Archive for mei, 2018

mei 30th, 2018

Hallo Utrecht

Drie keren raden wie er in Utrecht gaat wonen.

A post shared by Laura Bosua (@lauradenktwel) on

Eindelijk mag ik het jullie vertellen. Stiekem wist ik het al best een tijdje, maar omdat de werkzaamheden langer duurden, kan ik het nu pas vertellen: ik heb een huis! In Utrecht! Nieuwbouw! Een studio! En ik ga er eind juni wonen!

Ik moet toegeven dat ik ik mijn hoop een klein beetje had laten varen op een gegeven moment. Een huis zoeken in Utrecht is niet makkelijk, zeker niet als je in je eentje wil wonen, geen miljonair bent en Overvecht en Kanaleneiland overslaat. Maar er was geen andere plek waar ik op dat moment zou willen wonen, dus wat moest ik anders doen? Gelukkig was al die doemdenkerij nergens voor nodig en is het me gewoon gelukt.

Eerlijk gezegd moet het nog een beetje tot me doordringen. Het wachten op de sleutel duurde zo lang dat het onwerkelijk leek en nu moet ik nog beseffen dat het echt gaat gebeuren.

Natuurlijk kijk ik er heel erg naar uit. Weer een plek voor mezelf in een stad die beter bij me past en een toekomst vol mogelijkheden. Utrecht, ik kom eraan!

mei 24th, 2018

All you need is love

Londen is leuk. Vooral als je ouders veertig jaar getrouwd zijn. #allyouneedislove

A post shared by Laura Bosua (@lauradenktwel) on

Waar ben je naar toe gegaan? Londen.
Hoe lang? Vier dagen.
Why tell me why? Omdat mijn ouders veertig jaar getrouwd zijn.
Pardon? Ja, het is bizar.
Wat is hun geheim? Ze hebben nooit ruzies, alleen meningsverschillen (hun woorden). En ze zijn natuurlijk hartstikke in love.
Hoe hebben jullie het gevierd? We zijn op de eerste tonen van ‘All you need is love’ hun hotelkamer binnengegaan met ballonnen. Ook heb ik nog een gedicht in Laurastijl gemaakt (“Op 19 mei 1978 was dan de dag / Dat Lies zei: ‘Oké, ik ga wel overstag.’”) en mogen ze een weekendje naar Parijs.
Oké, maar nu even terug naar Londen. Wat voor weer was het? Het was zonnig, zoals vreemd genoeg altijd als ik naar Engeland ga (dit is geen grap, ik ben er nu denk ik een stuk of vijf keer geweest en het was altijd mooi weer) (natuurlijk gaat het de volgende keer dan kutweer worden).
Wat hebben jullie allemaal gedaan? Voornamelijk veel gelopen (‘Ik ben kaputti’ was een veelgedane uitspraak), namelijk door the British Museum, the Globe, Portobello Road, Old Spitalfields Market, the Beatles Shop (waar ik niks (!!!!!!!!!) heb gekocht) en nog zoveel meer.
Hoe ging het met het ov? Ik heb heel misschien geprobeerd om door de poortjes te gaan met mijn Nederland ovchipkaart en aan het ovmannetje gevraagd waarom hij het niet deed…
Wat wil je graag invoeren in Nederland? Dat je overal gratis kraanwater krijgt in restaurants. In Nederland hebben we verdomme het beste kraanwater, maar wagen sommige plekken (ik noem geen namen lofderzoetheidinroffa) het zelfs om er geld voor te vragen (vijftig cent voor een glaasje water, daar verdien je dik aan, schooiers).
Nog iets anders? Dat als jíj opbotst tegen iemand zíj sorry zeggen.
Je hebt zeker heel Londen leeg gekocht? Nou, dat viel voor mijn doen reuze mee. Ik heb slechts twee jurkjes en een portemonnee gekocht. Zie je wel, ik word gewoon een minimalist.
Harry en Meghan nog gezien? Die zaten in Windsor, maar ik heb al jullie groeten aan ze overgebracht.
Voor herhaling vatbaar? Yes, sir. Op naar de volgende veertig jaar!

mei 5th, 2018

De kop van de kat is jarig

Dikkie is jarig en oh, wat is ze daar blij mee.

A post shared by Laura Bosua (@lauradenktwel) on

Al bijna 3,5 jaar is Dikkie mijn kat. Ik geef haar te eten en te drinken, aai haar (achter de oortjes en onder de kin is het geheim) en zing liedjes, hoewel ze dat minder lijkt te waarderen (‘Dikkie, je bent de liefste van de hele wereld’). Ik kan precies zien wanneer ze chagrijnig wordt of juist haar gekke momentje krijgt. Ik weet dat ze me altijd staat op te wachten bij de deur als ik naar boven kom en dat het knuffeltijd is als ik wakker word.

Zo klink ik wel als een goed baasje toch? Ik zorg goed voor mijn kat, dus de dierenbescherming hoeft niet gebeld te worden. Er is alleen een ding…

Elk jaar denk ik: wanneer was Dikkie ook alweer jarig, ergens in augustus toch? Zo snel als die gedachte is gekomen gaat hij ook weer weg. Geen zin om te checken. Je raadt het al: ik had nog nooit haar verjaardag gevierd. En hoe oud ze nou precies was? Daar had ik ook geen idee van. Al jaren riep ik dat ze zes was.

Maar wacht nog maar even met bellen naar de Dierenbescherming (‘Why you always lying?’), want dit jaar heb ik het voor het eerst wel gevierd. 3 mei, de dag waarop Dikkie negen werd. En oh, wat genoot ze ervan zoals je op de foto kunt zien.

Tags: