Uw uitnodiging voor de kattenvrouwtjesexperience

Zoals jullie trouwe fans weten, was ik 24 juli jarig. Dat betekent dat ik in augustus of september mijn verjaardag vier, want anders is iedereen op vakantie en kunnen mijn favoriete mensen niet op mijn feessie zijn. Elk jaar probeer ik weer een geniale uitnodiging te maken (Vorig jaar de jaarlijkse slachtoffers van Laura’s sarcasme-dag: Zoals jullie misschien wel weten, is het secreet vandaag jarig. Ze zegt dat ze 25 is geworden, maar waarom ziet ze er dan nog steeds uit als 12 jaar? Sommigen van jullie moeten al jaren haar nare opmerkingen, sarcasme en haat verdragen. We weten allemaal hoe zwaar dat is. Daarom heeft de haat aan Laura-club besloten om elk jaar een dag te organiseren waar we bij elkaar kunnen komen om ervaringen te delen), maar dit jaar heb ik mezelf wel overtroffen. Ik wil jullie graag kennis laten maken met mijn genialiteit (alsof jullie niet al wisten hoe geniaal ik ben, gekke Laura). Helaas is het een exclusieve uitnodiging, dus alleen als je echt heel famous en leuk bent, mag je de echte uitnodiging krijgen. Je kunt natuurlijk ook gewoon wachten op de fandag in Ahoy:

Geachte heer/mevrouw,

Bedankt voor uw aanmelding voor de kattenvrouwtjesexperience. Slechts een keer per jaar openen wij de deuren, zodat u kunt zien hoe het leven van een kattenvrouwtje er werkelijk aan toe gaat. Wist u bijvoorbeeld dat sommige kattenvrouwtjes zingen tegen hun kat (‘Dikkie, je bent de mooiste van de hele wereld’)? En nog vals ook.

Wij hebben u ingedeeld bij kattenvrouwtje Laura Bosua en haar kat Dikkie. Op *datum* stellen zij hun huis open, zodat u kunt ervaren hoe een kattenvrouwtje leeft. Toevallig is Laura op 24 juli 26 jaar geworden (je zou het niet zeggen, ze lijkt eerder 16) en is het daarom mogelijk dat u her en der wat slingers vindt. We raden u aan om haar rustig te benaderen en niet te lang in de ogen aan te kijken. Als kattenvrouwtjes zich in een hoek gedreven voelen, zetten ze sarcasme en gemeenheid als aanval in. Let goed op en bescherm uw hart. Ren weg als een kattenvrouwtje u fysiek aanvalt (dat zal met name bestaan uit een schop tegen de schenen, aangezien kattenvrouwtjes gemiddeld gezien niet zo lang worden) en bel de dierenambulance. Wij zijn niet aansprakelijk voor eventuele gevolgen.

Dit is belangrijk om te weten, voordat u deze experience aan gaat:
– We kunnen ons voorstellen dat u het een beetje eng vindt. Daarom raden we u aan om, mocht u een partner hebben, die mee te nemen.
– Allergie is geen belemmering, daar hebben we een, twee, drie, vier pillen voor.
– Kattenhaters wordt de toegang ontzegd.
– Er is drank en eten om te zorgen dat u het grote aantal verwijzingen naar katten in het huis aankunt.
– Het wachtwoord aan de deur is: kattig.
– Mocht u hulp nodig hebben, omdat u het spoor van kattensnoepjes naar het huis niet kunt vinden, bel dan naar *nummer*

Gezien de exclusiviteit van deze uitnodiging wil ik u vragen of u uw aanwezigheid kunt bevestigen dan wel ontkennen (‘Ik had me opgegeven voor een hondenmannetjesexperience???’).

We zien u graag op *datum*

Met vriendelijke groet,

Commissie Kattenvrouwtje

Volwassen zijn is soms wel een feessie

Vroeger moest ik uiteraard mee naar alle verjaardagen, want toen beseften mijn ouders nog niet dat ik de baas ben. Nu is dat niet zo leuk als je introvert en verlegen bent. Slim als ik was, nam ik altijd een stapel boeken mee. Dit hield namelijk alle vragen tegen (‘Hoe gaat het op school?’ keer duizend) en zo ging de tijd lekker snel. Ondertussen toastjes eten en gesprekken afluisteren en ik was een tevreden kind.

Helaas is het als volwassene niet meer sociaal geaccepteerd om boeken te lezen tijdens verjaardagen. Je mag niet eens te lang de kat des huizes aaien en er worden nóg vervelendere vragen gesteld (‘Hoe gaat het met de studie?’ ‘Wat kun je daar eigenlijk mee worden, filosofie?’ ‘Heb je al een nieuwe vriend?’). Zelfs de hapjes zijn niet meer zo’n feest als toen, want nu moet je letten op wat je eet.

Gelukkig hoef ik daar op mijn eigen verjaardag niet bang voor te zijn. Mijn vrienden aaien Dikkie om de beurt, bekijken mijn boekenkast (ik heb er nu trouwens twee, eat your heart out, Belle!), stellen originele vragen (ik probeer nu heel erg hard zo’n vraag te bedenken, maar er komt niets in me op, oeps) en eten m&m’s. Als ik zou willen, kon ik zo tijdens het feestje een boek lezen.

Oké, misschien is volwassen zijn soms toch wel beter.