Mijn vriend weet het nog niet, maar wij gaan trouwen. Nu nog niet, maar over een jaar of vijf. Ik kan het me al helemaal voorstellen: de mooiste jurk evah (wit met een strak lijfje en de onderkant die een beetje uitloopt), mijn vriend in pak (!!!), ons poesje dat de ringen komt brengen (!!!!!!!), allemaal lieve mensen, lekkere taart, pure romantiek en tranen van geluk. De perfecte dag.
In werkelijkheid zal het waarschijnlijk zo gaan:
‘Pfff, moeten we nou echt trouwen?’ vraagt mijn hubby-to-be.
‘Jahaaaa,’ snauw ik, want ik ben gestresst, omdat ik geen tijd had om mijn hakken in te lopen (ik moest de bloemen op tafel regelen en de bruidsmeisjes gingen zeuren over dat ze dik lijken in hun jurken, ja duh, dat is de bedoeling).
Gisteren was ik mijn bruidsjurk aan het passen (er zat verdomme een vlek op) en toen kwam hij net binnen. Lekker is dat. Al een verrot huwelijk, voordat we getrouwd zijn.
Maar goed, vandaag is de mooiste dag van mijn leven. Ik neem afscheid van mijn nunogvriend en kleed me aan (één uur), laat mijn make-up (twee uur) en haar doen (drie uur) in mijn ouderlijk huis. Om één uur heeft mijn future husband nog steeds niet aangebeld. De bel blijkt kapot te zijn. Ik doe maar open.
‘Wat heb jij nou op je hoofd?’ is zijn eerste reactie.
De camera’s flitsen, terwijl ik gil dat het een sluier is.
‘Vind je niet dat ik er mooi uit zie?’
‘Misschien kun je die sluier beter afdoen.’
Ik stamp met mijn voeten gaten in het tapijt.
‘Dat hoort erbij,’ sis ik.
Ik trek hem mee naar de tweedehands Fiat Panda (de witte oldtimer die we wilden huren is in een greppel gevallen). Mijn jurk past er niet in, dus de helft hangt erbuiten. Ik doe de ademhalingsoefeningen die ik geleerd heb op de tlcbridezillacursus. Het helpt niet.
Als ik aan de arm van mijn vader naar binnen loop, staat die flapdrol op mijn jurk. De afdruk van een zwarte voet staat erop en volgens mij is hij gescheurd. Maar oh, daar staat mijn nutochechtheelbijnaechtgenoot en wat is hij mooi in pak! Maar waarom heeft hij zijn gulp open laten staan?
Na een hele toespraak van de gemeentelijke ambtenaar over liefde en romantiek (waar dan?), het ja ik wil (mijn overéénsecondeman: ‘Ja hoor.’) is het tijd voor de kus. Er zit rode lippenstift op de mond van mij nutochechtechtgenoot, maar hij laat het me er niet vanaf halen.
Tijdens de receptie moet ik minstens tachtigduizend mensen zoenen (ook die met baarden) en bijna allemaal gaan ze op mijn sleep staan. Bij de eerste dans staat mijn man op mijn voeten (en ik kon al bijna niet lopen, omdat ik die godsgruwelijke hakken van tachtig centimeter niet heb ingelopen). Ik drink de hele avond niets, omdat iedereen me aanspreekt, voordat ik de dranktafel heb bereikt.
Om vier uur ’s nachts zijn we dan eindelijk in het hotel. Ik plof op het bed en heb niet eens de kracht om mijn schoenen uit te trekken. Mijn hubby kijkt me verwachtingsvol aan.
‘Hoe zit het met de huwelijksnacht?’
Laat ik het erop houden dat het huwelijk niet lang heeft geduurd.
maandag, februari 3rd, 2014, 23:45 | 
Overig | 
RSS feed
| 
Respond | 
Trackback
4 februari 2014 at 06:46
Als ik op jullie bruiloft mag komen laat ik mijn baard staan.
4 februari 2014 at 09:30
Ik denk dat ik op de uitnodiging ga zetten dat baarden en snorren niet toegestaan zijn.
