Klaasje zuchtte. Hij had echt geen zin om te werken. Weer een standaard maandag bij de bank gezeik aanhoren van zeurpieten. Hij was zijn handschoenen vergeten. En zijn vriendin had leverworst op zijn brood gedaan in plaats van kaas. Pfff, lag hij nog maar in bed. Terwijl Klaasje zo langzaam voort tufte (vooral niet te hard fietsen, je zal maar vijf minuten eerder zijn op je werk), hoorde hij een geluid dat steeds harder werd. Hij keek over zijn schouder en zag een klein meisje naderen. Haar wangen waren bijna net zo rood als haar jas. Wat een stomme jas zeg. Ze leek Roodkapje wel. En dan die handschoenen! Minnie Mouse-handschoenen*. Hoe kinderachtig.
Het meisje fietste steeds sneller en knoopte haar jas open. Jeetje, die is echt debiel. Het was vijf graden, was ze gek ofzo? Hmm, ze begon steeds harder te fietsen. No way dat Klaasje zich in liet halen door een meisje en dan ook nog door zo één. Maar voordat hij er de vaart in kon zetten, had ze hem al ingehaald. Ze begon te zingen, heel vals: ‘Like the sailor said, quote, ain’t that a hole in the boat?’. Nog slechte bejaardenmuziek ook. Kon ze haar mond niet houden? Nee, dat kon ze niet. ‘It’s like the fella once said, ain’t that a kick in the head?’
Het werd Klaasje teveel. Leverworst oké, maar dit?
‘KAPPEN MET DAT KATTENGEJANK!’ schreeuwde hij.
Het meisje keek om. Net leek ze nog wel schattig, maar jeetje, wat kon ze boos kijken. Oh shit nee, ze stapte van haar fiets af. Nee, ze zou toch niet…
Klaasje zag een vuist steeds dichterbij komen en toen werd het zwart voor zijn ogen.
Tien minuten later werd hij wakker. Zijn boterhammen met leverworst waren verdwenen. Naast hem lag een briefje.
‘Als je nog één keer zeurt over mijn gezang, schrijf ik een blog over je.’ stond erop, in een niet zo mooi handschrift. Klaasjes ogen werden groot van paniek. Ze zou toch niet…?
*Ik schreef dit blogje nog voor het tragische verlies van mijn rechter Minnie Mouse-handschoen.
Ik hoop dat het wel Keulse Leverworst was. Cuz die is enorm lekker.
Hmm, veranderd dit de zaak van de Rechterhandschoen nu in een moordzaak…?
Laura ik had het nog zo gezegt geen mensen meer bang maken.. Moet je er wel naar luisteren he
Sorry, Carina, zal het niet meer doen :(
The dark side of Laura. Ik weet niet of ik nu moet lachen of heel bang moet zijn! ;-)
Wat een anger-management…
Echt een knap verhaal hoor!
Ehm, ja. Ik geloof dat er iets duidelijk gemaakt werd met dat verlies van die rechterhandschoen… al ben ik erg blij dat deze titel erboven staat :)
In dit logje lees ik dus wederom de pure schrijfster in je.
Hij heeft dus nog een keer gezeurd over jouw gezang? ;)
Wat een kloothommel! (dat zeggen mijn ouders altijd)
Hahahahahhaha superleuk! :)
Hahaha!
Ik krijg een beetje medelijden met Klaasje, maar ach.. Klaasje moet ook zijn mond houden over kattengejank.
Schandalig zeg, een beetje klagen over het gezeik van zeurpieten en dan zelf zo’n zeurpiet zijn. Hypocriet, die Klaasje.
Hahaha, mooi verhaal!
Gelukkig maar dat het niet echt gebeurd is, hoewel het natuurlijk erg komisch zou zijn. :-)
Hahaha okee, vertel, heb je echt zoiets meegemaakt of heb je het allemaal zitten verzinnen op de fiets?
(Ik heb een keer zoiets meegemaakt trouwens, zat met een vriendin Robbie Williams te zingen in een achtbaan die op het punt stond gelanceerd te worden, hoorden we van achteren ineens heel panisch: HOUD JE KOP)
Nee, dat kan ik toch helemaal niet verzinnen!
Ik hoop maar voor jou dat het niet Sinter-klaasje was, want dan krijg je de rest van je leven geen chocoladekruidnootjes meer.
Maar Lau, zou je niet denken dat Klaasje dat alleen maar leuk vinden? Het meisje vroeg er ook wel een beetje om :P Gemeen meisje, zou ik niet willen leren kennen.
Nee, dat vindt Klaasje en niet leuk hoor. En oooooooooooooooh, wil jij nog een lolly en sticker, jongeman?
Nóg een lolly en sticker, bovenop die ik al krijg? Jahoor! :D
Straks krijg je misschien een brief waarin staat dat Klaasje losgeld eist voor je rechter Minnie Mouse-handschoen, als vergoeding…