Tag: Engels

I speak very good English

Ik kan een aardig woordje Engels spreken en zelfs met een heus Brits accent. Ik heb namelijk na mijn eindexamen een paar weken een taalcursus in Bournemouth gedaan, waarbij ik C2 haalde (het hoogste niveau voor een not-native speaker). Niet arrogant bedoeld, maar ik spreek het beter dan de gemiddelde Nederlander (nu is dat niet zo moeilijk, maar toch).

Soms word ik aangesproken op straat. ‘Do you know where random place is?’ Dat weet ik. Ik weet het heel goed. Ik kan dat ook heel goed verwoorden. Maar niet op dat moment.
‘Ehhh yes, no, yes, no, yes. It is det wee, joe hef toe eh toe eh, yes, no, ai doont knoow.’
Ik klink als de gemiddelde Nederlander die denkt dat hij heel goed Engels kan spreken, maar niet eens weet hoe je het woord ’think’  uitspreekt (’tink’ denkt hij).

En dat is frustrerend. Want ik kan het heus wel. Ik heb alleen last van opstartproblemen. Ik kan heel goed Engels spreken. Behalve als het moet.

Ai tink

Bron

Oh, oh, oh, wat kunnen wij Nederlands toch goed Engels spreken. Althans, dat is wat we graag denken. Ik weet niet hoe het bij jullie zit, maar ik heb op de middelbare school tijdens Engels toch de vreselijkste dingen gehoord:
‘Ai tink tet it is troe.’
‘De bibbel.’ (probeer maar te raden welk woord hier wordt bedoeld)
En zo zijn er nog ergere voorbeelden.

Gelukkig is het bij mij niet zo slecht gesteld. Dat mag ook wel na twee weken een cursus  en een Engels vak op de universiteit (nee, ik weet ook niet waarom we dat hadden bij Literatuurwetenschap) te hebben gevolgd. Kijk, ik verwacht ook niet van iedereen dat ze het woord ‘three’ perfect kunnen uitspreken, maar zeg dan niet dat je zo goed in Engels bent!

Soms schaam ik me als ik dan een Nederlander iets in het Engels hoor zeggen. Maar, dan denk ik: gelukkig kunnen we wel goed Duits spreken.

;)

Mijn leukste vakantie: Lovely Bournemouth

Een jaar geleden zat ik in Bournemouth, een plaatsje in het zuiden van de kust van Engeland.

‘Wat deed je daar dan?’
Nou, dat zal ik je even vertellen.

Ik weet niet meer precies hoe ik op het idee kwam, maar ik wilde graag een keer alleen op vakantie en mijn Engels verbeteren. Niet dat mijn Engels nou zo slecht is, maar verbeteren kan altijd toch? Ik ging zoeken op internet en uiteindelijk kwam ik terecht bij de organisatie EF (Education First). Deze organisatie verzorgt taalcursussen in het buitenland (niet alleen Engels). Via deze organisatie ben ik in Bournemouth terecht gekomen (omdat dat het goedkoopste was haha). Overigens heb je ook andere organisaties die minder prijzig zijn, maar ik wilde graag een betrouwbare.
Ik koos ervoor om twee weken de algemene cursus te volgen en mijn verblijf was in een gastgezin.

Iedereen aan wie ik het vertelde zei: ‘Vind je dat dan niet eng?’ Maar eigenlijk werd ik pas zenuwachtig toen ik met de taxi naar het huis van mijn gastgezin ging. Zouden ze wel aardig zijn? En kan ik wel goed genoeg Engels? Zou ik het wel kunnen om de hele tijd Engels te praten? Maar eenmaal daar aangekomen, bleken het twee hele aardige mensen te zijn. Ik maakte ook kennis met mijn roommate Natalia, een vrouw uit Rusland. Ook zij was gelukkig aardig. De tweede week had ik een roommate uit China en jawel; ook zij was aardig ;) En aan de hele tijd Engels praten wen je.

