Een jaar in Roffa

Een beetje Roffa in Rotterdam, gewoon omdat het kan. #jatochnietdan

A photo posted by Laura Bosua (@lauradenktwel) on

Vandaag woon ik een jaar in Rotterdam. Ik zal eerlijk zijn: het was niet een makkelijk jaar. Mijn relatie ging uit en binnen een maand (want we woonden samen) verhuisde ik naar 010. Dat was puur geluk hebben, want ik bleek nog ingeschreven te staan voor sociale huurwoningen in Rotterdam, zo’n vijf jaar, en bij de eerste bezichtiging had ik al een huis.

In dit jaar moest ik natuurlijk dealen met liefdesverdriet en de onverwachtheid van de hele situatie. Daarnaast verhuisde ik van een dorp (ik heb altijd in dorpen gewoond) naar een grote stad. En dat is waar ik nu wel achter ben: de (grote) stad is niets voor mij. Te druk, veel rare of onaardige mensen, weinig groen. Als ik hier wil hardlopen (wat ik niet wil), dan moet ik eerst minimaal tien minuten fietsen voordat ik bij een park kom waar dat kan. Ja, ik kan ook op straat hardlopen, maar daar word je niet vrolijk van met alle stoplichten en mensen. ‘Maar Laura, je doet sowieso niet meer aan hardlopen.’ ‘Nou en, het gaat om het idee.’

Ik woon op vijf minuten lopen afstand van Rotterdam Centraal, maar als ik weet dat ik ’s nachts terugkom met de trein pak ik altijd de fiets. Nu ben je in een dorp ook nooit volledig veilig, maar achter het station heb je wel eens louche types staan waar ik liever niet in mijn eentje langs loop. In Leiden en omgeving heb ik niet zoveel engerds meegemaakt (oké, een keer een jongen die vroeg of ik seks met hem wilde op de wc van de universiteit, nee bedankt).

Nee, het beste was toen ik in Oegstgeest en Voorschoten woonde. Veel groen, lekker rustig, maar wel op een kwartier fietsen afstand van de stad (en die stad was niet immens). Niet dat Rotterdam zo verschrikkelijk is, want je hebt hier ook veel leuke dingen (en natuurlijk het geweldige Rotterdamse taalgebruik), maar ik ben er niet zo geschikt voor. Maar voordat ik uit huis ging, wilde ik altijd al een keer in de stad gewoond hebben, voordat ik een burgerlijk leven ging leiden. Dus dat kan ik in ieder geval weer van mijn niet bestaande bucketlist afstrepen.

Wat ook lastig was, is dat ik voor het eerst helemaal in mijn eentje ging wonen. Oké, met Dikkie, maar die doet de afwas niet. Voorheen heb ik altijd met familie, een huisgenoot of een vriendje gewoond. Zelfs als introvert had ik er moeite mee. Want als je mensen wil doen, moet je de deur uit. Maar mijn vriendengroep is nogal verspreid, dus ik kon niet naar iedereen even op de fiets (of het kon wel, maar dan gaan ze verhuizen naar Den Haag, ik noem geen namen, Jeannine).

Gelukkig is dat nu al een stuk beter. Ik ben er inmiddels aan gewend. Op mijn verjaardag had ik besloten dat komend jaar gewoon veel beter gaat worden (niet alleen door liefdesverdriet en verhuizen, maar ook andere dingen die jullie geen drol aangaan). Is ook niet zo moeilijk, maar toch. En er is slechts een maand voorbij sinds mijn verjaardag, maar echt waar: het is nu al een beter jaar.

13 Comments to “Een jaar in Roffa”

  1. Hi! Ik herken mezelf wel een beetje in jouw verhaal. Na mijn bachelor in Groningen te hebben gedaan, verhuisde ik samen met een vriendin naar Rotterdam voor onze master. Ik moest enorm wennen, omdat er veel minder een studentencultuur heerst dan in uber studentenstad Groningen. En de mensen inderdaad. Die ook.

    Ik moet zeggen, in het tweede jaar werd het inderdaad beter en in het derde jaar begon ik het zelfs leuk te vinden. Rotterdam is gewoon een stad die je een beetje moet leren kennen, moet ontdekken. De leuke dingen zijn minder opvallend dan in bijvoorbeeld Amsterdam, maar zodra je ze eenmaal kent wordt het ineens een stuk leuker! Goed om te horen dat je het al wat leuker begint te vinden!

