Vage verpakkingen: cherrytomaatjes van de Albert Heijn en Samsung

Verpakkingen, handleidingen, teksten achterop shampooflessen: je leest ze, omdat je iets te doen moet hebben in de bus of omdat je niet snapt hoe het strijkijzer werkt, maar eigenlijk is het supersaai. Of toch niet? Het leek me leuk om een nieuwe rubriek te beginnen waarin ik verpakkingen (de serie heet ‘Vage verpakkingen’ vanwege de alliteratie, maar het geldt ook voor handleidingen en dergelijke, mocht je trouwens een betere naam weten, let me know!) laat zien waar iets raars mee aan de hand is, iets grappigs op staat of opmerkelijk is. Mocht jij iets gespot hebben, mail het dan naar laura@lauradenkt.nl!

Cherrytomaatjes 

Nu vraag ik me sowieso af waarom ze cherrytomaatjes heten (misschien omdat het de vorm heeft en net zo groot is als een kers?) en waarom, als mijn hypothese klopt, we het dan als ‘sjerrie’ uitspreken en niet als ’tjerrie’ (op zijn Engels dus), maar goed, dat doet er eigenlijk niet toe.

Goed. Cherrytomaatjes van de Albert Heijn dus. Niet zomaar tomaatjes, oh nee, ze zijn mooi wel excellent. Goed om te weten. Waarom ze excellent zijn? Omdat ze geselecteerd zijn op basis van hun unieke vol zoete en aromatische smaak. En wat staat dan daarna? Het leven is genieten.

Beste Albert Heijn. Ik vind cherrytomaatjes lekker en inderdaad, daar kan ik best van genieten. Maar om dat nou meteen op het hele leven te betrekken, dat gaat me toch net iets te ver. Bewaar deze uitspraak maar voor één of ander zweverig tijdschrift over de feel good-mentaliteit.

Samsung

Stel je voor. Je hebt er werkelijk maanden over gedaan om de prachtige lange nagels die je nu hebt te krijgen. Ze zijn zo mooi dat je niet eens een manicure nodig hebt. Het is werkelijk fantastisch.

En dan krijg je een nieuwe telefoon.

In een nieuwe telefoon hoort natuurlijk een SIM-kaart, anders heb je er niet zoveel aan. Maar ja, dan moet je wel eerst het achterklepje verwijderen. Stel je nu eens voor dat je dat klepje verwijdert en dat dan je onwijs mooie lange nagels kapot gaan. Zeg nou zelf, dat is toch een wereldramp?

Dat weet Samsung ook wel, dat dat een wereldramp is. En daarom zijn ze bij Samsung zo vriendelijk geweest om te vermelden dat je wel voorzichtig moet zijn met het achterklepje, anders zou je zomaar je nagels kunnen beschadigen.

Nu heb ik korte nagels, dus maakt het mij niet uit, maar toch: ik geloof dat ik het goede merk heb gekozen.

Laura’s brieven: Albert Heijn en Plint

De afgelopen weken heb ik enorm veel brieven (twintig om precies te zijn) geschreven naar verschillende bedrijven en instanties. Daar stonden vragen in en soms ook suggesties (niet allemaal even serieus). Waarom? Omdat brieven schrijven leuk is. Omdat het kan en omdat ik benieuwd ben wie er (überhaupt) terugschrijven en wat dan precies! (Nogmaals: let niet op mijn handschrift, daar gaat het niet om!)

Albert Heijn


Klik op het plaatje om het groter te maken.

Ach ja, de Albert Heijn, die kennen we allemaal wel. Dus daar was ik logischerwijs wel nieuwsgierig naar. Daarom heb ik een paar vragen bedacht (de laatste vind ik het leukst, als je het filmpje niet kent, klik hier.). Maar de allergrootste vraag is natuurlijk: wat hebben ze geantwoord?

Nou, dit dus. Ik snap het wel, groot bedrijf enzo en dat ze niet alles zomaar prijs kunnen geven. Maar het blijft jammer. Dus helaas pindakaas, de supermarkten doen het niet zo goed in deze serie!

Plint

Ik weet niet of jullie Plint kennen, maar het is een geweldige webshop (en hun producten zijn ook in sommige winkels te koop). Ze verkopen namelijk posters, kussenslopen, kaarten etc. met gedichten erop.  Lief als ik ben, heb ik een aantal suggesties gedaan.


(Voor de taalnazi’s onder jullie: vind de fouten).

Op de site staat inderdaad hoe het werkt als je gedichten wil opsturen (http://www.plint.nl/meedoen/), maar niet alle eisen staan daarbij. En misschien kijk ik verkeerd, maar informatie over Plint zelf kan ik niet vinden. Dat er al een agenda was, wist ik niet, maar helaas wordt er niet op mijn voorstellen gereageerd.
Maar goed, het is alsnog een veeeeeeel betere reactie dan die van de Albert Heijn. Niet alleen hebben ze een handgeschreven kaart gestuurd, ook deden ze er nog wat boekjes over de producten van Plint bij. Leuk! :)

Mijn angst: de catastrofale omslag

Ik heb een angst en die komt soms uit een donker hoekje gekropen als ik bezig ben met een blog. Deze angst gaat zo: op een dag word ik wakker. Het zonnetje schijnt, de vogeltjes fluiten, er lijkt niets aan de hand te zijn. Ik stap mijn bed uit en ja, ik ben zelfs vrolijk. Het eerste wat ik doe, is de computer starten. Ik ben namelijk wakker geworden met een leuk idee voor een blogje. Word opent zich. Een wit vlak verschijnt op mijn beeldscherm. Ik wil gaan typen, maar mijn vingers blokkeren. Wat moet ik eigenlijk zeggen? Met welk woord moet ik beginnen? Ik typ een paar woorden, maar het slaat nergens op. Ik druk op de backspace-knop. Ook de pogingen daarna mislukken.
En dan, met een klap, besef ik het: ik ben de woorden kwijt. Van de één op de andere dag kan ik niet meer schrijven. Ik heb opeens net zoveel schrijftalent als de buurman. En dat is niet zoveel, dat kan ik je wel vertellen.

Mijn dromen zijn weg, want er is geen enkele kans meer dat ik ze kan vervullen. Ik stop met mijn studie en ga bij de Albert Heijn werken. Vijfenveertig jaar lang denk ik aan wat er van mij had kunnen worden als deze catastrofale omslag mij niet had getroffen. Met elke piep van de scanner voel ik een steek in mijn hart. Na mijn pensioen kijk ik veel televisie. Kruiswoordpuzzels durf ik niet aan. Ik doe niet aan boodschappenlijstjes, want ik ben bang voor de pen op het papier. Elke dag als ik opsta, hoop ik dat ik weer de oude ben. Maar dat zal nooit gebeuren…

Gelukkig kan aanleg/talent nooit op de één of andere dag verdwijnen. Het is dus geen realistische angst, maar toch ben ik er soms bang voor.

Welke angst heb jij die eigenlijk niet realistisch is?