Wanderbluh

Je bent net klaar met je bachelor, maar wil nog niet beginnen aan je master. Wat moet je nu gaan doen? Werken heb je nog lang geen zin in en je wil wel origineel zijn. Opeens heb je het: je gaat op vakantie reis. Het is ideaal. Je kunt veel feesten, zuipen en floepsedewoepen leert er heel veel van en het zorgt voor de beste Instagramfoto’s. Iedereen zal jaloers op je zijn.

Maar waar moet je naar toe? Je twijfelt tussen Australië en Bali. Je kent maar honderd mensen die naar Bali zijn gegaan en tweehonderd die voor Australië hebben gekozen, dus hop naar Bali.

Voor vertrek plaats je inspirerende quotes en allerlei varianten van ‘wanderlust’ op social media. Iedereen moet weten hoe speciaal jij bent. In eerste instantie is je reis ook geweldig. Alle geneugten des levens zijn aanwezig. Maar soms is het best wel eenzaam. Je mist je vrienden (de paar die dan niet ook zelf op reis is naar Bali) en familie. Je mist je retro wielrenfiets, waar je overigens nooit mee ging fietsen, want hallo, straks wordt hij gestolen. Soms heb je geen bereik, terwijl je net de duizendste strandfoto met ‘Explore. Dream. Discover.’ wilde plaatsen.

Je bent blij als je na zes weken (of zoals je zelf zegt: twee maanden) weer terug bent. Je vertelt iedereen over je geweldig unieke reis.
‘Ja en toen ging ik skinny dippen in-‘
‘Oh ja, dat heb ik ook gedaan!’ zegt je gesprekspartner. ‘Dat was echt moeilijk leuk.’
‘Ik heb zelfs met de lokale bewoners gepraat, want ik wilde wel de echte ervaring-‘
‘Die oude man met dat hoedje? Hij is zó hilarisch.’

En dan komt het besef. Het slaat zo hard in dat je Bokeh-sterretjes ziet.

Je bent een enorme basic bitch.

Een droevige dag

Gisteren was een droevige dag. Zoals altijd liep ik naar het station. De zon scheen en om me heen leek iedereen te lachen, te fluiten of te kussen. In mijn hoofd vormde zich echter een donderwolk.

Duizenden ritjes. Een paar jaar lang bus, metro, trein, alles. Naar Utrecht. Leiden. Den Haag. Amsterdam. Rotterdam. Mijn god, waar ben ik niet geweest? Je zou me een reiziger kunnen noemen, ware het niet dat ik moet kotsen van het woord ‘wanderlust’ en nou ja, ook omdat het alleen in Nederland was.

Optimaal heb ik ervan genoten. Oké, ik ben er niet heel vaak mee naar Groningen gegaan, maar hallo, dat is dan ook honderd uur reizen. Mijn studentenov heeft me van hot naar her gebracht, omdat ik op een jaar na (en ik studeer al vijf a zes jaar, dus reken maar uit) nooit in dezelfde stad woonde als waar ik studeerde. Ik las boeken, artikelen, deed een armzalige poging tot flirten of staarde gewoon uit het raam, allemaal op kosten van de staat.

En nu is dat voorbij. Het studeren echter nog niet. Mijn rijke en vrije dagen zijn geteld. Voortaan moet ik zoals het een gewone burger betaamt betalen voor het ov. Maar god, ik ben er nog lang niet klaar voor.

Laura de reiziger

Eigenlijk heb ik nog niet zoveel gereisd in mijn leven. Buiten Europa ben ik nog nooit geweest. Maar ik heb wel steden als Londen, Parijs en Rome gezien.

Maar er is nog zoveel meer! Iedereen heeft wel landen of steden die hij ooit wil zien. Hierbij mijn opsomming (wat ik nu even kan bedenken):

– New York/Amerika.
– Scandinavië.
– Liverpool (sowieso meer van Groot-Brittannië).
– Brussel.
– Berlijn.

Vast nog wel meer, maar daar kan ik nu even niet opkomen. Dromen zijn er om waargemaakt te worden, toch? Daarom heb ik besloten dat ik de volgende zomervakantie één week (of tien dagen ofzo) naar New York ga met het vriendje! :D (als ik het geld bij elkaar kan krijgen…)
Wanneer ik de andere steden/landen ga bezoeken, weet ik niet. Zoveel zijn het er nou ook niet (ik hoef niet per se een wereldreis te maken), dus het zou wel moeten lukken.

En hoe zit het met jullie? Welk land of welke stad wil jij graag zien?