    • Ja, ik denk dat het daaraan niet ligt. Ik ben opgegroeid in een dorp vlakbij Rotterdam, dus ik ken de stad wel goed. Maar het is meer dat een grote stad, welke stad dan ook denk ik, niet bij me past.

  2. Wat herkenbaar! Ik ben een jaar geleden ook verhuisd in mn eentje en met liefdesverdriet en had toen echt een rotjaar. Maar nu gaat het weer een stuk beter! In een jaar kan er zó veel veranderen! Hopelijk ook voor jou! Ben blij dat het nu in elk geval al een beter jaar is voor je :)

  3. Gelukkig dat dit dus een beter jaar gaat worden! Enjoy!!!

  4. Ah dat is naar.. vooral als je een dorpje gewend ben waar alles veiliger is dan in een stad. Ik vind sowieso een stad s’avonds enger haha.. (ben ook een boere trien) liefs en veel succes met alles meid

  5. Ik ben ongeveer 1,5 jaar geleden samen gaan wonen met mijn vriend in Den Haag en ik ben ook echt een dorpsmeisje. Gelukkig wonen wij wel dicht bij het park en niet midden in het stadscentrum, dus ik kan de rust een beetje opzoeken.
    Ik dacht eerst dat ik nooit zou kunnen wennen aan de ‘grote stad, maar inmiddels vind ik het allemaal niet zo eng en overweldigend meer. Wel nog steeds erg druk, maar gelukkig zijn er ook genoeg rustige plekjes te vinden. Ik hoop dat je ook wat mooie, rustige plekjes gaat ontdekken in Rotjeknor en je langzaam iets meer thuis gaat voelen.

  6. Kan me echt niet voorstellen alleen te wonen, wij zijn gelijk vanuit huis gaan samenwonen. Wel fijn te horen dat alles een beetje op zijn plek valt, ook al is het een moeilijk jaar geweest

  7. Kijk, dat leest fijn. Nu al een beter jaar…

    Als stadse (Eindhoven) was ik helemaal blij toen ik in een dorp kwam te wonen. Elk daarop volgend dorp werd kleiner en ineens vond ik er geen ruk meer aan. Wonen in een dorp. Maar de stad, die trok ook niet echt.
    Nu woon ik aan de rand van Venlo. Met de auto (en alle stoplichten op groen) ben je binnen 7 minuten van Zuid naar Noord gereden. Ik woon op loopafstand van het station en de stad. Binnen 2 minuten sta ik op de dijk en kan ik rennen. In 5 minuten zit ik op de grote weg. Best of both worlds noem ik dit. Helemaal happy dus.

  8. Grappig, ik heb juist het tegenovergestelde: ik woon niet graag in dorpen. Te klein, te saai. Te slecht bereikbaar met het openbaar vervoer…

    Rotterdam is een prima stad, trouwens, lekker overzichtelijk. Geef mij echter maar Utrecht! :)

  9. Soms gebeuren er net even wat teveel dingen tegelijk in je leven en als dan de basis weg is, pff lastig.
    Ik kan me voorstellend dat je niet zo’n voorliefde hebt voor de stad, dat heb ik zelf ook niet. Al lijkt het me wel heel leuk dat alles in de buurt zit. ‘
    Misschien een gekke vraag, maar waarom ga je niet terug naar een dorp? Tenminste als je uiteindelijk echt niet kunt aarden?

    • Oh nee, vind ik geen gekke vraag hoor! Dat is wel wat ik uiteindelijk wil, maar ik wil eerst afstuderen en een baan zoeken. Het is dan afhankelijk van die baan waar ik ga wonen. Ik zit nu in een sociale huurwoning en op vijf minuten lopen vanaf het station, dus dat is ook heel fijn. En het is niet ondraaglijk om in de stad te wonen, amaar niet voor altijd.

  10. Dan ben je inderdaad geen stadsmens. Ik vond Amsterdam een verademing nadat ik jarenlang in een dorp op de veluwe had gewoond. Inmiddels ben ik gesetteld in een kleinere stad, als soort van middenweg.

Leave a Reply