Tag: kattenvrouwtje

Ik ben geen echt kattenvrouwtje, scusi

IMG_20160419_192411

Dat had je vast wel verwacht toen ik Dikkie in huis nam en al helemaal toen ik verklaarde weer vrijgezel te zijn. Maar helaas:

– De blogjes en foto’s van Dikkie zijn op een hand te tellen. Oké, twee.
– Ik app mijn vriendinnen (van wie bijna niemand zelf een kat heeft en de helft allergisch is, dus ik heb ook niet de juiste vrienden) niet elke dag met: WAT DIKKIE NOU WEER GEDAAN HEEFT. KIJK HOE SCHATTIG ZE IS OP DEZE FOTO.
– Maar toen ik samenwoonde, deed ik dat wel met ex-lover.
– Ik noem mezelf niet ‘het vrouwtje van’.
– Of Dikkie ‘mijn kindje’.
– Ik zeg mijn kat geen gedag als ik wegga. 
– Ik heb maar één kat, niet tien.
– Ik heb Dikkie nog nooit iets van kleding aangetrokken, hoogstens een dekentje over haar heen gelegd.
– Er hangt geen canvasfoto van mijn kat aan de muur.
– Ik praat niet met een hoog stemmetje tegen mijn kat. 
– Over foto’s gesproken: ik plaats niet dagelijks een foto van haar op Instagram. Niet eens wekelijks.
– Ik geef niet mijn halve maandsalaris uit aan kattenspeeltjes.

Valt reuze mee dus.

Het kattenvrouwtje van Oegstgeest

IMG-20130923-WA0001 (1)
Als u dit kattenvrouwtje ziet, wilt u dan onmiddellijk de politie van Oegstgeest bellen. Alvast hartelijk bedankt.

Er loopt een meisje rond in Oegstgeest. Klein, schattig en zenuwachtig om zich heen kijkend. Ze zoekt recht, ze zoekt links, onder, boven en gaat zelfs op haar hoofd staan.

Dit meisje is op zoek naar een kat.

Nee, niet omdat ze haar huisdier verloren is. Die heeft ze niet. En dat breekt haar hart. Eigenlijk is het een verslaving; als ze haar dagelijkse dosis katten niet heeft gehad, dan gaat ze trillen en soms valt ze zelfs flauw. Dus maakt ze Oegstgeest onveilig. Ze klakt met haar tong tegen haar gehemelte, roept ‘Poesje!’, denkt er zelfs over om kattensnoepjes te kopen.

Oh en als ze er dan één heeft gevonden, nou, dat wil je niet meemaken. Als een gek rent ze op het arme beest af, steekt haar hand uit, aait en begint als een malle te brabbelen: ‘Wie is er een lief poesje? Ja, jij bent een lief poesje. Ik ga je meenemen en dan blijf je voor altijd bij mij.’ Ze blijft maar aaien, uren achter elkaar, totdat de kat het zat is (vind je het gek?) en ervan door gaat. Nou, dat is nog wel het ergste moment. Het meisje gilt dan heel Oegstgeest bij elkaar, wat de katten alleen maar wegjaagt, en huilt onbedaarlijk. Kinderen liggen er wakker van, bejaarden horen de tv niet en scholieren komen niet meer aan leren toe.

Dus kwam er een plan. Heel Oegstgeest, behalve het kattenvrouwtje, verzamelde zich.
‘Misschien moeten we haar gewoon een kat geven,’ opperde de één.
‘Nee joh,’ zei de ander. ‘Dan wil ze er alleen maar meer. Het houdt niet op. Dat mens moet in rehab.’
Maar er is geen kattenvrouwtjesrehab in Oegstgeest. Gelukkig kwam een andere inwoner op een heel goed plan.
‘We schoppen haar gewoon eruit. Ze is feitelijk een crimineel, dus dat mag wel. Weg met het kattenvrouwtje!’
Heel het dorp schreeuwde mee, ‘Weg met het kattenvrouwtje!’, zodat het zelfs in Leiden te horen was.

Maar het kattenvrouwtje hoorde het niet. Die was bezig om een kat te aaien en daarbij wat te kirren. Ze had geen idee wat haar allemaal nog te wachten stond…