Ik heb een jasje (of colbert, hoe je het ook wil noemen). Een heel leuk jasje, al zeg ik het zelf. Als ik hem aantrek, krijg ik complimenten van vrouwen en modebewuste mannen (die laatsten zijn zeldzaam).
Maar er zijn ook nog gewone mannen in deze wereld. Gewone mannen valt het niet op dat ik iets nieuws aan heb, behalve bij dit jasje. Ze kijken ernaar, doen een stapje dichterbij, bekijken het nauwkeuriger. Ik zie het onbegrip in hun ogen verschijnen. Ze wijzen naar de broche gespeld op de linkerkant (die zat al bij het jasje, niet dat ik hem zelf erop heb gedaan).
‘Wat is dat?’
Ze hebben werkelijk geen idee. Eén keer antwoordde ik: ‘Ja, ik heb op een Engelse kostschool gezeten.’ en heel even werd dat geloofd.
Maar meestal reageer ik zuchtend.
‘Snap je dat echt niet? Esthetiek, jongen, esthetiek!’
Maar die mannen weten niet wat esthetiek is, denken alleen in termen van lekkere billen en voorgevels.
Ook hieruit wordt maar weer duidelijk: vrouwen kleden zich niet voor de mannen (want dan zouden ze niets aanhebben), want mannen begrijpen er he-le-maal niets van.