Ik ben een romanticus

Ik ben heel veel. Een meisje. Een liefhebber van de kleur blauw. Een blogger. En een romanticus (romantica?).

Geen rozenblaadjes en kaarsjes, want dat is voor de fantasielozen (maar lieve jongens die dit doen, maakt niet uit, het gaat om het idee enzo, het is al heel wat dat jullie überhaupt iets doen). Nee, wanneer ik in een relatie ben, schrijf ik lieve briefjes en doe ze in een glazen pot. Ik plak boeken vol met herinneringen. Of ik verzin van die grappige, kleffe koosnaampjes, die niemand mag horen, behalve hij.

En niet alleen dat. Mijn hoofd zijn vol met romantiek. Vele scenario’s zijn al gepasseerd in mijn gedachten. Romantische films en boeken zijn er niets bij (en altijd geldt: still a better lovestory than Twilight). Ik zwijmel me suf. Je zou er bijna moe van worden.

Ik zal jullie een voorbeeld geven die ik zelf wel goed bedacht vind, al zeg ik het zelf. Misschien kunnen jullie het je nog herinneren, maar ooit was het winter en lag er sneeuw. Heel veel sneeuw. En tja, dan loop je het risico om te vallen. Het verhaal gaat als volgt:

‘Het is echt koud.’ mopper ik zomaar wat voor me uit en ik wrijf mijn handen tegen elkaar aan. En dan is het ook nog zo druk op het station. Wat een rotdag. Ik probeer me een weg te banen door de mensen, maar dan schuiven mijn voeten opeens over de sneeuw en begin ik te vallen (in slowmotion, net zoals in de film).
‘Ik ga mijn arm breken.’ is het eerste wat ik denk, tijdens die twintig seconden dat ik val. ‘Of mijn tas gaat open en al mijn spullen liggen op de grond en iedereen stapt erop en dan zijn al mijn papieren gescheurd en besmeurd of kwijt.’
Maar dan gebeurt het. Want voordat mijn hoofd de grond kan raken, voel ik al een paar sterke en gespierde armen om me heen (om maar even de chicklit-taal te gebruiken).
Ik word opgevangen door een jongen. Een leuke jongen.
Hij lacht, met van die pretlichtjes in zijn ogen weet je wel en zegt: ‘Gaat het een beetje?’
Ik stamel (zulk soort jongens zorgen ervoor dat je in de war raakt): ‘Ja, ja, het gaat wel. Dankjewel.’
Hij lacht weer. Je valt bijna flauw (‘Oh mijn god Laura, niet overdrijven.’ ‘Nou en, het is toch niet echt gebeurd en het is míjn verhaal.’).
‘Zullen we anders een kop warme chocolademelk met slagroom drinken, zodat je van de schrik kunt bekomen?’ stelt hij voor.
Ja ja, it is meant to be, dat snap je wel.
Dus ik ga met die jongen warme chocolademelk mét slagroom drinken en hij blijkt natuurlijk geweldig te zijn. We houden van dezelfde muziek, hij maakt me aan het lachen, houdt de deur voor me open en hij is ook nog slim, zo’n soort jongen.
En als we de Starbucks (we zijn op het station he) uit lopen, de kou in, verwarmt hij mijn handen met de zijne.

Zucht.

Helaas (of nou ja, zo helaas is dat nou ook weer niet, want ik houd niet van de winter) is het nu lente en ik denk dat de kans heeeeel klein is dat er nu sneeuw komt en dat ik dan bijna val, maar opgevangen word door een leuke jongen die warme chocolademelk met slagroom met me gaat drinken en mijn handen verwarmt.
Maar gelukkig bestaat er nog iets als struikelen over stenen en terrasjes in de zon.

Ik voel alweer een nieuw verhaal opkomen.

Love Actually

httpv://www.youtube.com/watch?v=KdzH6a-XEGM

Een film waarin de leukste/knapste/beste Britse acteurs (Hugh Grant! Colin Firth!) in spelen? Een film die grappig en lief is? Een film die over Kerstmis gaat, maar niet Home Alone deel honderdtachtigdduizend is?
Ik heb het natuurlijk over Love Actually.

Als jij deze film nog niet hebt gezien, ga dan in een hoekje zitten en je heel hard schamen. Om vervolgens naar de dichtsbijzijnste winkel/videotheek te racen en deze film kijken. Het is film waarin allerlei verhaallijnen zitten, zoals: de man en vrouw die elkaar ontmoeten als ze stand-ins zijn voor een seksscène, de man die verliefd is op de vrouw van zijn beste vriend, de minister president die verliefd wordt op het koffiemeisje of het jongetje dat verliefd is op zijn klasgenootje en niet weet hoe hij het aan moet pakken.

Als je deze film gaat kijken, dan heb je dit nodig:
– Chocola (maar dat heb je eigenlijk altijd nodig).
– Drinken (het liefst heel ongezond, Cola ofzo).
– Zakdoekjes (vooral voor de laatste scene).
– Je vriendje of vriendinnen.

Leukste quote:

Karen: ‘So what’s this big news, then?’
Daisy: [excited] ‘We’ve been given our parts in the nativity play. And I’m the lobster.’
Karen: ‘The lobster?’
Daisy: ‘Yeah!’
Karen: ‘In the nativity play?’
Daisy: [beaming] ‘Yeah, first lobster.’
Karen: ‘There was more than one lobster present at the birth of Jesus?’
Daisy: ‘Duh.’

Wel kijken: Als je Colin Firth en/of Hugh Grant geweldig vindt en als je Bridget Jones ook leuk vond.
Niet kijken: Als je liefdesverdriet hebt of een oude chagrijn bent.

An Education

httpv://www.youtube.com/watch?v=qn9IMe5jmf0″

Ik volg een vak voor mijn studie en dat heet theater- en filmanalyse. Punt is: ik moet binnenkort een paper schrijven over een film. En nou ja, die film had ik nog niet. Totdat ik deze film zag (zie hier de trailer).

Het speelt zich af in de jaren zestig in Groot-Brittannië en het gaat over Jenny (Carey Mulligan, speelt nu in de film ‘Never Let Me Go’).  Ze wordt door haar ouders gepusht om goed haar best te doen op school, zodat ze naar de universiteit van Oxford kan. Maar dan ontmoet ze David (Peter Sarsgaard), een man die twee keer zo oud is als zij. Door hem maakt ze kennis met een nieuwe wereld van mode, kunst en feestjes. Ze krijgen een relatie, maar of dit stand houdt… Misschien moet je gewoon de film maar kijken om daar achter te komen :)

Ik vind het een hele leuke film, omdat het Brits is (I like) en het zich afspeelt in de jaren zestig (I like). Bovendien is het een romantische film, maar niet a la Jennifer Aniston. Samen met Jenny ontdek je een nieuwe wereld, waar je zelf ook graag in zou willen verkeren. Dus lieve mensen, kijk deze film gewoon maar!

Wel kijken: Als je van het Britse accent houdt, de jaren zestig en/of romantiek.
Niet kijken: Als je alles wat niet Amerikaans is verafschuwt of dol bent op futurisme.

Favoriete quote:

Helen: ‘Somebody told me that in about 50 years, no one will speak Latin, probably. Not even Latin people.’