4 februari 2014 at 09:44
Al die bruiloften die ik heb meegemaakt (echt wel heel veel dus. No sarcasm) gingen ook daadwerkelijk zo.
4 februari 2014 at 09:45
..bijna allemaal dan. Sommige mensen leken wel echt heel gelukkig en relaxed en blij. Maar dat was wel een minderheid
4 februari 2014 at 10:21
Haha niemand die het zegt, maar zo gaat het natuurlijk wel ;) Prachtig!
4 februari 2014 at 12:02
Geweldig stuk. Mijn huwelijk ziet er gegarandeerd ook zo uit. Vol met blunders en fouten, daarom wil ik stiekem niet trouwen. Lijkt me makkelijker. En veiliger. :-)
4 februari 2014 at 13:37
Echt heel hilarisch!!!!! Ga vooral zo door, ik word er spontaan instabiel van! :D
xxx de instabiele kat
4 februari 2014 at 13:48
Hahahaha! Toch hoop ik voor je dat je huwelijk niet zo gaat lopen! ;)
4 februari 2014 at 15:21
Haha ja, volgens mij is het inderdaad een hoop gestress en geregel. Maar wel de moeite waard!
4 februari 2014 at 16:12
HAHAHA ik ging net bijna dood van het lachen. Geweldig stuk dit!
4 februari 2014 at 17:42
Klinkt als een erg goed toekomstbeeld van trouwen :)
4 februari 2014 at 18:16
Haha, leuk stuk! Van droombruiloft naar bruiloft waar alles mis gaat, maar nu kan het altijd meevallen toch?(;
4 februari 2014 at 19:39
Houd dit in je hoofd. Dan kan het hoogstens meevallen :D
4 februari 2014 at 19:39
Hahaha echt geniaal grappig!
5 februari 2014 at 22:30
Grappig geschreven! Alleen om dat soort dingen wil ik al nooit trouwen. Om de rest ook niet trouwens.
7 februari 2014 at 16:20
Hmm, ik blijf gewoon in een sprookjeshuwelijk geloven. IK HEB ALLEEN GEEN MAN.
7 februari 2014 at 17:19
Hahaha leuk geschreven!
8 februari 2014 at 13:38
Oww horror… Mag ik bruidsmeisje zijn? Ik zal niet klagen dat ik dik lijk in de jurk..
11 februari 2014 at 14:44
Misschien is niet trouwen een beter idee? :P
13 februari 2014 at 14:21
Dit is zeker waar! Mijn vriend en ik zijn vorig jaar getrouwd en alle cliche’s kloppen. Ik wist van te voren dat het NIET de MOOISTE DAG van mijn leven werd. Dit was het ook niet.
Ik heb er zeker van genoten. Maar ook veel van deze momenten gehad (zenuwen zenuwen zenuwen), nu ik je stuk las Laura, lag ik in een deuk! Hilarisch!! Het was de mooiste dag van het leven van mijn schoonouders/ouders en andere daggasten. Voor ons was het een dag om nooit te vergeten en er waren leuke/prachtige momenten maar ik vond het onwijs heftig!!! Gekke mensen… Wij wilde trouwen om het getrouwd zijn… meneer & mevrouw zijn… als dat je reden is; moet je gaan trouwen.
En wat er met mij gebeurden tijdens onze romantische huwelijksnacht… Mijn vriend viel als een blok in slaap, en ik heb 2 uur geslapen van de adrenaline en heb toen lekker om 07.00 ’s ochtends een broodje met pindakaas zitten eten met mijn lieve kat naast me (die overigens helemaal over de zeik was, omdat de ceremoniemeesters ons huis hadden opgepimpt voor de huwelijksnacht!)
PS; je bloggen zijn leuk!
14 februari 2014 at 09:19
Haha dat had ik niet verwacht dat het zo dichtbij de waarheid zat. En bedankt dat je mijn blogs leuk vindt :D
Trackbacks
25 maart 2016 at 17:19