Laura’s liederenanalyse: in de maneschijn

Wat zijn eigenlijk de beste schooljaren? Ik weet het wel: groep één en twee op de basisschool. Spelen, kleuren, knutselen, dat was eigenlijk het enige wat je moest doen. Geen toetsen, spreekbeurten of nog meer van dat serieuze gedoe. En natuurlijk ook een heel belangrijk element: liedjes zingen.

Maar eerlijk is eerlijk: waar slaan die kinderliedjes eigenlijk op? Als kind let je daar niet op, net zo min als dat je denkt dat het toch wel erg raar is dat Sinterklaas met een paard op de daken kan.
Maar nu we volwassen zijn (soort van dan), wordt het ons allemaal duidelijk: het is dikke onzin.

Neem nu het liedje ‘In de maneschijn’. Sorry hoor, maar welke flapdrol heeft dat bedacht? Niet dat ik een carrière als liedjesschrijver ambieer, maar dat kan ik toch wel tien keer beter.

♫ In de maneschijn, in de maneschijn
klom ik op een trapje door het raamkozijn ♫

De grote vraag hierbij is: waarom in hemelsnaam? Dat is hartstikke gevaarlijk! Echt, ik ben er op tegen dat wij onze kindjes zulk soort liedjes leren, zeker als ze in de wijapenallesna-fase zitten.

♫ Maar je raadt het niet, nee, je raadt het niet ♫

Nee, dat klopt. Wat valt er te raden dan? Waarom je door het raamkozijn klimt? Dat vertel je geeneens, hoe stom is dat!

♫ Zo doet een vogel, zo doet een vis
En zo doet een duizendpoot, die schoenenpoetser is ♫

Wat hebben een vogel, een vis en een duizendpoot met de maneschijn, het raamkozijn en klimmen te maken? It doesn’t make sense! En het kan me helemaal niet interesseren hoe een duizendpoot doet die schoenenpoetser is, want die bestaan geeneens!

♫ En dat is één en dat is twee ♫

Eén wat? Twee wat?

♫ En dat is dikke, dikke, dikke tante Kee ♫

Ten eerste: het is niet lief dat je tante Kee dik noemt, dat heet volslank hoor! Ten tweede: tante Kee? Wat is dat nou weer voor naam?

♫ En dat is recht en dat is krom ♫

WAT IN GODSNAAM?

♫ En zo draaien we het wieleke nog eens om, rom-bom! ♫

Welk ‘wieleke’? En wat voor bom? Dat is gevaarlijk hoor!

Echt, ik vind het werkelijk waar verschrikkelijk dat de basisschoolkindjes dit soort liedjes leren. Dat WIJ dit soort liedjes hebben geleerd. Nee, we zijn niet agressief geworden door computerspelletjes, maar door dit soort liedjes. En dat zou afgelopen moeten zijn.

Het wordt maar weer eens pijnlijk duidelijk: deze wereld is hard. Bikkelhard.

(Binnenkort komt mijn boek: ‘Laura’s analyse van Nederlandse kinderliedjes en de verschrikkelijke conclusie’ uit, bestel hem nu!)