‘Met Laura.’

Onze Mickey Mouse-telefoon.

Ik houd niet van sommige dingen. De kleur geel bijvoorbeeld. Of de tram. Of mijn bed opmaken. Het zijn zomaar wat dingen. Maar er is nog meer: ik houd ook niet van telefoneren.

Het is niet dat mijn handen beginnen te trillen, zodra ik iemand moet gaan bellen. Of dat mijn stem het opeens niet meer doet. Of dat ik een allergische reactie krijg wanneer ik in de buurt van een telefoon kom. Het zijn meer the side effects (om het zo maar even te noemen).

Bijvoorbeeld het onbekende nummer. Ik had het toevallig een paar dagen geleden nog. Ik werd gebeld, maar voordat ik kon opnemen, stopte mijn Spongebob-ringtone al (nee, niet dat liedje wat je aan het begin hoort, maar een ander deuntje, heel grappig in ieder geval). Ik wilde terug bellen, maar: onbekend nummer. Tja, dat gaat lastig.
De grote vraag is dan natuurlijk: wie heeft me gebeld? Daar kun je hele enge verhalen bij verzinnen. Het is een stalker. Of een hijger. Of (dit is de ergste)… de KPN. Wie het ook moge zijn, ik zal daar nooit achterkomen als ze niet terug bellen. Irritant.

En dan nog iets. Je bent alleen thuis (laat het feest maar beginnen: muziek keihard aan, heel vals meezingen en ondertussen allerlei ongezonde troep naar binnen stouwen) en dan gaat de telefoon. Want hij gaat altijd.
‘Hallo met Laura.’
‘Hallo met jowiejrowijrowjerioewjrr.’
Een hoop geblabla en dan: ‘Zijn je ouders thuis?’
‘Nein.’
(‘Zeg jij echt nein?’ ‘Nee, natuurlijk niet. Maar het is wel grappig.’ ‘Nou, wat je grappig noemt.’)
‘Oh, kun je dan doorgeven dat ik gebeld heb?’
‘Ja, dat is goed.’
En dan kun je jezelf wel voor je hoofd slaan. Want je hebt niet verstaan hoe de ander aan de lijn heet (je verstaat het nooit) en je durft niet te vragen of ze het opnieuw kunnen zeggen.
‘Hoi mam, eh ja, er heeft iemand gebeld. Nee, ik weet niet meer hoe hij heet. Iets met jowjeirojwoerijoewirj.’
Lang leve de duidelijkheid.

Zo zijn er nog meer ergernissen: mensen die ‘Hoi hoi!’ zeggen als ze ophangen (je mag alleen hoi zeggen in het begin, niet ter afsluiting, mensen), op speaker gezet worden, stiltes en nog zoveel meer.

Maar ondanks dat is zo’n telefoon toch maar verdomd handig.

52 gedachten over “‘Met Laura.’”

  1. Haha, helemaal waar! Als ik nu bij m’n ouders de telefoon opneem vergeet ik zelfs dOor te geven dat er is gebeld.. Oeps. Zo gewend aan niet meer daar wonen :p

      1. Echt wel! Dat zit er gewoon in. We kunnen er niks aan doen. Maar je moet het ook niet zeggen alsof je binnen komt. “Hoi! Hoi!” Dat is inderdaad raar. Het moet een beetje dweperig: “Hòòòjòòòi.” “Hoi jong” is nog beter.

  2. Ik hou ook niet van bellen. Vooral naar mensen bellen vind ik vervelend. Ik probeer dan voor af te bedenken wat ik ga zeggen, en wat de ander gaat zeggen en vooral dat laatste gaat niet. En dan ga ik doemdenken en gaat alles fout in mijn hoofd en dan probeer ik andere mensen over te halen om te bellen.

    Het liefst regel ik alles per e-mail. Maar als het moet dan doe ik het wel, soms dan. Na een paar dagen.

  3. Haha, de KPN! Verschrikkelijk zijn die! En op mijn oude telefoon werd ik op een gegeven moment zo’n 4 à 5 keer per dag gebeld door onbekend, nou dan neem ik ook niet meer op hoor! De stalkers… ;)

  4. Oei, herkenbaar! Ik heb een hekel aan telefoneren met vreemde mensen, zoals wanneer ik de kapper moet bellen of kaartjes wil bestellen voor een musical ;) Ik een tijdje zo’n vervelende man/vrouw gehad die elke keer belde, maar dan niks zei, ik ben daardoor toch altijd enigszins op m’n hoede bij onbekende nummers ;)

  5. of van die gesprekken van ‘Hallo, met Linda’
    ‘hallo? Ik hoor niks?’
    ‘Ja, met linda!’
    ‘Ik hoor helemaal niks.. ik ga ophangen’.

    Dat soort gesprekken heb ik echt heel vaak, geen idee waar het aan ligt. Er kan zo veel fout gaan tijdens het bellen, zucht :p

  6. Ik ben ook niet zo’n beller. Maar dit herinnert me wel, ik moet nu toch echt de tandarts gaan bellen, voordat ik het weer uitstel/vergeet ;p

  7. Dat met die namen heb ik ook zo vaak. Als ik door onbeken wordt gebeld is het vaak mijn moeder, want ons huisnummer is een gehim nummer en komt dus overal als onbekend te staan, ook al staat ie in je contactpersonenlijst.

