Tag: belangrijk

WCMS: hoe het wél moet

Ja sorry not sorry hoor dat ik weer over WCMS (Warme Chocolademelk Met Slagroom voor de n00bs onder jullie) blog, maar dit is gewoon een belangrijk onderwerp. Zeker aangezien het weer gaat vriezen. Ik ben aan het bedenken hoe ik dat nogmaals ga overleven, maar verder dan nooit mijn bed verlaten kom ik niet (en hoe kan ik dan WCMS drinken?). Dilemma’s.

Oké, vandaag ga ik jullie vertellen hoe WCMS moet. Want er zijn zoveel mensen in cafés die het fout doen. Gelukkig weet ik inmiddels waar de goede in Rotterdam zitten (Dudok!), maar soms wil je ook gewoon iets nieuws proberen. Dus, lieve café-eigenaren, hier is een handleiding voor als ik op bezoek kom. Beter houd je je eraan, anders ga ik een nare blog over je schrijven.

1. Reageer niet raar als Laura een WCMS bestelt. Oké, ze ziet er jong uit (16), maar ook weer niet zo jong als een kind (8), dus waarom bestelt ze WCMS, doe eens volwassen ofzo en waarom zegt ze het ook alsof ze zich een beetje kinds voelt. Reageer gewoon alsof ze een rode wijn bestelt: ‘Komt eraan, dé Laura.’

2. Zorg dat je slagroom hebt. Zeg dus niet als Laura WCMS bestelt dat jullie alleen WC hebt (echt, gadver), maar dat dit van Tony Chocolonely is dus dan kan het wel of dat er volle melk in zit, dus het is wel romig genoeg. Alsof er zoiets als romig genoeg bestaat.

3. Geef niet zo’n blokje chocolade die je zelf nog moet roeren in warme melk. Dit duurt te lang. Laura is ongeduldig en er blijft altijd een beetje chocolade hangen aan dat stokje en dat is gewoon zonde. Bovendien zorgen mensen met zo’n chocoladestok ervoor dat er geen slagroom bij zit, want hoe kun je dan nog roeren en dat is verkeerd, kijk maar naar punt 2.

4. Zorg voor een lepeltje. Hoe moet je anders WCMS drinken/eten? Volgens de enquête moet je eerst met een lepeltje alle slagroom ‘eten’ met een laagje chocolademelk en dan de rest van de chocolademelk opdrinken, voordat die koud is. Je gaat niet drinken als er allemaal slagroom in zit, want dan zit er slagroom op je neus en dat is zonde.

5. Vergeet het koekje niet. Laura heeft net twintig euro betaald voor deze WCMS, dus het minste wat je kunt doen, is er een koekje bijleggen. Let wel: dit moet een lekker koekje zijn. Een stroopwafeltje, chocoladekoekje, maar onder geen beding iets van boterkoek.

6. Zorg dat de chocolademelk van Chocomel is. Die is het lekkerst en de speciale mok waarin hij komt, is het perfecte formaat. #geensponhelaas

Zo, nu weet je alles over WCMS. Ik wens je (drink)plezier en vergeet niet te roepen dat Laura zo’n geweldige blogger is. Bedankt voor je aandacht.

Wat ik deze week zoal heb gedaan, waardoor ik dit blogje niet vooruit kon schrijven

Op het moment van schrijven is het 14.29 uur op 27 oktober 2012 en ik moet om 16.45 weg. Ik ben pas rond een onbekend tijdstip dat in ieder geval veel later dan 23.45 uur is terug. Ik moet nog een blogje schrijven voor deze dag. Ik heb had geen onderwerp. Maar daarom ga ik jullie vertellen wat voor belangrijks ik gedaan heb deze week, zodat ik geen blogjes vooruit kon schrijven.

