handen schudden Archieven

‘Hallo, ik ben Laura.’

Ik probeerde me voor te stellen aan de muur, maar hij wilde niet…

Nieuwe mensen ontmoeten. Dat kan leuk zijn (hoe meer Facebookvrienden, hoe beter is het credo tegenwoordig), maar het brengt ook een hele hoop complicaties met zich mee.

Allereerst: de openingszin. Nee, je wil niemand versieren, maar je moet toch iets zeggen. De originaliteit spat er van deze zin eigenlijk nooit af. U mag zelf kiezen uit: ‘Hallo.’/’Wat een rotweer he?’/’Ben jij ook nieuw hier?’/’Dus…’ (die laatste voor de socially awkward mensen). Er vloeit daar een gesprek uit voort (‘Hoi. Alles goed? Ja en met jou? Met mij ook. Mooi. Ja.’/’Ja, het regent al de hele week. Ja, echt vervelend. Ik heb geen paraplu bij me. Ik ook niet. Bluh. Bluh.’/’Dus… Ja. Nou nou. Poeh poeh. He he. Zo zo.’)

Vervolgens komt het onvermijdelijke moment van het voorstellen. Je schudt handen en bent zo bezig met het zeggen van je eigen naam (wat heel stom is, want je hebt je eigen naam al tachtigduizend jaar, dus waarom zou je daar nog aan denken?), dat je niet hoort wat de ander zegt en je wil vragen van ‘Sorry, wat was je naam ook alweer?’, maar dan is het eigenlijk al te laat en kom je nooit meer te weten hoe diegene heet.
Je schudt dus die hand en je denkt van ikbenLaura ikbenLaura ikbenLaura en dan shithoeheethijzij shithoeheethijzij en dan de volgende gedachte: shitikhebeenslaphandjewatdenkenzenuwelnietvanme? (Ik zal je zeggen wat ze denken: goh, ik wist niet dat iemand die er zo sterk uit ziet zo’n slap handje kon geven)

Aangezien ik een student ben, ja echt waar, komt deze situatie vooral met andere studenten voor en dan krijg je vragen als deze:
‘En wat studeer je?’
‘Literatuurwetenschap.’
‘Oh interessant/moeilijk/leuk/ik houd echt niet van lezen.’
‘En wat studeer jij?’
‘*vulhiereenrandomstudiein*’
Daarna gaat het over ‘Wat kan je eigenlijk met je studie?’, over naar ‘Zit je bij een studentenvereniging?’ en dan komt de onvermijdelijke awkward silence (BEDENK EEN GESPREKSONDERWERP, BEDENK EEN GESPREKSONDERWERP).

Ja, dat is nog best lastig, dat nieuwe mensen leren kennen. Dat we die druk eigenlijk aan kunnen he? Waarom doen we het ook alweer? Oh wacht ja, ik weet het al: het is leuk. Pfff, gelukkig toch nog iets positiefs.

Het ligt voor de hand

Ik heb een hand. Ja, het is echt waar. En dat is niet alles: ik heb zelfs twee handen (lucky bastard dat ik ben!). Hierboven zie je mijn linkerhand, helemaal naakt (‘Dat jij dat op je blog durft te zetten!’). Maar wees niet bang: meestal is hij bedekt met een rood laagje (of nou ja, de nagels dan he).

Tot zover mijn handen (‘Ja, lekker boeiend.’). Met handen kun je veel doen (bijvoorbeeld kijken wiens hand groter is, een favoriete spelletje van mij, dat ik altijd verlies), maar ik ga het vandaag over één activiteit betreffende dit lichaamsdeel hebben: handjes schudden.

Het gebeurt bij een sollicitatiegesprek, bij een blind date/meeting of wanneer je wordt voorgesteld aan iemand. En als er iets is, waar je niet al te licht over moet denken, dan is het de handen schudden wel. Er schuilen namelijk een paar fundamentele kwesties achter.

Namelijk: hoeveel druk moet je nou eigenlijk zetten op zo’n hand? Te weinig zorgt voor zo’n slap handje (het lijkt net alsof je de arm van Harry Potter vast pakt wanneer al zijn botten zijn weggetoverd) en te veel breekt de botten van je handenschudmetgezel en het is dan zo’n gedoe, moet je weer naar het ziekenhuis enzo.
Het ergste is: je staat er van tevoren niet bij stil en voor je het weet, is het al gebeurd en denk je bij jezelf: oh god, volgens mij heb ik een slap handje gegeven, nu denkt hij/zij dat ik een slapjanus ben! (Al denk ik dat natuurlijk niet, want ik ben ontzettend sterk en gespierd en groot en zie er absoluut niet als een slapjanus uit. Maar ik kan me er wat bij voorstellen dat je dat wel denkt.)

Erger is als de ander jouw hand fijn knijpt en je daarna op de grond zakt van pijn.

‘Ach Laura, aansteller, zo moeilijk is het niet.’ Oh nee? Wat dacht je dan van verjaardagen? Je weet wel, van die ooms en tantes die je alleen op verjaardagen ziet en dat je dan niet weet of ze je gaan zoenen of dat het bij een hand blijft. Waardoor de uiteindelijke uitkomst is dat je de ander drie zoenen geeft, terwijl je zijn/haar hand schudt. Awkwarddddd.

Dus echt, denk niet zo licht over handen schudden. Het is lastiger dan je denkt.

Ik kan me er nu al op verheugen dat jullie hieraan denken de volgende keer wanneer jullie iemand de hand schudden :) (‘SADIST!’)

Ben jij van de slappe handjes of laat je graag zien hoe sterk je bent?