Laura de buschauffeuse

Aangezien je met de studie Literatuurwetenschap niks schijnt te kunnen, behalve hamburgers bakken bij de McDonald’s ben ik andere carrières aan het overwegen. Toevallig zat ik in de bus toen ik weer een idee kreeg: ik word gewoon buschauffeuse.

Ik denk dat dat ongeveer zo gaat: in één keer (uiteraard) haal ik alle diploma’s en dingen die je nodig hebt voor het rijden van een bus.
Dan is mijn eerste werkdag aangebroken. Ik rijd de bus van 07:08. Ik stop bij de eerste halte en er komt een zakenmeneer in de bus met zijn pak en koffertje (met daarin de door zijn vrouw gesmeerde boterhammetjes).
‘Hallo.’ bromt hij.
‘Goedenochtend, meneer!’ roep ik vrolijk.
Dan bedenk ik me dat ik altijd een ochtendhumeur heb en dit niet erg realistisch is, dus frons ik mijn wenkbrauwen en wrijf de slaap uit mijn ogen.
Volgende halte. Twee chagrijnige pubers stappen in. Ze zeggen me geen gedag en gaan achterin de bus zitten. Ze zetten hun boemboemmuziek aan, zo hard dat ik het voorin de bus kan horen. Verdom-. Nee Laura, niet vloeken. Dit is je werk. Dit hoort erbij. Boemboemmuziek is hartstikke leuk.
Na een paar haltes zet ik het zooitje af op Zuidplein en krijgen mijn oren eindelijk rust.

Zeven uur later. Ik heb inmiddels al tachtigduizend keer dezelfde route gereden. De bus zit vol met boemboem-tieners, zakenmeneren die bellen met de zaak, oma’s die tegen elkaar zeuren over het weer en kleffe stelletjes. Ik word gek van het piepgeluid wanneer iemand op het stopknopje drukt of in/uit checkt. Het woord ‘Goedemiddag’ krijg ik mijn strot niet meer uit. Ik zweet me kapot in mijn onflatteuze buschauffeurpakje.  Elk stoepje ram ik, omdat ik zo’n groot voertuig niet gewend ben. Dan besef ik dat ik helemaal niet van rijden houd.

Ik zet de bus stil voor mijn huis, sta op en roep naar achteren: ‘Mensen, ik houd het voor gezien!’

Weer een beroep dat ik van mijn lijstje kan afstrepen.

Nog steeds mijn droombaan niet gevonden. Wie weet iets?

70 gedachten over “Laura de buschauffeuse”

  1. Hihi gelukkig gaat het heel anders als je buschauffeur bent ;-) (dat weet ik omdat mijn vader dat is).

    Ik zeg, gewoon lekker je journalistieke droom najagen! :-)

  2. Overigens stond er hier laatst een artikel in de Metro over mijn studie. We zouden alleen maar docent kunnen worden of eeuwig bij de Albert Heijn werken. Ja, daar was een lot commotie over ;-)

  3. Het is een tijdje populair geweest als bijbaantje voor studenten, want het schijnt wel lekker te verdienen en je haalt een “extra” rijbewijs (al vind volgens mij vooral het andere geslacht dit tof). Mijn ultieme bijbaantjes waren voor de uni, mede omdat het uurloon daar lekker hoog lag ;) Naar mijn echt droombaan ben ik ook nog op zoek!

  4. Buschauffeur en vrachtwagenchauffeur zijn mijn reserveberoepen. Voor als ik echt nooit werk kan vinden. ;)
    Kapster was ook lang een reserveberoep maar ik denk niet dat ik zolang kan staan. :D

  5. Ik heb een buschauffeur die het gewoon zegt als de boemboemmuziek van de irritante pubers hem niet aanstaat haha! Je kan natuurlijk ook altijd nog een hondenuitlaatdienst beginnen of extravagante kinderfeestjes organiseren (daar las ik laatst iets over; moeder gaf dochter van 7 gigantisch feestje inclusief limo en professionele photoshoot… jaar erop wilde dochter gewoon met zn alleen naar de speeltuin HA. HA.)

    1. Hahaha dat is aan de ene kant wel zielig voor de moeder, maar aan de andere kant had je dat ook wel kunnen verwachten.