Ik moest bijna elke dag naar school, maar eigenlijk kregen we niet eens zo heel veel les. Het was vooral gericht op spreken. We kregen dan een onderwerp, bijvoorbeeld feestdagen (er waren natuurlijk mensen van allerlei nationaliteiten daar), en daar moest je dan in een groepje over praten. Op die manier leer je ook andere mensen kennen, met wie je dan buiten school ook afspreekt. Verder zorgde de school voor veel activiteiten, zoals reizen naar Londen, sportwedstrijden of feesten.

Het was echt mijn leukste vakantie tot nu toe. Iedereen die erover na zit te denken om dit te gaan doen: doen, echt waar! Het liefst was ik langer dan twee weken gegaan, maar helaas liet mijn portemonnee dat niet toe. Maar echt, het was ontzettend leuk. Niet alleen verbeterde ik mijn Engels (op het laatst krijg je ook een soort diploma en ik had C2, het hoogste niveau), maar ik leerde ook nieuwe mensen kennen uit landen met een andere cultuur. En ik kan het je sowieso aanraden om in een gastgezin te gaan, want dat is al helemaal goed voor je Engels.

Dus ja, echt een aanrader!

Heb jij wel eens zoiets gedaan of het overwogen te doen?

Bijles: Laura’s manier om de wereld een betere plek te maken

Al een aantal jaar maak ik de wereld een stukje beter door bijles te geven. Dit doe ik, omdat ik een goed mens ben en mijn steentje bij wil dragen (nee, dat ik er veel euro’tjes aan verdien heeft er natuurlijk níets mee te maken). Helaas wordt dit niet altijd gewaardeerd.

Het is begonnen op de middelbare school. Ik was daar bekend als moeder Theresa en werd daarom gevraagd om bijles te geven (ik kwam erachter dat je veel geld kon verdienen met bijles en ben het daarom gaan doen). Welwillend als ik ben, nam ik deze dankbare taak op me.
Bijles geven is vervelender dan je denkt. De bijleskindjes waren namelijk niet zo welwillend. Ik kreeg twee jongetjes uit 1-vmbo, aan wie ik Engels bijles moest geven. Aan de vele keren dat ze niet op kwamen dagen en het gebrek aan inzet was te merken dat ze hier overduidelijk niet zelf voor hadden gekozen. Wat ouders hun kroost allemaal niet aan doen, het is toch werkelijk verschrikkelijk.
Ook voor mij was het niet één van de makkelijkste klusjes. Geloof me, na tachtig keer vertellen dat ‘but’ ‘maar’ betekent, ben je het ook wel zat. Gelukkig kwam daar het einde van het jaar in zicht.

Ook in de zesde zette ik mijn taak als wereldverbeteraar voort (wel jammer dat de belastingdienst erachter kwam dat het zwart betaald werd en ik opeens drie euro minder ging verdienen per uur). De bijleskindjes van vorig jaar hadden het gebeuren niet overleefd. Sinds de zomervakantie heeft niemand (in ieder geval ik)  meer van hen vernomen. Ik kreeg een aantal nieuwe bijleskindjes. Eén van hen is nooit komen opdagen en ik ben nog altijd op zoek naar hem. Bel me, als je hem gevonden hebt.
De andere bijleskindjes begrepen gelukkig wel dat ‘but’ ‘maar’ betekent, ook al maakt dat niet uit, want ik gaf Duits en geschiedenis bijles. Geschiedenis? Zult u vragen. Ja. Bijles geven in geschiedenis is mogelijk. Ik ben daarvan het levende bewijs.
Het jaar sukkelde voort. Soms sneuvelde een bijleskindje, maar er kwam altijd weer eentje voor in de plaats. Toen ik de laatste punt had gezet op mijn Grieks examenblad, kwam de paniek.
Heeft mijn leven nog wel zin zonder bijles?

Ik vond mijn redding in één van de informatieblaadjes die ik tijdens de EL-CID (introductieweek in Leiden) gekregen had. Studentsplus. Studenten geven bijles aan scholieren.

Sindsdien huil ik mezelf niet meer in slaap. Ik ben gelukkig (mijn bankrekening ook).