Ik kan een aardig woordje Engels spreken en zelfs met een heus Brits accent. Ik heb namelijk na mijn eindexamen een paar weken een taalcursus in Bournemouth gedaan, waarbij ik C2 haalde (het hoogste niveau voor een not-native speaker). Niet arrogant bedoeld, maar ik spreek het beter dan de gemiddelde Nederlander (nu is dat niet zo moeilijk, maar toch).
Soms word ik aangesproken op straat. ‘Do you know where random place is?’ Dat weet ik. Ik weet het heel goed. Ik kan dat ook heel goed verwoorden. Maar niet op dat moment.
‘Ehhh yes, no, yes, no, yes. It is det wee, joe hef toe eh toe eh, yes, no, ai doont knoow.’
Ik klink als de gemiddelde Nederlander die denkt dat hij heel goed Engels kan spreken, maar niet eens weet hoe je het woord ’think’ uitspreekt (’tink’ denkt hij).
En dat is frustrerend. Want ik kan het heus wel. Ik heb alleen last van opstartproblemen. Ik kan heel goed Engels spreken. Behalve als het moet.