  8. Herkenbaar, herkenbaar :). Grappig hoe mensen altijd menen te moeten bellen als het jou niet uitkomt, ik moet ook vaak eerst de muziek zacht of uitzetten voordat ik de telefoon op kan nemen.. En hoi zeggen aan het eind. Klopt naar mijn beleving ook niet! :P

  9. Ik ben ook niet zo goed in bellen. Mijn vader duwde altijd de telefoon in mijn handen, met het nummer al gedraaid natuurlijk, zodat ik wel moest. Haha, zo erg was ik dus. Tegenwoordig bel ik wel sneller, maar ik sms/mail toch liever eigenlijk!

  10. Ik heb ook niets met telefoneren. Zeker als je iemand aan de lijn hebt die ondertussen met vanalles bezig is, behalve het telefoongesprek…!

  11. Haha, leuk geschreven! Ik snap ook wel wat je bedoelt, ik houd ook niet van telefoneren, maar dat ligt toch vooral aan mijn gehoorprobleem en dan voel ik me altijd zo opgelaten :P

  12. Haha, heel vervelend inderdaad! Vooral als je toevallig wél opneemt als de KPN belt. Gaan ze eerst tien minuten praten, kun je dan pas zeggen dat je geen interesse hebt. Hoooo.

  13. Herkenbaar. Maar ik heb tegenwoordig zoiets van: als iemand me belt en vervolgens geen boodschap nalaat, dan zal ’t wel niet belangrijk zijn of dan zullen ze me wel terugbellen. Ze weten heus zelf wel dat ze een onbekend nummer hebben, toch? En ’t zijn meestal toch verkopers :)

  14. herkenbaar! Ik hou ook niet van bellen, vooral niet als iemand me kan horen (behalve voor mijn werk dan, daar vind ik het op de een of andere manier iets minder verschrikkelijk) :P Gebeld worden door onbekende nummers vind ik helemaal verschrikkelijk…

  15. Ik was laatst alleen thuis, toen de telefoon ook ging. Het enige wat ik van het hele gesprek verstaan heb was: ‘Is dit de moeder of de dochter? Want ik hoor het nooit zo goed, haha.’
    De rest ging veel te snel en te onduidelijk :’)

  16. Ik hou ook niet echt van bellen. Vooral niet mensen bellen die ik niet echt ken of dat mensen denken dat ik de baas van het huis hier ben en dan piep ik maar snel ‘zal ik mijn moeder maar geven?’
    Trouwens, ik vind dat je echt hele grappige verhalen schrijft!

  17. Oh bij mij skippen ze de vraag ‘Zijn je ouders thuis?’ en gaan ze tegen mij het hele verhaal houden. Meestal roep ik na 10 seconden al dat ik de dochter ben en m’n ouders niet thuis zijn en dat ze maar lekker een andere keer terug mogen bellen (A).

    Haha een vriendin van mij had eens een heel serieus gesprek gehad met zo’n mens van nespresso XD. ‘Ja ja nou m’n man vind die eruuug lekker maar zelf vind ik dit smaak je toch wel het lekkerst hoor’ XD. (ze was toen 15 btw XD)

  18. Goh ik zeg altijd ‘Hoi Hoi’ wanneer ik ophang hahahaha. Maar ik herken je ergernissen heel erg en ik wil er nog 1 bijvoegen. Ik heb nummerherkenning op de vaste lijn en dat is prettig want dan kan je beslissen wanneer je niet op wilt nemen (zeg geen zin in de persoon aan de andere kant ;) ) Nee dan belt degene die je écht niet wil spreken anoniem…. heeft nummer herkenning nog geen zin!

  19. Ik heb dat ook altijd, mensen die niet voor mij bellen, nét als ik opneem. Ik vraag me dan telkens af waarom ik het nog doe. Misschien omdat ik altijd wil weten wie het is…

  20. Voor m’n werk zit ik al veel aan de telefoon maar privé heb ik er eigenlijk best wel een hekel aan en probeer ik het zoveel mogelijk te beperken. Als het even kan dan mail ik liever… dan kan ik het tenminste gewoon in m’n eigen tijd doen…
    liefs,
    Wanda

  21. Ik telefoon heel weinig, maar dat komt doordat ik slechthorend ben en de helft dus gewoon niet kan verstaan. Met mijn extra oren in wordt het al helemaal een ramp, dus voor ik het toestel op kan nemen moet ik die weer eerst uit mijn oren trekken. Onhandig dus. Meestal laat ik hem dus gaan als het nummers zijn die ik niet ken of onbekend gebeld wordt.

  22. Haha! Wel een beetje herkenbaar. Ik heb zelf geen moeite met bellen. In sommige gevallen bel ik ook liever dan dat ik iemand sms ofzo.
    Nu word ik al bijna 2 weken door iemand met een onbekend nummer gebeld zonder gehoor aan de andere kant. Echt heel irritant. Dus ik neem nu ook niet meer op als er onbekend gebeld wordt.

  23. Irritaties als ik een zakelijk telefoontje pleeg! Inderdaad afsluiten met “hoihoi” of “doeidoei”, maar ook “groetjes”! Ik bler dan altijd tegen mijn collega’s: “Jullie krijgen de groetjes van *verzin even een leuk iemand van Bureau Jeugdzorg oid*”. Is toch debiel? Net zoals “Hallo met GGZ”? Dat kan toch niet?
    En ik vind, zeker zakelijk, dat je net zo lang mag vragen iemand zijn naam te herhalen (desnoods spellen) tot je zeker weet dat hij klopt als je het aan een collega moet doorgeven. Onze stagiaire schaamde zich laatst en toen wist ik niet wie ik nou in hemelsnaam moest terugbellen.. Tikkie onhandig..

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.