Een stukje chocoladetaart voor jullie allemaal

1604912_10151931103709895_1974125840_n

Natuurlijk won ik die omnibloggersunitedchallenge van Dionne. En dat betekende: taart.

Niet zomaar taart. Het was chocolade met chocolade en nog meer chocoladetaart. Zeg maar de hemel verpakt in een taart. Bovendien had die lieve Dionne er nog een waarheid als een koe opgeschreven: ‘Laura is geweldig.’ Daar was iedereen het vanzelfsprekend mee eens.

zolief

Om niet alleen met de taart bezig te zijn, maar vooral ook met onszelf, gingen Dionne en ik selfies maken. En foto’s van selfies. Want heb je er wel eens over nagedacht hoe belachelijk het eruit ziet als je een selfie maakt? Lang leve de confrontatie. Hier alvast een voorbeeld:

joepie
#supergezellag #bloggersmeeting #besties

Voor meer van dit soort behind the selfies-foto’s, check Dionne’s geniale blogpost.

Oh ja en over die taart? Die is op. Sorry (not sorry).

Red me! Gespreksonderwerpen tijdens verjaardagen

Niet alleen het zoenen is irritant aan verjaardagen. Nee, ook de gespreksonderwerpen zijn vervelend. Het gaat namelijk altijd hetzelfde.
‘Goh, wat ben je groot geworden.’
Oké, ik geef het eerlijk toe, die heb ik al jaren niet gehoord (ik ben niet zo lang). Maar mijn broertje (die wel langer is, maar wel alsnog mijn broerTJE is) maar al te vaak. Ja mensen, kindertjes groeien nu eenmaal, dat is een feit. Een feit waar je niet steeds op hoef te wijzen, want iedereen weet het al.
Na uitvoerig te hebben besproken dat ze (de kinderen dus) zo snel groot worden, gaan we door op het volgende onderwerp.
‘Hoe gaat het op school?’
Volgens mij weet 99% niet hoe mijn opleiding heet, maar oké. Natuurlijk zeg ik altijd ‘goed’. En natuurlijk krijg ik dan altijd dit antwoord: ‘Ja, van jou hadden we niets anders verwacht.’
Tja, ik ben nu eenmaal een genie.

En dan komt het allerergste, in ieder geval als je vrijgezel bent (wat ik niet ben, maar ik weet nog hoe het voelt).
‘Hoe gaat het met de verkering?’
Ten eerste. Verkering is hopeloos ouderwets. Verkering is basisschooltaal. Gebruik dat woord n-o-o-i-t meer.
Ten tweede. Als je vrijgezel bent, is dit een pijnlijke vraag. Want ja, je bent al achttien/negentien/ouder en nog niet aan de man. Mens, je zou allang getrouwd moeten zijn en twee kinderen uitgepoept moeten hebben! Bovendien word je dan weer met je neus op de feiten gedrukt dat de huidige activiteiten in jouw liefdesleven nul komma nul zijn. En bedankt.

Ik ben niet voor niets literatuurwetenschap gaan studeren: mijn manier om die vervelende gesprekjes te ontwijken, was dan ook door in een boek te duiken. Helaas waren er dan nog mensen zo flauw om hun hand op de bladzijde te leggen en te zeggen: ‘Laatste woord!’
Nu ik een volwassen vrouw ben (volgens de wet), kan ik me helaas niet meer verschuilen achter een boek tijdens verjaardagen. Braaf beantwoord ik bovenstaande vragen en luister ik naar de andere gesprekken: politiek (mannen) en roddels (vrouwen).
Het enige wat ik wil, is hard wegrennen.

Gelukkig is er ook iets positiefs aan verjaardagen: taart.