‘Hoe lang bestaat de aarde, papa?’
Ongeduldig kijkt het jongetje in de trein zijn vader aan.
‘Hmm, ik denk 65 miljoen.’
Het jongetje is er niet mee eens.
‘Neeeee, ik denk 100 miljoen miljard.’
‘Zal ik het opzoeken?’
De vader typt geconcentreerd iets in op zijn smartphone. Het blijkt zo’n 4,6 miljard te zijn. En ja hoor, daar komt de volgende vraag al.
‘Waarom zijn dinosauriërs uitgestorven?’
‘Papa moet even mailen, schatje.’
‘Alweer?’
‘Ja, mensen willen antwoord hebben.’
Het jongetje klimt op de stoelen, kijkt uit het raam, sjort aan zijn vaders arm. Nog meer vragen.
‘Wanneer beginnen de landen? Wanneer bestonden huizen? Wanneer waren er dinosauriërs?’
‘Dat weet ik niet, schatje. Ik zal het even opzoeken. Maar eerst even deze mensen antwoorden.’
Dit gebeurde tijdens een treinreis het afgelopen weekend. Uiteindelijk stapten ze uit, de vader driftig typend en zijn zoon nog steeds sjorrend aan zijn arm.
Vroeger was de moeder of vader een soort alwetende instantie. Je vuurde er allerlei vragen op af en steeds wisten ze een antwoord (of het klopte, maakte niet uit). Maar tegenwoordig weet papa of mama het niet, maar de telefoon of de computer wel. Voordat je een antwoord krijgt, gaan zij het eerst even opzoeken. Jammer.
Papa en mama weten niet meer alles. En dat doet toch een beetje afbreuk aan het idee van ouders als helden.
(Later kom je er natuurlijk sowieso achter dat ze niet alles weten, maar ik zou deze fantasie graag zo lang mogelijk in stand willen houden)
Ik stelde altijd vragen waar ze geen antwoord op konden geven, dus bij mij is het al zo’n 20 jaar geleden verpest :(
Stukje vol nostalgie, dit !
Respect voor ’t ventje dat hij dinosariërs zegt. Ken zat mensen die dinosaurussen zeiden toen ze jong waren. Nog steeds trouwens. Ik niet. Ik zeg Dinosaurs, zoals men in Anglo-Saksisch sprekende streken placht te doen.
Jammer dat de vader de quality time met zijn zoontje niet benut..
Ja, dat vind ik ook!
Zielige mannetjes. Het joch om zo’n vader te hebben. De vader omdat hij veel mist. Altijd en overal bereikbaar zijn en over internet beschikken is geen zegen volgens mij.
SNeu dat die paps zit te mailen als hij waarschijnlijk het eenjaarlijkse uitje met zijn zoon maakt…en inderdaad; Ouders moeten alles weten. Mijn ouders weten nog steeds alle antwoorden op de vragen die ik niet weet ;)
Ja, mijn ouders waren vroeger echt een God voor me, wandelende encyclopedieën! Sneu voor het jongetje… Zie het echt vaak gebeuren tegenwoordig.
Ik was ook altijd zo’n meisje dat altijd doorvroeg en ook nooit tevreden was met een antwoord (nu slechts af en toe, maak je geen zorgen). Wel een beetje zielig dat het jongetje geen antwoord krijgt op z’n vragen. Tenzij de mensen naar wie pappa mailt ook zulke interessante vragen stellen.
Veel heeft natuurlijk te maken met de ouder zelf en hoe hard die zich nog wil mee-inleven in de wereld van het kind. Ik ben zelf grote broer van een 7-jarige zus, gevolg is dat ook ik onderworpen word op tijd en stond aan zo’n vragen. En ook ik weet niet altijd het juiste antwoord. Maar mijn fantasie is nog levend en ik probeer de vraag te beantwoorden. Als ik het antwoord wel weet probeer ik er zelfs zo diep mogelijk op in te gaan. Over oorlogen bijvoorbeeld, of over het universum. Of mijn zus dat alles moet weten? Neen. Of ze het onthoudt? Neen, ook niet. Maar voor heel even, heel even, ziet ze een film voor haar, zonder televisie en hoort ze verhalen die ze ontzettend spannend vind.
Dat is wat ouders moeten zijn: een vat vol fantasie die overloopt en in het vat loopt van hun kinderen. Want wat is een wereld zonder fantasie?
Ik stelde vroeger ook altijd heel veel vragen, haha. Denk niet dat ik erg blij was geworden van dan dit soort antwoorden…
Ouders van deze tijd ;)
Mijn vader wist vroeger ook alles. Tot ik een jaar of 10 was. En sinds het moment dat ik begon aan mijn studie is het zelfs regelmatig teleurstellend hoe weinig hij eigenlijk weet over zijn eigen vakgebied (biologie). Dus. Meestal leg ik hem wat uit in plaats van andersom.
Ik vind het een beetje een suffe papa eigenlijk.
Vandaag gelezen:
RESPECT YOUR PARENTS, THEY PASSED SCHOOL WITHOUT GOOGLE
Ouders kunnen nog steeds helden zijn, maar deze meneer heeft zichzelf schijnbaar aangewend dat opzoeken veel makkelijker/sneller/logischer is. Helaas zie je dat zo vaak, ouders die druk aan het werk zijn in de trein en het dan vervelend vinden als hun kind naast zich om aandacht vraagt.
Mooi stukje!
Ik las dit en dacht: ‘hmmmmmmmmmmm’. Want wie is die moeder die ook wel eens tegen haar puberende dochter zegt: ‘ik ga dit even opzoeken?’ Juist ja! Het scheelt dat dochterlief totaal geen verwachtingen meer van me heeft. Dat maakt het wel weer wat gemakkelijker… :-D