Tag: brieven

Laura de postbezorger

httpv://www.youtube.com/watch?v=cAa8s0yxf0c
Hét liedje dat bij dit bijbaantje hoort.  

Ik heb vakantie. Je moet toch wat, met zo’n vakantie. Bijvoorbeeld een vakantiebaantje. Nu ging het zoeken naar dat desbetreffende baantje niet zo geweldig. Uiteindelijk vond ik er toch één: postbezorger bij een niet nader te noemen postbedrijf.

Dit is wat ze je niet vertellen over de post bezorgen:
– Dat je zo’n brief in de bus gooit en er geen ‘Ik waak hier’-bordje staat en je je dus kapot schrikt van een blaffende hond. En als er wel een ‘Ik waak hier’-bordje staat en je er dus op voorbereid bent, blaffen ze juist niet. Nou ja zeg!
– Dat je vingers op een gewone bezorgdag wel zo’n honderd tot tachtigduizend keer blijven steken in een brievenbus.
– Dat je heel veel spinnenwebben en andere leuke dingen die de natuur ons gegeven heeft tegenkomt.
– Dat ik post moest bezorgen bij een exachtig persoon. Maar niet tegengekomen, jammer hoor!
– Dat de schoudertas en fietstassen die ik te leen heb enorm naar kattenvoer stinken. Ik heb dan ook meerdere katten achter me aangehad. Helaas niet vanwege mijn persoonlijkheid of looks dus.

Dan nu de statistieken:
– Aantal spinnenwebben waar ik in ben gelopen: ontelbaar.
– Aantal kindjes dat voor de deur bleef staan om naar me te kijken (ik ben ook zo interessant!) en terugzwaaide toen ik zwaaide: 1.
– Aantal kindjes dat me gezelschap hield tijdens het post bezorgen: 1. (‘Amy heeft een hele grote hond.’ ‘Oh ja, hoe groot?’ ‘1.80 denk ik.’)
– Aantal katten dat terug praatte wanneer ik een gesprek met ze probeerde aan te knopen: 0.
– Aantal mensen dat me aanstaarde, omdat ze blijkbaar nog nooit een postbezorger hebben gezien: minstens 20.
– Aantal leuke jongens dat ik onderweg ben tegengekomen: een schamele 5.
– Aantal oud-klasgenoten dat me vol medeleven aan keken toen ze me tegen kwamen: 1.

Wisten jullie dat postbezorgers ook nachtmerries hebben? Mijn grootste nachtmerrie was dat ik van plan was om net de laatste brief van een straat te bezorgen, toen ik erachter kwam dat ik bij de verkeerde straat was. Probeer die fout maar eens te herstellen. Gelukkig is het me nooit overkomen.
Een andere nachtmerrie was dat ik mijn fiets uit het oog zou verliezen en hij, inclusief tassen vol brieven, gestolen zou worden. Die kans is klein in een dorp als het mijne, maar toch word je er een beetje een stresskip van (wat ik natuurlijk normaal niet ben).

Wat stiekem wel leuk is? Naar binnen gluren (oooh dat mag niet, Laura), mensen begroeten en de radio luisteren tijdens het bezorgen. Dat was het wel.

En nu is het voorbij. Ik zou willen dat ik kon zeggen dat ik superrijk ben, maar dat is alleen in mijn dromen zo. Weer een beroep dat ik van mijn lijstje kan afstrepen!

(En nu een bijbaantje in Leiden of Oegstgeest vinden. Tips zijn altijd welkom).

Hoe schrijf je in hemelsnaam een brief?

Tegenwoordig sturen we mails, smsjes, whatsapps en Facebookberichtjes. Wanneer je ouders het over brieven schrijven hebben, reageer je zo: ‘Een brief, huh, wat is dat?’ Je ouders leggen je vervolgens uit dat het een soort e-mail is, maar dan van papier. Je staat versteld, want je dacht dat dit alleen maar in de wereld van e-books bestond, een soort magisch iets, zoals de postuilen uit Harry Potter.

Jij houdt wel van ouderwetse dingen, je kijkt soms zelfs films uit de jaren tachtig (toen was er nog geen 3D, kun je het je voorstellen haha). Laatst heb je nog een wegwerpcamera gekocht. Ja, je noemt jezelf wel eens een oude ziel in een jong lichaam.

Dus nu heb je besloten een brief te schrijven. Niet aan je vrienden, want die snappen er niets van (‘Waarom een brief schrijven als je ook kunt whatsappen? Dat is nog gratis ook!’). Nee, aan de liefde van je leven. Of aan je oma. Je weet het nog niet zeker. Nou ja, eigenlijk moet je eerst nog een aantal andere problemen oplossen. Want hoe doe je dat in hemelsnaam, een brief schrijven?

