Laura de voetbalster (dat laatste woord graag op beide manieren opvatten)


Dit is dus één van de vele voetbalprijzen (voor topscorer) die ik niet heb gewonnen. Balen.

‘Huh, maar jij houdt toch helemaal niet van voetbal?’
Dat klopt. Maar er was een tijd, lang, lang geleden, toen ik dat nog niet zo goed besefte.

Het was op de basisschool. Ik was nog naïef. Ik deed al mee aan schoolkorfbaltoernooien (ik geloof niet dat ik ooit gescoord heb, maar het gaat om het plezier toch?). Vanaf groep zeven kon je echter ook meedoen aan het schoolvoetbaltoernooi. Ik moet wel erg in de war zijn geweest, want: ik gaf me ervoor op. No pressure van mijn ouders, helemaal vrijwillig. Aan de drugs was ik niet, dus waarom dan? Geen idee.

Mijn broer zat op allerlei sporten, behalve voetbal en mijn broertje was nog te jong om naar de F-jes te gaan. Mijn vader (voetbalgek) was dan ook razend enthousiast dat ik meedeed.

Dat heb ik geweten ook.

We speelden wedstrijden tegen andere scholen en waren, net zoals bij korfbal, superslecht. Dat maakte mijn vader niet uit. Hij stond langs de zijlijn en schreeuwde de longen uit zijn lijf: ‘PASS DIE BAL NAAR LAURA!’
Hij moet wel blind van liefde zijn geweest, want ik was niet bepaald een talent en het was veel veiliger om de bal naar iemand anders te schoppen.
Terwijl mijn vader allerlei adviezen riep (‘Naar voren, naar voren!’), schaamde ik me kapot. Het was al erg genoeg dat ik aan die wedstrijden mee deed (ik was er inmiddels achtergekomen dat het verstandiger was om niet te voetballen) en dan kon bovendien het hele elftal mijn vader horen roepen.

Sindsdien heb ik de voetbalschoenen nooit meer aangetrokken. Gelukkig voor mijn vader ging mijn broertje wel op voetbal.

Ik houd het voortaan bij het kijken van de einde van de wedstrijden op tv als de voetballers hun shirts uit trekken. Daar ben ik wél goed in.

47 Comments to “Laura de voetbalster (dat laatste woord graag op beide manieren opvatten)”

  1. Mijn vader is een heeeeeeele tijd mijn atletiektrainer geweest, ook erg leuk. Het leukste was nog dat hij altijd de hele baan overschreeuwde (ja, echt), dus iedereen kon hem overal horen. Gelukkig was ik meestal te geconcentreerd om me ermee bezig te houden en te moe om me er druk om te maken :P

  2. Hahaha, leuk zo’n fanatieke vader. Ik ben ook wel goed in dat laatste ;) Al kan ik soms ook wel een hele wedstrijd kijken, ligt aan welk team er speelt, haha! Penalties vind ik trouwens altijd wel geinig, en spannend, om te zien. Zelf voetballen doe ik liever ook niet. Als we moesten voetballen bij gym was ik het liefst reserve, of als het echt moest (en bij gebrek aan beter) keepster. Ik kan me wel één keer herinneren dat ik de bal goed heb geraakt, die ging toen alleen recht in een klasgenoot zijn gezicht. Oeps…

  3. Op dat vlak ben ik dan misschien wel volledig atypisch. Als man nooit gevoetbald noch er interesse voor getoond als supporter of op TV.
    Maar voor een vrouw is het wel typisch dat ze het einde van de match dan weer wel leuk vinden als ze de shirts wisselen =)

  4. Voetbal.. Ook echt helemaal niks voor mij! Ik ren weg voor dat ding :P

  5. Ik denk dat m’n vader het ook wel leuk had gevonden als ik was gaan voetballen. In plaats daarvan schud ik liever m’n billen bij Zumba. Sorry pap.

