. Vier jaar studie, maar ik ben weer bij het begin, want ik volg een eerstejaarsvak. Goed, dat komt omdat ik een pre-master ga volgen, maar toch, het voelt raar. (Verwachten de achttienjarige kindjes nu ook dat ik als drieëntwintigjarige alles weet en gaan ze me ook een betweter vinden? Of juist dom, als ik me niet zo gedraag? Waarom maakt het eigenlijk wat uit?)
Hoewel ik al minstens een maand bezig ben met zo hier en daar al dingen lezen en samenvatten, blijft het spannend. Ik durfde niet eerder voor filosofie te gaan, want te moeilijk, te eng. Maar enge dingen zijn er toch om te doen, zodat je je angsten kunt overwinnen?
Met die instelling ga ik er dan ook in. Ik weet dat het moet lukken: ik heb al een bachelor achter de rug, ik ben niet superdom (oké soms wel) en ik weet hoe het moet.
Van de bachelor Literatuurwetenschap (‘Wat kun je daar eigenlijk mee?’) naar de pre-master Wijsbegeerte (‘Wat kun je daar eigenlijk mee?’). Misschien weet je niet wat je ermee kan, maar ik weet in ieder geval dát ik het kan.
Maar me succes wensen mag altijd.