Elke middag op de basisschool waren er twee keuzes: bleef je over of ging je naar huis? Zelf had je daar niets over te zeggen, want toen waren je ouders nog de baas.
Je had de thuisgangers. Ze werden opgehaald door vader, moeder, opa, oma, oppas en soms zelfs door een geïrriteerde broer of zus die al op de middelbare school zat (de middelbare school, wow!!!). Zij mochten kiezen: hagelslag of pindakaas? Linda mee of toch ook een keer Ella? Pokémon of Zappelin? Of gewoon lekker nestelen op de bank met een boek zo spannend dat je vergeet je brood op te eten.
Nee, dan de overblijvers. Die waren toch maar sneu. Die naam alleen al. Niets geen keuze, gewoon eten wat mama op je brood had gesmeerd (altijd iets gezond, nooit chocoladepasta). Gedwongen aan tafel zitten met die chagrijnige overblijfmoeder en die suffe jongen uit je klas. Je mocht weer niet met Fleur mee naar je huis, want die had Linda gekozen. Verdomme, zou je gedacht hebben als je dat woord toen al kende.
Combinaties waren ook mogelijk. Door het overblijven waardeerde je het thuis zijn tussen de middag des te meer. Daar zat ook wel wat in.
En nu? Nu zijn we allemaal overblijvers.
Haha ik had een leuke overblijfmoeder áls ik al moest overblijven: dat was namelijk mijn eigen mama, die was overblijfmoeder haha! Ze werkte altijd op zulke tijden dat ze altijd thuis was met de lunch en na school (hoge uitzonderingen daargelaten natuurlijk).
Bij ons op school was het helemaal niet normaal om naar huis te gaan tussen de middag omdat er ook een aantal kinderen van verder kwamen en daarvoor was het dan sowieso al niet haalbaar om in de pauze naar huis te gaan. In de kleuterklassen ben ik wel altijd opgehaald door mijn moeder, maar daarin was ik eigenlijk de enige :P Wel chill altijd ja, maar ik moet er nu niet meer aan denken, twee keer op tijd weggaan en sowieso: twee keer weggaan van huis… Is wel een heel groot offer. Ik herinner me wel dat we soms inderdaad van die verschrikkelijke overblijfmoeders hadden, maar sommige waren juist weer heel leuk, en af en toe kwamen ze niet opdagen… Leuke herinneringen, haha!
Mooi stukje, en idd ja nu zijn wij allemaal overblijvers. Grappig.
Ah men, je brengt me eventjes terug naar m’n basisschool haha! Ik was altijd zo’n overblijfboef die d’r eten niet lekker vond en dan met m’n broodtrommel onder m’n shirt naar het toilet ging om het door te spoelen. Dat kregen de juffen zeg maar op een gegeven moment wel in de gaten. Vond ik heul raar.
Ghèh nou. Ik ging tussen de middag altijd naar m’n oppas toe. En daar mocht ik echt niet kiezen wat ik op m’n brood deed, hoor! Pfèh.
Wij werden thuisgangers toen we te veel ruzie kregen met de overblijfmoeder. Wat een opluchting was dat want die gekke regels bij het overblijven waren niks voor mij.
O hemel, overblijven… Ik heb dat volgens mij twee keer gemoeten en ik vond het verschrikkelijk. Er was altijd een jongen die smakte en gewoon, ik wilde naar huis. Lekker Pokémon kijken.
Hahah, hilarisch geschreven ^^. Ik ging tussen de middag altijd naar huis. Toch ging ik op een zeker moment zeuren bij mijn moeder dat ik wilde overblijven. Het was wel leuk voor een keer, maar verder. Nah, niet zo.
Je vergeet de categorie: de overblijvende thuisgangers. Yep verliet de school om bij de oppas te gaan eten… ;-)
En verantwoorde boterham en dan een lekkere boterham.. En nog een, en nog een en nog een en dan lekker spelen of bankhangen, afhankelijk van het weer…
Best of both world’s..
Ik wil nu het liefst ook nog iedere dag eventjes tussen de middag naar huis. Maar ja, eer de pauze voorbij is ben ik nog lang niet thuis…
Ik wilde dus keigraag overblijven vroeger, want ik hoefde dat nooit. Krijg nog buikpijn als ik eraan denk.
Ik heb vanmiddag gewoon thuis gegeten, hoor ;)