Tag: bijles geven

Laura’s brieven: Sandra en Zhen Zhen

Ik heb twaalf mensen, bloggers, mensen die ik ken, mensen die ik niet ken, een brief geschreven en zij schreven me terug. Hieronder twee daarvan :) (de laatsten!)

Sandra


Klik op het plaatje om het groter te maken.

Toen ik deze brief schreef, had Sandra al een tijdje niet geblogd. Maar gelukkig is ze nu weer begonnen! Ik ken haar niet in het echt, maar ze studeert ook in Leiden (rechten).

Leuke brief terug! Roebels ken ik niet, de rest wel. De toekomstdromen van Sandra klinken heel erg mooi, ik hoop dan ook dat ze uit zullen komen!
Dan mijn antwoorden. Allereerst Sandra, bedankt voor de logeeruitnodiging, dat is heel lief :) Ik ben van plan om volgend collegejaar in Leiden op kamers te gaan. Stappen doe ik eigenlijk alleen in Rotterdam. Mijn studievereniging heeft niet veel feestjes (en het is een beetje lastig, omdat ik niet in Leiden woon) en ik zit niet bij een studentenvereniging. Maar volgend collegejaar ben ik wel van plan om ook in Leiden te stappen ja :)

Zhen Zhen

Zhen Zhen is, zoals je al kunt lezen in de brief, mijn ex-bijleskindje. Toen ik in de zesde (vijfde?) zat, heb ik haar een jaar bijles gegeven in geschiedenis. Ik heb veel bijleskindjes gehad (ja, ik vind het leuk om bijleskindje te zeggen, ook al zijn ze net zo oud haha), maar ze blijft toch echt de leukste!
Zoals je misschien wel kunt raden, is Zhen Zhen geen Nederlandse naam: het is Chinees!


Dit zat op de brief :)

Een kleurige brief is het geworden, erg leuk! En ik weet niet wat jullie vinden, maar dit is denk ik wel de grappigste brief haha. Dus dankjewel, Zhen Zhen!

Dit waren alweer de laatste brieven van de serie. Ik ben nu bezig met het schrijven van de brieven aan bedrijven (bijna klaar en dan maar wachten op de antwoorden). Dus ik ga eerst daar weer een serie van doen (de laatste) en daarna nog een serie zoals deze. Het zal nog een tijdje duren, maar als je je wil opgeven, dan kun je het alvast in een reactie zetten of mailen (laura@lauradenkt.nl). Mocht er nou enorm veel animo zijn (je weet maar nooit), dan wil ik het zo doen: een maximum van twintig mensen, waarvan tien bloggers en tien mensen die ik al dan niet ken (dus je kan ook je oma opgeven ofzo haha), zodat er een beetje een balans is. Oh en mannen: schroom niet! Er deden nogal weinig mannen mee aan deze serie, dus zorg voor de balans!
(En als je het nog niet zeker weet: ik zal dit ook nog erbij zetten bij het laatste blogje van de bedrijven-brieven, dus je kan er nog heeeeeeel lang over nadenken haha.)

Bijles: Laura’s manier om de wereld een betere plek te maken

Al een aantal jaar maak ik de wereld een stukje beter door bijles te geven. Dit doe ik, omdat ik een goed mens ben en mijn steentje bij wil dragen (nee, dat ik er veel euro’tjes aan verdien heeft er natuurlijk níets mee te maken). Helaas wordt dit niet altijd gewaardeerd.

Het is begonnen op de middelbare school. Ik was daar bekend als moeder Theresa en werd daarom gevraagd om bijles te geven (ik kwam erachter dat je veel geld kon verdienen met bijles en ben het daarom gaan doen). Welwillend als ik ben, nam ik deze dankbare taak op me.
Bijles geven is vervelender dan je denkt. De bijleskindjes waren namelijk niet zo welwillend. Ik kreeg twee jongetjes uit 1-vmbo, aan wie ik Engels bijles moest geven. Aan de vele keren dat ze niet op kwamen dagen en het gebrek aan inzet was te merken dat ze hier overduidelijk niet zelf voor hadden gekozen. Wat ouders hun kroost allemaal niet aan doen, het is toch werkelijk verschrikkelijk.
Ook voor mij was het niet één van de makkelijkste klusjes. Geloof me, na tachtig keer vertellen dat ‘but’ ‘maar’ betekent, ben je het ook wel zat. Gelukkig kwam daar het einde van het jaar in zicht.

Ook in de zesde zette ik mijn taak als wereldverbeteraar voort (wel jammer dat de belastingdienst erachter kwam dat het zwart betaald werd en ik opeens drie euro minder ging verdienen per uur). De bijleskindjes van vorig jaar hadden het gebeuren niet overleefd. Sinds de zomervakantie heeft niemand (in ieder geval ik)  meer van hen vernomen. Ik kreeg een aantal nieuwe bijleskindjes. Eén van hen is nooit komen opdagen en ik ben nog altijd op zoek naar hem. Bel me, als je hem gevonden hebt.
De andere bijleskindjes begrepen gelukkig wel dat ‘but’ ‘maar’ betekent, ook al maakt dat niet uit, want ik gaf Duits en geschiedenis bijles. Geschiedenis? Zult u vragen. Ja. Bijles geven in geschiedenis is mogelijk. Ik ben daarvan het levende bewijs.
Het jaar sukkelde voort. Soms sneuvelde een bijleskindje, maar er kwam altijd weer eentje voor in de plaats. Toen ik de laatste punt had gezet op mijn Grieks examenblad, kwam de paniek.
Heeft mijn leven nog wel zin zonder bijles?

Ik vond mijn redding in één van de informatieblaadjes die ik tijdens de EL-CID (introductieweek in Leiden) gekregen had. Studentsplus. Studenten geven bijles aan scholieren.

Sindsdien huil ik mezelf niet meer in slaap. Ik ben gelukkig (mijn bankrekening ook).