WCMS: hoe het wél moet

Ja sorry not sorry hoor dat ik weer over WCMS (Warme Chocolademelk Met Slagroom voor de n00bs onder jullie) blog, maar dit is gewoon een belangrijk onderwerp. Zeker aangezien het weer gaat vriezen. Ik ben aan het bedenken hoe ik dat nogmaals ga overleven, maar verder dan nooit mijn bed verlaten kom ik niet (en hoe kan ik dan WCMS drinken?). Dilemma’s.

Oké, vandaag ga ik jullie vertellen hoe WCMS moet. Want er zijn zoveel mensen in cafés die het fout doen. Gelukkig weet ik inmiddels waar de goede in Rotterdam zitten (Dudok!), maar soms wil je ook gewoon iets nieuws proberen. Dus, lieve café-eigenaren, hier is een handleiding voor als ik op bezoek kom. Beter houd je je eraan, anders ga ik een nare blog over je schrijven.

1. Reageer niet raar als Laura een WCMS bestelt. Oké, ze ziet er jong uit (16), maar ook weer niet zo jong als een kind (8), dus waarom bestelt ze WCMS, doe eens volwassen ofzo en waarom zegt ze het ook alsof ze zich een beetje kinds voelt. Reageer gewoon alsof ze een rode wijn bestelt: ‘Komt eraan, dé Laura.’

2. Zorg dat je slagroom hebt. Zeg dus niet als Laura WCMS bestelt dat jullie alleen WC hebt (echt, gadver), maar dat dit van Tony Chocolonely is dus dan kan het wel of dat er volle melk in zit, dus het is wel romig genoeg. Alsof er zoiets als romig genoeg bestaat.

3. Geef niet zo’n blokje chocolade die je zelf nog moet roeren in warme melk. Dit duurt te lang. Laura is ongeduldig en er blijft altijd een beetje chocolade hangen aan dat stokje en dat is gewoon zonde. Bovendien zorgen mensen met zo’n chocoladestok ervoor dat er geen slagroom bij zit, want hoe kun je dan nog roeren en dat is verkeerd, kijk maar naar punt 2.

4. Zorg voor een lepeltje. Hoe moet je anders WCMS drinken/eten? Volgens de enquête moet je eerst met een lepeltje alle slagroom ‘eten’ met een laagje chocolademelk en dan de rest van de chocolademelk opdrinken, voordat die koud is. Je gaat niet drinken als er allemaal slagroom in zit, want dan zit er slagroom op je neus en dat is zonde.

5. Vergeet het koekje niet. Laura heeft net twintig euro betaald voor deze WCMS, dus het minste wat je kunt doen, is er een koekje bijleggen. Let wel: dit moet een lekker koekje zijn. Een stroopwafeltje, chocoladekoekje, maar onder geen beding iets van boterkoek.

6. Zorg dat de chocolademelk van Chocomel is. Die is het lekkerst en de speciale mok waarin hij komt, is het perfecte formaat. #geensponhelaas

Zo, nu weet je alles over WCMS. Ik wens je (drink)plezier en vergeet niet te roepen dat Laura zo’n geweldige blogger is. Bedankt voor je aandacht.

De horror van WCMS

Ik ga wel eens borrelen met mijn filosofievriendjes. We hebben het dan over seks, filosofie en nooit over het weer.
‘Willen jullie wat drinken?’ vraagt de ober altijd, want dat is zijn werk.
Een biertje, wijn, nog een biertje en…
‘Ja,’ zeg ik met enigszins rode wangen. ‘Doe mij maar warme chocolademelk met slagroom.’
Tegenover mij zie ik een paar rollende ogen.
‘Neeee, Laura, niet weer! Neem gewoon een biertje.’
Maar ik houd niet van bier. Ik houd van warmte en calorieën.

Nooit schaam ik me genoeg om geen warme chocolademelk met slagroom (WCMS) te bestellen. Zo vroeg ik er een keer om in een bruin café in Den Bosch. Het was zo’n café waar alleen de echte Bosschenaren (?) (Of zullen we de inwoners gewoon Bossche Bollen noemen) kwamen. Kinderen, bejaarden, grote mensen, iedereen kwam er naar toe. Op de grond lagen de schillen van de pinda’s. Het was namelijk niet de bedoeling dat je die schillen netjes op tafel bij elkaar veegde, nee, het was handiger om die op de grond te pleuren. Prima, al hoorde ik wel ergens mijn moeders stem op de achtergrond (‘NIET OP DE GROND!).
Goed. Daar, waar IEDEREEN aan het bier zat (oké de bejaarden en kinderen aan de Fristi) zat ik dus aan mijn WCMS. Wat je met een beetje moed niet allemaal kan bereiken.

Maar nu was ik een keer in het meest hipsterige hipsterzaakje dat er maar bestaat (Gys in Utrecht, voor de nieuwsgierige mensen). Natuurlijk bestelde ik daar warme chocolademelk met slagroom.
En ik kreeg de shock van mijn leven.
‘Mevrouw,’ zei de serveerster. ‘We hebben geen slagroom…’
Mijn hart stond stil.
‘Maar het is wel chocolademelk van Tony Chocolonely! Geniet ervan!’
Met een veeg en ook een beetje met pijn in mijn hart (want Tony Chocolonely!) gooide ik de mok van tafel. Geen slagroom? GEEN SLAGROOM?! Dan kun je net zo goed niets drinken.

En sindsdien durf ik niet altijd even goed WCMS te bestellen. Want wat, the horror, als ze het niet hebben? Of nog erger: als ze alleen maar WC (dat klinkt toch ook niet) hebben? Gelukkig is het bijna lente, dan kan ik weer aan de chocolademilkshakes.

WC(MS)

Ik denk dat in september de eerste was, samen met de chocoladekruidnootjes. De zon deed toen nog hard zijn best, maar zie je mij boeien? Er is altijd een goed excuus voor chocolade.

Ik mag hópen dat jullie weten wat WCMS is, maar zo niet (Schaam je!): het staat voor Warme Chocolademelk Met Slagroom. In hoofdletters ja, want het is Goddelijk.

Je hebt van die mensen die zeggen warme chocolademelk te drinken met mij. Dat is prima. Ik zit met ze in een cafeetje en dan bestellen we het.
‘Warme chocolademelk graag,’ zeggen ze dan.
‘Met slagroom?’ vraagt de serveerster.
Hun antwoord? ‘Nee.’

Dat is toch de horror? Ik bedoel, warme chocolademelk zonder slagroom, dat is gewoon WC. Goor dus. Ranzig. Niet te zuipen.

Je snapt wel dat ik met die mensen geen vrienden meer ben.