Tag: den haag

Uw blogger is blij

Het was november en ik zocht een stage voor mijn minor Journalistiek en Nieuwe Media. Ik kan u vertellen: dat is zo makkelijk nog niet. Je wilt liever niet stage lopen bij het plaatselijke sufferdje. Het is niet zo handig als je stageplaats Zwolle is wanneer je in Oegstgeest woont. En als je dan iets hebt gevonden, moet je maar geluk hebben dat je uitgenodigd wordt naar aanleiding van je mailtje. En het is al helemaal een wonder als je op basis van dat gesprek aangenomen wordt.

In september was ik nog met een vriendin naar het Letterkundig en Kindermuseum in Den Haag geweest. Ik studeer Literatuurwetenschap. Het museum is awesome. Eén plus één is twee.

Ik belde. Ik kreeg iemand aan de lijn die zei dat ik moest mailen naar die en die.

Ik mailde naar die en die.

Het e-mailadres klopte niet.

Ik belde weer en kreeg het goede e-mailadres.

Ik mailde naar die en die.

Het e-mailadres klopte weer niet.

Dacht ik, want opeens kreeg ik een mailtje met een uitnodiging voor een gesprek. Het gesprek vond plaats en ik werd geschikt bevonden.

Dikke prima, denk je. Maar zoiets moet wel goedgekeurd worden door je stagedocent. Hmm ja, tja, ja, zei hij. Het is op de grens van wat we toestaan, maar vooruit, het mag wel.
Nu moet je weten, de universiteit is zo makkelijk nog niet. Want dan moet je een stageplan schrijven die goedgekeurd moet worden door diezelfde stagedocent. En dan moet het nog goedgekeurd worden door de examencommissie.

Inmiddels was het al januari en dat terwijl de stage in januari plaats zou vinden. Ik stond doodsangsten uit, want wat als het niet werd goedgekeurd door de examencommissie? Het was immers op het randje. Maar je raadt het al: het is goedgekeurd!!!!!!!!!!

Sinds donderdag loop ik stage, maar wat doe ik dan zoal? Nou, lief lezertje, vanaf 8 maart komt er een tentoonstelling over Jan Siebelink in het Letterkundig Museum. Daarbij wordt een wandelapp gemaakt, die zich richt op het centrum van Den Haag (een aantal van Siebelinks romans spelen zich daar af) en een audiotour. Ik ga daarmee helpen.

Wat ik daarvoor moet doen? Nou, ik moet bijvoorbeeld morgen naar Ede om Jan Siebelink te ontmoeten. Ik houd nu al van mijn stage.

Oftewel: mijn dag kan niet meer stuk. Zelfs de sneeuw en kou kunnen het niet meer verpesten.

(En oh ja, dan nog wat minder goed nieuws misschien: in januari loop ik fulltime stage en daarna drie dagen + 2 dagen college en ik moet ook nog een scriptie schrijven.  Daarnaast schijn ik ook nog vrienden, familie en een vriendje te hebben die met me af willen spreken. Druk druk druk, dus vanaf nu ga ik om de dag bloggen. Wellicht dat ik in maart, dan is mijn stage afgelopen, wel weer naar vijf dagen ga, maar dat zie ik dan wel weer. En nee, ik zal niet stoppen met bloggen, wees maar niet bang!)

(G)een vies, oud mannetje?

262795_453296551400001_1020182025_n
Deze foto stond op de Facebookpagina van Dionne’s blog met als onderschrift: “Ik heb vandaag Laura (www.lauradenkt.nl) ontmoet en ze wilde per se op de foto met een paaltje en een agent die uit een auto stapte.”

Ik had afgelopen woensdag niets te doen, dus vroeg ik of iemand met mij een gekke actie wilde doen en die iemand werd Dionne.
Die dag werd er een belangrijke vraag beantwoord: zou Dionne een vies, oud mannetje zijn of niet? Voor het verhaal zou het spannender geweest als ze het wel was geweest, maar gelukkig was ze een gewoon (nou ja, gewoon) meisje van ergensindetwintig. Wel zonder rode jas aan, waar ze het tachtigduizend keer over gehad heeft dus waarom niet zou je denken, waardoor we helaas niet matchten (is dat een woord?).

Het plan was dit: ik zou drie gekke/rare/leuke/lieve acties bedenken en Dionne mocht kiezen. Ik had zo mijn voorkeur, maar die bracht ik uiteraard niet naar voren, ik was volstrekt onpartijdig, neutraal en objectief. Gelukkig koos Dionne toch het plan van mijn voorkeur, heel knap dat ze raadde dat ik die wilde ondanks mijn pokerface (p-p-p-pokerface).

Het plan was dit: doen alsof we toeristen waren (die heel slecht Engels konden).
Probleem 1: uit welk land zouden we dan komen?
Probleem 2: ons uiterlijk. Het zou het makkelijkst zijn als we ons konden voordoen als Japanners, maar eh ja, iets met blondachtig haar en blanke huid.
Oplossing: we besloten dat we uit een Scandinavisch land kwamen, Dionne gaf ons de Noorse namen van haar vrienden (iets met Reinhilt ofzo?), maar ik wilde Ronja heten (RONJA DE ROVERSDOCHTER). Wat Zweeds schijnt te zijn. Lekker boeiend. Maar het mocht niet van Dionne, want dat was te obvious.
‘Dan kan ik net zo goed Pippi heten.’ zei ze.
Meesterlijk idee.
Uiteindelijk werd ik Pippi vanwege mijn haar en zij Ronja. We oefenden ons Scandinavisch brabbeltaaltje.
‘Je klinkt Italiaans.’ zei Dionne.
Beledigd liep ik weg en pas na een halfuur huilen was ik gekalmeerd. We gingen naar de Gevangenpoort in Den Haag, als Nederlanders. We volgden ook de rondleiding (we zijn onder andere in de cellen geweest, waar een oud stelletje zonder schroom op de plee ging zitten..) en we gingen net van de ene cel naar de andere, toen mevrouw de rondleidster vroeg: ‘Zijn jullie Nederlands?’
‘Eh… Ja.’
‘Oh ja, want ik dacht dat jullie misschien Engels waren.’
Is onze toeristenactie toch nog gelukt.

(bovenstaande foto is een poging tot toeristenfoto, ik was alleen mijn roze camera en Hello Kitty-backpack vergeten mee te brengen)