  6. Haha, schreeuwende vaders aan de kantlijn! Te herkenbaar. Ik heb me vader ook een keer zo bij mijn zus gezien, en opeens is papa dan ‘anders’. Haha, geweldig! Voetbal is trouwens ook niet mijn ding hoor, ikvind het nut sowieso een beetje raar. Met z’n alle achter een bal aan rennen.. juist ja.

  7. Mijn vader is niet zo’n schreeuwer. Maar hij vond het wel erg leuk toen mijn zusje en ik op voetballen gingen (tig jaar geleden). Zo leuk dat hij onze voetbalschoenen steeds schoonmaakte. :-)

  8. Voetbal en Laura… Nee, laten we hier niet aan beginnen. Als ik al een keer een poging deed om de bal te trappen, dan raakte ik de schenen van de tegenpartij. Wel effectief trouwens om ze wat zwakker te maken.

  9. Jammer dat ze tegenwoordig hun shirt niet meer mogen uittrekken als er geen hemd onder zit, dat verpest toch wel een deel van het zicht.

  10. mijn vader was in het bestuur van een af andere club die in eerste (kan dat? geen idee wat dat is, ik herinner het me zo) speelde. ik moest eens mee gaan kijken. toen ik achteraf vroeg wie gewonnen had kreeg ik een draai rond mijn oren en hoefde ik nooit meer mee te gaan :-)

  11. Ik heb nooit wat met voetbal gehad en dat zal waarschijnlijk ook nooit gebeuren.

  12. Aan schoolkorfbal deed ik wel altijd mee! Dat kwam omdat ik zelf ook op korfbal zat, haha. Voetballen heb ik nooit gedaan!

  13. Haha. Ik deed nooit mee. Vroeger was ik niet zo sportief. Wat dat betreft ben ik nu het spiegelbeeld van vroeger.

  14. Ha ha. Merkwaardig dit hoor, ik vond Laura eigenlijk geknipt voor het voetbaltenue. Maar ja. Ze is eigenwijs hè. Niks aan te veranderen.

  15. ‘Ik houd het voortaan bij het kijken van de einde van de wedstrijden op tv als de voetballers hun shirts uit trekken. Daar ben ik wél goed in.’ -> wacht, ben je wel goed in het uittrekken van de shirts van de voetballers of je eigen shirt, want nu kan ik even niet volgen…

  16. Ik heb ooit ook meegedaan aan het schoolvoetbaltoernooi. Ook in een vlaag van verstandsverbijstering. Het was van ‘we hebben nog één meisje nodig voor het meisjesteam’, en toen ging het tussen mij en een ander kneuzinnetje. Ik was de ‘gelukkige’ winnaar. De hele wedstrijd heb ik continu naar de kant gerend die het verste van de bal verwijderd was. Zogenaamd om heel strategisch ‘vrij te staan’, maar vooral om maar niet die bal te krijgen – dus ik kreeg wel genoeg lichaamsbeweging tijdens dat toernooi.

    Ondanks dat waren we toch derde geworden.

  17. Haha, ach wat een teleurstelling voor je vader ;)

  18. Als ik iets niet leuk vind om te doen dan is het wel voetballen. Gelukkig maar, want ik kan er geen bal van (wat een woordgrap hé :))

  19. het is niet mijn sport, heel soms doe ik mee met een wedstrijdje als vrienden spelen ofzo, maar dan is het meer rennen achter de bal want ik kan niet eens op een leeg doel raak schieten.

  20. Bestaat er serieus zoiets als het schoolkorfbaltoernooi? Daar heb ik echt nog nooit van gehoord. Ik heb wel deel genomen aan het schoolvoetbaltoernooi trouwens ondanks dat ik compleet ruk ben met welke sport dan ook. Mijn vader boeide dat verder niet zoveel. Hij is niet zo’n man die langs de kant van de lijn gaat schreeuwen.

  21. Gelukkig is mijn papa geen voetbal-, maar een wielrennenfan. Niet dat ik daarom ooit begonnen ben met wielrennen, maar fietsen kan ik wel.