– Ik heb geleerd voor een tentamen.
– Ik heb veel gesogd (‘Ge-wat?’ ‘Ge-facebooktendergelijkeinplaatsvanstuderen.’).
– Ik ben op een langere jongen afgelopen alsof ik zijn meerdere was. (‘Pardon?’ ‘Toneelvereniging.’)
– Ik ging naar de eerste bijeenkomst van het schrijversclubje (bij gebrek aan een originele naam) van Literatuurwetenschap en was zwaar geïntimideerd door eerstejaars die al boeken hebben geschreven en KNAW-prijzen hebben gewonnen. Diezelfde eerstejaars vroegen aan mij: ‘Zit jij in de andere werkgroep?’ Mijn antwoord: ‘Eh nee, ik ben derdejaars.’ ‘Oeps…’ Heel raar, want normaal gesproken schatten mensen me altijd veeeeeel ouder.
– Ik heb studenten op straat gevraagd naar de relatie tussen hen en hun mobiele telefoon.
– Ik ben naar een film geweest over een robot die ik nog leuk vond ook (Robot and Frank, ga hem zien!).
– Er is iets geels op mijn wang geschminkt wat een ster moest voorstellen in combinatie met heel veel glitters, in het kader van het thema ‘Welcome to the future’ van een archeologiefeestje.
– Ik heb twee uur geslapen op een dag.
– Ik heb daarna gewinkeld in Leiden, waar ik een winterjas en laarzen heb gevonden (de fashionblogger in mij is weer blij).
– Ik heb apathisch voor me uit gestaard vanwege slaapgebrek.
– Ik ging naar radio Hoeksche Waard, dat weten jullie nog niet, maar ik doe daar sinds kort vrijwilligerswerk voor. Vorige keer heb ik de regie gedaan en deze keer ook een beetje, toen me plotseling gevraagd werd om ook een paar berichtjes voor te lezen. Oftewel: ik heb mijn radiodebuut gehad! (het ging niet helemaal vlekkeloos, maar dat vergeven de luisteraars me vast wel). Volgende week ga ik weer regie doen, die twee weken daarna ga ik samen met iemand presenteren en daarna (1 december): helemaal alleen (enggggg). Daar horen jullie uiteraard nog over!
– Ik heb voor het eerst mijn handschoenen aangedaan, omdat het zo ikgabijnadoodkoud is.
– Ik heb geluncht met Sunny (Birmse inburgeraar voor wie ik taalcoach bij het Rode Kruis ben en nee, zo heet ze niet echt). En ik heb chocoladekruidnoten voor haar gekocht en nu is ze verslaafd. Gemeen ben ik toch. Ik wilde gewoon een lotgenoot.

Het is nu 14.47 uur. En dit is wat er voor 23.45 uur nog moet gebeuren:
– Gebrek aan slaap opheffen (gaat niet lukken).
– De Sinterklaaslolly die je op de foto ziet opeten. Dit is het belangrijkste.
– Als het even kan iets aan de studie.
– Me omkleden voor een Halloweenfeest ’s avonds. Nee, het wordt geen spannend kostuum. Ik doe een blauw jurkje met sterretjes aan en dan zet ik een heksenhoed op en dan vind ik het wel weer goed!
– Eten bij een vriendin.
– Naar het feestje.

‘Maar Laura,’ zul je misschien zeggen. ‘Je kan toch ook gewoon geen blogje plaatsen?’
Dan, beste lezer, is het wel duidelijk dat je me nog niet goed genoeg kent.

We all have stories to tell

Bron

Verhalen zijn belangrijk voor mensen. Veel dingen die belangrijk voor ons zijn, dragen verhalen in zich. Bij literatuur natuurlijk, maar ook kunst en religie. Als we roddelen vertellen we verhalen, net zoals de media doen.

Waarom zijn verhalen zo belangrijk voor ons? Ze leren ons iets. Het levensverhaal van je oma, inclusief fouten, kan jou leren om niet dezelfde vergissingen te maken. Het verhaal van je beste vriendin dat ze heel verdrietig is zonder dat iemand dit weet, kan ervoor zorgen dat jij heel anders naar haar gaat kijken.
Daarnaast vertellen we ook verhalen vanwege het plezier. Denk aan televisie, strips, muziek, boeken etc. We komen zo in andere werelden terecht, werelden die soms niet eens bestaan.

Als je erover gaat nadenken, zitten overal verhalen in, gaat alles over verhalen. In de natuur, mensen, het leven.

Nee, we kunnen niet zonder verhalen. En dat vind ik helemaal niet erg.