Ik ben jouw reddende engel in nood. Alvast graag gedaan.

Benodigdheden voor het schrijven van een brief:
– Papier. Het liefst briefpapier met hartjes (als het voor de liefde van je leven is, voor je oma liever met bloemetjes).
– Pen of potlood.
– Een envelop (google het maar).
– Een postzegel (google dat maar ook).
– Het adres van de persoon naar wie je gaat schrijven.
– Inspiratie.

Dit is optioneel, maar waar je mee kunt beginnen, is de datum en de plaats waar jij op dat moment bent in de rechterbovenhoek schrijven. Vervolgens gebruik je een aanhef, zoals: ‘Lieve beertje’ of ‘Geachte oma’. Nu ga je aan de daadwerkelijke brief schrijven. Eigenlijk kan het over van alles gaan. De hartstocht die je voelt voor de liefde van je leven (‘Wij zijn ntb. Jij bent mijn alles.’) of tegen je oma over wat je allemaal gedaan hebt (‘Ik had zaterdag een feestje, maar ik heb echt niet gedronken hoor, u kent mij toch.’). Je mag zelf weten hoe lang je de brief maakt. Daarna sluit je af. Dat kan met ‘xxxxxxxxxxxx je kroeliewoelie’ of ‘Met vriendelijke groet, je kleinzoon/dochter).

Nu komt het moeilijkste gedeelte. Je pakt een envelop. Plak de postzegel (dat vierkante ding met de koningin erop) in de rechterbovenhoek. Vervolgens schrijf je de naam en het adres van degene naar wie je de brief gaat sturen op de voorkant (de voorkant, NIET de achterkant!) van de envelop. Dan doe je de brief in de envelop (niet vergeten) en gebruik je je vieze speeksel om aan de rand van de envelop te likken en hem dicht te plakken. Soms heb je het geluk om een envelop met plakstrip te hebben, maar hoop daar maar niet op.

Nu moet je op zoek naar een brievenbus. Deze staat in elke wijk. Het is een rood of oranje ding met een rechthoekige mond. Je stopt de envelop in de mond. Het ligt eraan hoe laat je de brief post, maar waarschijnlijk heeft de liefde van je leven of oma hem morgen.

Gefeliciteerd. Je hebt een brief geschreven. Ik ben trots op je.

Wie schrijft die blijft (6): brievenghostwriter Lucy Lambriex

Foto: Lucy Lambriex.

Na Laura beroept zich komt er eindelijk een nieuwe interviewserie op mijn blog: wie schrijft die blijft. In deze serie interview ik mensen die voor hun beroep schrijven, op wat voor manier ook. Denk aan een beautyblogger of een brievenghostwriter Lucy. Ik ben erg benieuwd wat jullie ervan vinden, ik vind het in ieder geval erg leuk om te doen!

Ghostwriter voor brieven

Lucy Lambriex werkte eerst bij een uitgeverij als creatief schrijver en eindredacteur, maar maakte de stap om zelfstandig te werken, waaronder als ghostwriter voor brieven. Maar hoe komt iemand erop om ghostwriter te worden?
‘Ik merkte dat ik heel goed was in solliciteren. Ik werd vaak uitgenodigd en kreeg dan te horen dat ik een leuke brief had geschreven en dat het opviel. Op een gegeven moment vroeg een kennis of ik zijn sollicitatiebrief wilde lezen. Dat heb ik gedaan. Ik vond zijn brief inhoudelijk goed, maar het was heel lang en niet pakkend geschreven. Hij herschreef hem, maar de brief was nog niet helemaal goed. Daarna heb ik hem zelf herschreven en ik merkte dat ik het leuk vond om te doen.’
Zo is het vanzelf verder gegaan. Tot nu toe krijgt Lucy voornamelijk via via opdrachten. Ze helpt zowel met het schrijven van een sollicitatiebrief als een brief bij een conflict (denk bijvoorbeeld aan burenruzies).

Beeldhouwen en helpen met het openen van de deur

Vaak schrijft de ander eerst zelf de brief. Daarna volgt er een gesprek tussen de klant en Lucy. Aan de hand daarvan gaat ze aan de slag.
‘Het is een soort beeldhouwen met toch elke keer andere gereedschappen die ik krijg aangereikt van de persoon. Ik probeer het altijd zo kort mogelijk te houden, maar wel met variatie erin, zodat het lekker loopt. Bij een conflict is het belangrijk dat de emotie eruit gehaald wordt.’
Bij een sollicitatiebrief is het een iets ander verhaal.
‘Vaak is het zo dat deze mensen wel goed zijn in hun vak, maar het niet op papier weten te zetten, niet weten hoe ze hun kwaliteiten zichtbaar kunnen maken. Ik help hen daarmee. We werken samen en daarbij gaat het erom dat ik zijn of haar verhaal kan treffen en dat hij of zij zich daarin herkent. Het is eigenlijk gewoon helpen de deur open te doen. Als ze na die brief een uitnodiging hebben gekregen, moeten ze het verder zelf doen.’

