Die kleine en haar microwoning

Opruimen is niet mijn sterkste kant. Onverwachtse bezoeken tolereer ik niet, want ik laat je echt niet binnen. Zelfs niet als je mijn bff bent. Op de grond liggen pennen, tassen en elastiekjes, altijd weer die elastiekjes en oh ja, ik ben vijf boeken tegelijkertijd aan het lezen, verspreid door de ruimte.

Die ruimte is overigens maar 28 vierkante meter. Klein maar fijn, net als ik. Er staat alles in wat een mens nodig kan hebben en meer. Sinds ik hier woon, heb ik de bezoeken aan de Flying Tiger tot een minimum weten te beperken. Leuk, al die lieve accessoires (veelal katgerelateerd), maar waar moet ik het in godsnaam laten?

In de kast staan alleen maar boeken die ik nog níet heb gelezen (een schrikbarend aantal). Wanneer ik de was ophang, is het huis vol. Eén keer iets laten slingeren hier en je struikelt.

Maar het maakt niet uit. Want microwoningen zijn hip. En ik ben, dat weten jullie al, de hipste van de hipste. De early adopter. Daar heb ik graag het gebrek aan ruimte voor over.

6 Comments to “Die kleine en haar microwoning”

  1. Ik ben diep onder de indruk!

  2. Ik sluit mij bij Audrey aan. Ik persoonlijk vind 40m2 toch wel het minimum.

  3. Oef, herkenbaar wel, ik ben ook zo’n rommelkont.

  4. Diep respect… Ik woon alleen in een hoekwoning, ik kan hier totaal niet over meepraten..

  5. Ik heb als niet-micro ook in een microwoning gewoond en weet dat ging prima. Mijn was hing in het trapgat, ik had een IKEA oktopus voor sokken en washandjes en had ook nog ene extra waslijn gespannen in de badkamer. Je moet handiger met je ruimte omgaan en ja bij mij was het ook een puinzooi en ik vond het heerlijk.

  6. Ik heb ook nog een hele stapel ongelezen boeken naast mijn bed liggen. Ik neem mezelf altijd voor niets meer te kopen totdat de stapel op is, en ik weer eens iets kan hérlezen, maar dan kom ik altijd weer iets nieuws tegen…!

Leave a Reply