  6. Haha, leuk geschreven! Buschauffeuse zou ook echt niet mijn ding zijn. Ik blijf wel verder studeren in de communicatie (al zijn daar ook amper banen in te vinden schijnbaar)

  7. Je hebt echt zoveel verschillende types buschauffeur! Ik zat ooit in een overvolle bus, maar bij een school stapte iedereen uit. Althans, dat dacht de bestuurster (ik was nog blijven zitten en ik zat net achter haar zetel zodat ze me niet kon zien in de achteruitkijkspiegel) en ze begon luidkeels te zingen! Ze schrok zich echt een hoedje toen ik op de bel drukte bij de volgende halte ;)

    1. Haha dat is wel een goede om een keer een blogje over te schrijven ja :P Al kan ik je alvast vertellen dat ik in real life niet zo grappig ben en ik er niet van houd als veel mensen naar me kijken :P

  8. Jammer dat je weer een droombaan weg moet strepen. Reisleidster misschien wat.. met bordjes lopen en een keyhanger om je nek? hihiih

  9. Je kan altijd nog potloodslijper worden (ok ik beken: ik heb de laatste tijd veel Fairly Odd Parents gezien) ofzo. Je kunt ook optimist worden, of duimendraaier, of afwasser in een Grieks restaurant.

  10. Ha ha! Dat probleem heb ik nog steeds ook! Ik ga ooit stinkend rijk worden, dan hoef ik niet meer op zoek naar mijn droombaan!
    Mijn tip voor jou is dan ook: koop elke maand een staatslot en word belachelijk rijk! Dan kun je op de dagen dat je er zin in hebt al die boemboemtieners de bus uitgooien als dat je zint ;-)

    1. Btw opperde ik ooit eens dat ik anders maar stand up comedian wilde worden, toen Lief zei dat je daar op zijn minst grappig voor moest zijn… #weereendroominduigen

  11. woeha, zalig geschreven! een vriendin van ons is buschauffeuse, en het klopt aardig wat je schrijft :-) next: vrachtwagenchauffeuse met varkens?

  12. In een taxi rijden lijkt me leuker! Wat ik nooit snap, je gaat er vanuit dat ze de routes die wel uit hun hoofd kennen en dus weten waar de haltes zich bevinden. Waarom maken ze dan altijd een noodstop ipv rustig af te remmen voor een halte? Ik kreeg er wel eens rugpijn van doordat je steeds je stoel uit wordt gelanceerd!

  13. Receptioniste bij een energie maatschappij. Daar waar je geen uitleg krijgt over de werking van de telefoon, er een achterhaald telefoonboekje is met slechts achternamen zonder afdeling of voornaam, en medewerkers die alleen maar de voornamen van hun collega’s kennen zodat doorverbinden een ramp was..

    Na deze dag heb ik de dames op het uitzendbureau bedankt voor de geweldige dag, de kennis dat dit geen baan voor mij is, en ben met een lekkere vlaai voor de oppas en haar (oppas)kinderen mijn kind gaan ophalen.

  14. Haha, toen ik klein was (4 of 5 jaar ofzo) wilde ik buschauffeuse worden omdat het me echt vet cool leek om zo’n supergrote bus te besturen.
    Maar ik dacht dat je al chicklitschrijfster werd?

  15. nadeel van zn boekenwinkel… je moet mensen helpen! dat is verplicht… helaas mag je niet alle boeken lezen.. en moet je allerlei saaie dingen doen… en kom je nooit aan het lezen van de boeken toe…

  16. Hahaha, zo’n baantje heb ik ook een keer gehad. Na twee dagen achter de receptie ben ik gillend weggelopen. NOOIT meer!
    Misschien moet je iets met evenementen gaan doen. Je bent nu soms al zo lekker op dreef. ;-)

  17. Je kunt ook buschauffeur worden op de bus die ik altijd pak. Vrolijke chauffeurs, iedereen groet bij het in- en uitstappen en zelden gezeik.

  18. Ik heb het ook al overwogen en ook vrij snel van de lijst geschrapt. Kan je met literatuur iet in het vertaalwereldje stappen, of op de redactie van een uitgeverij gaan werken? Lijkt mij héérlijk…

      1. Wat grappig! Bevalt het wat? Vind je het leuk? Geloof me, in het begin is het lastig en een hel maar na een tijdje went het en word je steeds handiger. Eerlijk zeggen, hoor! :P

        1. Ehm nou ja, op zich valt het wel mee, maar ik zou er geen vast bijbaantje van willen maken, laat ik het zo zeggen :) Ik ga er overigens nog een blogje over schrijven (wanneer ik klaar ben, dat is over een paar weken).

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.