Opvallen is belangrijk

De beste brief die ze geschreven heeft, was voor een jongen die een technische opleiding deed.
‘Hij was als kind al heel technisch en knutselde allerlei dingen.  Daar hebben we een foto van meegestuurd om te benadrukken: ik doe dit al mijn hele leven. Opvallen is namelijk erg belangrijk en dat doe je door iets van jezelf te laten zien.’
Dat kan op verschillende manieren. Bijvoorbeeld je brief beginnen met iets noemen waar je niet goed in bent. In de rest van je brief laat je dan zien dat dit heel weinig is in verhouding met wat je wél kan en je toont zelfreflectie.
‘Het gaat erom dat je opvalt naast de naar aanleiding van uw advertentie-brieven.’ aldus Lucy.

Tips voor het schrijven van een brief bij een conflict

Lucy heeft ook tips voor het schrijven van een brief bij een conflict. Denk hierbij bijvoorbeeld aan een burenruzie of een brief naar de Arbodienst.
‘Schrijf hem eerst met al je emotie, dus alle woede, verdriet en angst. Daarna streep je alles weg, behalve de feitelijkheden. En dan maak je die feiten weer aan elkaar. Feiten zijn heel belangrijk, maar het allerbelangrijkste is dat je laat blijken dat je de ander hebt gehoord. Pas als iemand weet dat hij gehoord is, kan hij een ander horen.’
Ook is het goed om de brief even weg te leggen. Verstuur hem nooit meteen!
‘Soms kun je je ook afvragen: wat bereik ik ermee dat ik de ander deelgenoot maak van mijn gevoelens of mijn gedachten? Als je dat niet weet, dan kun je hem beter niet verzenden.’

Twitter en mail in plaats van brieven

Vroeger schreef Lucy lange brieven aan een vriendin, drie keer per week, lappen tekst over alles en over niets.
‘Echte brieven op papier schrijf ik weinig meer. Wel mail ik vrij veel en gebruik ik Twitter. Ik houd toch steeds meer van het korte. Maar soms vind ik het ook heerlijk om voor een brief te gaan zitten.’
Ze is daar dan uren zoet mee. Met als nadeel: kramp in de handen.

Lucy’s website kun je bezoeken op www.lablambriex.nl

Laura’s brieven: Esra en Andrea

Aangezien het veel tijd kost om de brieven aan bedrijven te schrijven en het nog meer tijd kost om te wachten op antwoord heb ik in de tussentijd een nieuw project.
Ik heb twaalf mensen, bloggers, mensen die ik ken, mensen die ik niet ken, een brief geschreven en zij schreven me terug. Ik weet niet of jullie het leuk vinden, maar ik in ieder geval wel!

Esra


Klik op het plaatje om het groter te maken.

Esra’s blog volg ik nog niet zo heel lang, maar jeetje, wat kan zij goed schrijven! Heel mysterieus en beeldend. En ik vind haar blognaam ook heel mooi: silhouetten in de schemering.

Ik voel me natuurlijk zeer vereerd dat ik waarschijnlijk de eerste ben naar wie Esra een ‘echte’ brief heeft geschreven! En ook een +1 voor de alliteratie (ik vind het altijd leuk als mensen ‘lieve Laura’ zeggen of schrijven, vanwege de alliteratie en omdat ze me dan lief noemen natuurlijk). Wat betreft haar schrijven: ik weet niet wat jullie denken, maar ik vind haar echt goed schrijven en ik hoop toch dat ze er ooit iets mee gaat doen :)

Oh en ze heeft ook nog een mooie tekening op de envelop gemaakt:

Andrea

Op Twitter vroeg ik wie een brief van mij wilde.  Andrea was één van de personen die reageerde. Wie het was? Geen idee! Reden genoeg om een brief naar haar te sturen dus.

Eindelijk weet ik dan (een beetje) wie Andrea is! Stiekem ben ik natuurlijk een beetje teleurgesteld dat het geen tachtigjarig omaatje is dat veel van computers af weet, maar de dingen ze leuk vindt (post, lezen, cupcakes, appeltaart) én natuurlijk het leuke briefpapier maken alles goed!

Goed, nu ben ik natuurlijk heel benieuwd wat jullie van dit nieuwe brievenproject vinden :)