Sommige zaken in het leven zijn onvermijdelijk. We gaan dood. We hebben emoties, of we nou willen of niet. En dan iets waar ik niet tegen kan: we kunnen onszelf niet volledig zien.
‘Maar Laura toch,’ wil je misschien zeggen. ‘Niemand kent mij beter dan ik.’ Goed, jij weet wat je denkt (maar kun je je nog herinneren wat je vorige week allemaal dacht?) en je bent overal bij, want duh, je kunt je niet losmaken van jezelf. Maar weet jij hoe je eruit ziet als je schrikt? Ken jij de blik in je ogen als iemand een compliment maakt? Hoe je overkomt als je op straat loopt?
Soms zie je foto’s van jezelf en je kan het gewoon niet geloven: ben ik dat? Wat erg dat iedereen daar tegenaan moet kijken. Maar anderen zien niets geks aan de foto, want zij weten hoe je eruit ziet, in (bijna) alle facetten.
‘Je kunt zo goed met nieuwe mensen praten,’ zei ik een keer tegen een vriendin. Ze moest lachen: ‘Nee joh, ik ben er juist heel slecht in.’ Dat was niet bedoeld als een ‘Oh, ik ga zeggen dat ik zo dik ben in deze broek, zodat jij moet zeggen dat dat niet zo is’, ze dacht het daadwerkelijk. Ze kan zichzelf niet zien zoals ik haar zie.
Soms kan ik het niet hebben dat ik mezelf nooit zo zal zien als anderen. Dat ik niet weet hoe mijn neutrale blik is. Hoe ik presenteer. Natuurlijk, je kunt filmpjes maken, maar gedraag je je niet anders zodra je weet dat je gefilmd wordt? Bovendien kun je niet alles filmen.
Er is een stuk van mezelf waar ik niet bij kan. Dat ik niet kan begrijpen. Het enige wat ik kan doen is een hand uitreiken naar anderen en hopen dat ze hem aannemen, zodat ik een glimp kan zien.
Mooi geschreven .. En een waarheid als een koe…
Wat Rianne zegt. ;-)
Ik had er eigenlijk nooit zo diep over nagedacht, maar je hebt natuurlijk wel gelijk. Mensen zeggen ook vaak dingen tegen mij over hoe ik overkom terwijl ik vaak iets anders over mezelf dacht.
Wauw. Ja. Ik vind dit heel interessante onderwerpen, had er zelf ook graag over geschreven al was het dan wel een heel ander stuk geworden – vind jouwe heel mooie to the point. Af en toe realiseer ik me dit ook en ik vind het zo raar. Je denkt jezelf inderdaad heel goed te kennen maar uiteindelijk zie je jezelf nooit zoals je ‘echt bent’ in de omgang enzo. Zo stom.
Ja… Ooit drong bij mij door dat ik mezelf nooit zou kunnen zien. Door een spiegel en via foto en film wel, maar nooit zoals je anderen ziet. Een rare gedachte.
Ik las een keer dat wetenschappers zeggen dat je jezelf niet eens zou herkennen als je jezelf tegenkwam op straat.
Ik heb hier ook al zo vaak over nagedacht. Ik vind het ook heel interessant om te horen wat anderen van mij vinden, hoe zij vinden dat ik overkom. Soms zeg ik iets wat ik totaal niet gemeen bedoel, maar dat blijkt dan behoorlijk lullig uit mijn mond te komen. Nou ja, zo kan ik nog honderd voorbeelden noemen, maar wat ik eigenlijk gewoon wil zeggen is dat ik houd van feedback en dat ik mezelf best eens door andermans ogen zou willen zien.
Interessant zeg, mooi geschreven! En het klopt echt..
Mooi geschreven zeg! Helemaal waar!
Ik had het er laatst met een vriend nog over. Je hebt bepaalde trekjes, maar die weten anderen eigenlijk alleen maar. Hoe je kijkt als je een compliment krijgt, hoe je kijkt als je trots op iemand bent. Je hebt zelf misschien wel een idee, maar je weet niet hoe het precies zit. :)
Mooi! (Heb je toevallig one, no one and one hundred thousand weer opgepakt? :P )
Haha nee, ik heb hem helaas niet zelf, ik had hem geleend van de bieb.
Dat laat me wel nadenken ja. Had laatst zelf ook zo’n momentje, een collega zij dat ze me spontaan en enthousiast vond. Twee woorden die ik nooit, maar dan ook nooit zou gebruiken om mezelf te omschrijven. Echt wel een eye-opener!
Een collega zei, bedoel ik. Lekker wakker.
Dat is inderdaad iets om over na te denken, ik heb dat ook zo vaak met foto’s, precies zoals jij het omschrijft ook. Ik weet wel dat dat ook een dingetje van mij is, dat ik daarom weiger anderen foto’s van me te laten maken omdat ik daar nog minder controle over heb dan als ik het zelf doe, maar het is inderdaad een soort onmacht dat je dat niet van jezelf kunt zien of weten. Soms heb ik wel het gevoel “ik zie er zo uit’ maar dat hoeft helemaal niet zo te zijn.
Het was een leuk blog om te lezen. Je hebt het erg mooi verwoord!
Goed stuk! Het idee dat het beeld dat je van je van jezelf hebt soms verkeerd/onvolledig is, is soms best eng.
Wat mooi geschreven! Ik ben ook wel benieuwd hoe ik eruit zie/me gedraag door de ogen van een ander. But I guess we’ll never know.
Toevallig moest ik van de week tijdens een training een opdracht doen waarbij we elkaar moesten vertellen hoe we op de ander overkomen. Daarbij moest ik meteen aan deze blog van jou denken. Echt heel apart dat je heel anders op mensen overkomt dan je denkt.
Haha, ja goed artikel. Zeker waar, maar als je er bij stil gaat staan wordt het pas gek!