  22. Mijn hele familie doet aan voetbal maar dat talent heb ik niet meegekregen.. Overigens is het mijn moeder die altijd zo fanatiek staat te schreeuwen, en vader houd netjes stil haha.

  23. Hahahahaahha ja Laura ben je daar heel goed in? Denk dat de meeste vrouwen dat aspect van voetbal heel erg waarderen. Kan je gevoel bij je vader overigens helemaal voorstellen; mijn vader was mijn trainer in de tijd dat ik op hoog niveau voetbalde….. wat een hel. Lijkt wel of mannen (en ook vrouwen) even hun frustratie van de hele week aan het veld kwijt moeten en vooral even moeten pronken met hun kroost…

  24. Gelukkig is mijn broer ouder dan ik… En heeft hij meer voetbaltalent…

  25. haha, erg leuk stukje ;p. Ik deed vroeger ook mee was nog best grappig. Iemand uit mijn team mocht een vrije trap nemen voor mij, omdat iemand het grappig vond me uit te schelden… de scheids was daar minder blij mee. >.< Misschien komt het nog wel Laura, dan word je gewoon een pro :b

  26. Haha, dat soort naieve dingen deed ik ook op de basisschool, korfballen in het schoolteam terwijl ik echt GRANDIOOS slecht ben in alle balsporten en al zeker als je die bal met je handen aan moet raken; en ik ben ook een keer meegeweest naar een voetbaltoernooi als toeschouwer, als enige meisje omg :P

    Over voetbal gesproken: tis net de vraag op tv of Ronaldo een nieuwe coupe heeft na rust :P

  27. Voetbal is niet zo mijn ding. Wel die van mijn vriend. Ik delf altijd het onderspit.

    Ik vind die prijs wel mooi trouwens.. Ik vind dat je hem had moeten winnen.. :)

  28. Ik heb nooit bij een club gevoetbald. Wel gewoon in de gymzaal voor de fun met vrienden. Of buiten tussen geïmproviseerde doelpalen.

  29. Haha, ik haatte het voetballen vroeger op school, ik liep dan ook altijd weg van de bal ;-)

  30. Grappig, deed ook altijd mee aan schoolkorfbaltoernooien en in groep 8 aan schoolvoetbal. In korfbal waren we altijd wel redelijk, omdat er twee goede korfballers in ons team zaten. Maar schoolvoetbal… Vreselijk! snap echt niet dat ik daaraan mee deed. Stond ik in m’n eentje voor een open doel, iedereen juichen dat ik ‘m erin moest schieten en ik schoot ver naast (wat voetbal betreft heb ik totaal geen richtingsgevoel geloof ik). Tot zo ver mijn schoolvoetbalavonturen, haha. Erg herkenbaar verhaal dus!

  31. Ik vind voetbal super leuk om te doen! Ik wilde toen ik een jaar of 8 was ook graag op voetbal. Helaas vonden mijn ouders dat niet zo’n goed idee omdat ik net hersteld was van gescheurde enkelebanden die ik had opgelopen tijdens… Juist, een potje voetbal.
    Maar ik voetbalde dus regelmatig gewoon buiten. Op de middelbare school zelfs elke avond, met vrienden die wel op voetbal zaten en mij regelmatig vroeg of ik as-je-blieft bij hen op voetbal wilde komen. Ik had toen echter bedacht dat ik dan ook rondjes zou moeten rennen en andere conditie oefeningen zou doen en dáar had ik dan net weer geen zin in, haha! Nouja toen kreeg ik last van m’n enkel en was het over met voetballen :(

    (Sorry, beetje een lang verhaal!)

  32. ik heb twee linkerbenen, dus papa had het al snel opgegeven bij mij.

  33. Een schreeuwende vader, zucht, hier handbal gespeeld en heel soms kwam vader-lief kijken, dat kon ik luid en duidelijk horen

  34. Ik stond langs de zijlijn met schoolvoetbal, no way dat ik zelf geen spelen :P

Leave a Reply